Luizenmoeder – de film (regie: Ilse Warringa en Jan Albert de Weerd)

Beoordeling: 4 sterren

Jessie en ik waren al fan van de tv-serie Luizenmoeder. Met twee kinderen op de basisschool en zelf werkend in het onderwijs zijn veel situaties in de serie herkenbaar. En dus moesten we naar de film.

Gelukkig bleek de film ook leuk. Er moesten diverse lijntjes worden afgehecht in dit script en dat duurt soms net iets te lang. Het is de makers echter gelukt om veel interessante thema’s en leuke grappen in het verhaal te stoppen. Al is het in huis nemen van een leerling niet echt geloofwaardig.

Het twee fragmenten die het meest aangrepen waren uiteraard het huwelijk aan het einde van de film, maar ook zeker het interview van de SBS-cameraploeg met juf Ank. Haar speech vat voor zoveel ouders, docenten en betrokkenen bij het onderwijs samen waar het mis lijkt te gaan in de klas.

The Croods 2: A new age (regie: Joel Crawford)

Beoordeling: 4 sterren

Ik heb The Croods nog niet gezien, maar ook zonder voorkennis van de eerste film kun je The Croods 2: A new age prima gaan zien. De film is erg leuk wat betreft het verhaal en de personages. Het verhaal speelt net als Ice Age en The Flinstones maar is in zijn soort origineel. Bovendien is de film kleurrijk op een fijne manier: niet té zoals de Flummels en gelukkig ook niet zo donker als veel andere films.

Marcel van Roosmaalen, Nederland onder het systeemplafond

Beoordeling: 4 sterren

Jaren geleden vond ik de artikelen op De Correspondent onder de noemer “Onder het systeemplafond”. En nu het boek uitkwam wilde ik het heel graag hebben. Het is een boek om heerlijke elke dag één of twee verhalen uit te lezen. Het typeert heel erg Nederland zoals ik dat onder andere bij D66 heb ervaren. Maar je merkt, zoals wel vaker bij columnbundels, dat je niet te veel achter elkaar moet lezen. De stijl, de inhoud; er komt wel erg veel herhaling in te zitten. Maar het blijft grappig, elke keer weer.

Raya en de laatste draak (regie: Don Hall en Carlos López Estrada)

Beoordeling: 4 sterren

Raya en de laatste draak is de tweede grote Disneyfilm die op Disney+ verscheen deze zomer naast Luca. En deze film is voor mij duidelijk beter dan Luca: het verhaal is mooier opgebouwd, er is ook meer verhaal. Bovendien zijn de graphics beter en klopt de sfeer en het verhaal mooi met elkaar. Waarom is hij dan toch minder goed dan bijvoorbeeld Frozen II? Omdat de graphics in die laatste nog weer net iets beter zijn. Bovendien heeft Raya en de laatste draak elementen uit diverse bestaande verhalen, zoals Lord of the rings en Star Wars

Tara Westover, Leerschool

Beoordeling: 4 sterren

Soms heb je van die boeken die je raken, die je aan het denken zetten en dat ook na lezen nog een tijdje doen. Dat is het geval bij Leerschool van Tara Westover. Het boek is indrukwekkend en de lessen die Westover leert, neem je als lezer mee.

Wat wel wat storend is, is het eerste gedeelte van het boek. Het verhaal is daar wat traag en kent nogal wat herhaling. Die is nodig om de groei van Westover in het tweede deel te verklaren, maar dat effect had ook met een iets hoger tempo behaald kunnen worden.

Bovendien zijn sommige gebeurtenissen bijna zo ongeloofwaardig dat je als daardoor wat uit het verhaal wordt gehaald. Maar wetende dat dit haar levensverhaal is, zij het haar interpretatie van de gebeurtenissen, maakt dat je toch mee wilt gaan in haar realiteit.

Tosca Menten, Juffrouw Pots

Beoordeling: 4 sterren

Sommige kinderboeken zijn te leuk om niet ook als volwassene te willen (mee)lezen. Juffrouw Pots is er zo een. Het boek hebben we samen gelezen als gezin en we hebben hardop gelachen om alle rare dingen die juffrouw Pots doet. Ook kent het verhaal een goede spanningsboog.

Er zijn twee zaken wat storend aan het boek. Zeker in het begin doet het handelen van de juffrouw nogal denken aan de Bulstronk uit Matilda. En de zinsbouw van Menten is nogal verwarrend soms. Bij het voorlezen heb je zelfs als volwassene regelmatig zinnen die onnatuurlijk aanvoelen en daardoor ook slecht voor te lezen zijn.

Maar veel in het verhaal maakt dat je die minpunten snel vergeet. Een erg leuk boek voor kinderen van alle leeftijden, ook boven de 18.

Rutger Bregman, Wat maakt een verzetsheld?

Beoordeling: 4 sterren

Ik las al eerder werk van Bregman, zoals De meeste mensen deugen en Het water komt. Dit boek zit in dezelfde lijn als de verhalen uit die boeken. Daarbij zie je wel dat Bregman een bepaalde stijl en een bepaalde opbouw hanteert. Wat hij vertelt is interessant, leuk om te lezen, maar ook steeds minder origineel in zijn aanpak. Ik blijf enthousiast, maar Bregman moet wel opletten dat hij niet te vaak iets uitbrengt, zodat hij snel van 5 naar 4 naar 3 naar 2 naar 1 ster zakt.

The Incredibles (regie: Brad Bird)

Beoordeling: 4 sterren

The Incredibles is inmiddels 17 jaar oud, maar het blijft een ontzettend gave film. Het verhaal blijft goed en boeiend en de grappen en actie zijn ook nog steeds goed. Je merkt wel dat de kwaliteit van graphics in de afgelopen 17 jaar met sprongen vooruit is gegaan, zoals te zien in Frozen 2. Maar dat doet echt geen afbreuk aan de kracht van The Incredibles.

Joost Vullings, De kinderen van Pim

Beoordeling: 4 sterren

Joost Vullings schrijft met De kinderen van Pim een interessant boek over de periode waarin ikzelf politiek bewust werd. In 26 interviews en persoonsbeschrijvingen wordt de hele fractie van destijds aan het woord gelaten. Dat doet Vullings na een inleiding zonder al te veel verbanden te leggen. Aan de ene kant is dat een kracht: het beschrijft wat er gebeurd is en laat iedere spreker in zijn waarde. Maar het is voor een argeloze lezer soms te weinig: je wordt overspoeld met inzichten op de gebeurtenissen van toen en het is soms lastig om alles goed te volgen. Maar voor iedereen die geïnteresseerd is in 21e-eeuwse politiek een boek dat je gelezen moet hebben.

Tom Fletcher, De Kerstmisaurus

Beoordeling: 4 sterren

En plotseling ontdekken we een fantastische jeugdboekenschrijver: Tom Fletcher. Binnenkort schrijf ik op deze website over De Knerpers, maar afgelopen kerstdagen ontdekten we De Kerstmisaurus. Een fantasierijk sprookjesverhaal over de kerstman met een originele invalshoek. De schrijfstijl van Fletcher is eveneens origineel en sprankelend. Hij is een enthousiaste verteller die bijna voor je lijkt te staan om je met al zijn charisma mee te nemen in het verhaal. Enkel omdat De Knerpers nog beter is dan De Kerstmisaursus krijgt deze van mij vier sterren, de ander straks vijf.