Wim Pelgrim » Tag » twee sterren

Tag archieven: twee sterren

Clare Lennart, De twee negerpopjes (boekenweekgeschenk 1949)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Veel oudere literatuur, vooral boekenweekgeschenken, zijn heel behoudend. Brave boekjes die je veilig aan iedereen kon weggeven tijdens de boekenweek. En De twee negerpopjes past prima in die traditie. Het woord negerpopjes zal tegenwoordig tot veel reacties leiden, maar was in 1949 een gewoon woord. Een vrouw komt deze popjes tegen in een doos en dat leidt tot een hele reeks melancholische gebabbel. Allemaal herinneringen met de popjes, situaties waarin de popjes aanwezig waren. Maar er is geen centraal doel, geen probleem waar de hoofdpersoon mee worstelt. Heel veilig, maar ook heel erg saai.

Marianne Philips, De zaak Beukenoot (boekenweekgeschenk 1950)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Hoewel de uitgever op de website hoog opgeeft van de kwaliteiten van De zaak Beukenoot heb ik die in dit boekje nog niet helemaal ontdekt. Ja de auteur doet een aanval op de klassenjustitie in Nederland. Ja, het is een snel leesbaar boek. Maar het is ook niet heel erg spannend en je vraagt je af waarom dit verhaal tot deze lengte moest worden opgerekt.

De mooiste uitspraak doet de president van de rechtbank: ‘Als fouten in de rechtspleging eenmaal onherstelbaar zijn, moeten ze niet openbaar worden gemaakt.’ Een thema dat helaas vandaag de dag (zie de Toeslagenaffaire en andere misstanden bij de overheid) helaas nog erg actueel is.

Andreas Burnier, De zwembadmentaliteit

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Het eerste essay in deze bundel van Andreas Burnier is erg interessant. Het thema van het masculiene en het feminiene past heel goed in de tweede feministische golf en inhoudelijk merk je dat we inmiddels een feministische golf verder zijn. Los van de afstand in tijd en thema, worden de volgende essays echter ook minder boeiend. Ze zijn te filosofisch en het is niet helemaal mijn thema. Een belangrijke bundel met belangrijke inzichten, maar voor mij niet iets om van kaft tot kaft uit te lezen.

Holidate (regie: John Whitesell)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Tja, bij de Holidate hoef je alleen maar naar de poster te kijken en je kunt de film al ongeveer uitspellen. Zo clichématig. De film begint met kerst, twee mensen daten om niet alleen te zijn met de feestdagen, zijn bij elke volgende feestdag ook elkaars +1 en de volgende kerst worden ze echt verliefd. De film is wel aardig omdat hij op een bepaalde manier grappig is. Maar een goede film? Nee, dat niet.

A California Christmas (regie: Shaun Piccinin)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

A California Christmas is zo’n voorspelbaar kerstfilmverhaal vol romantiek volgens een vast stramien. Twee mensen leren elkaar kennen, vinden elkaar eerst niet zo interessant, maken van alles mee, groeien naar elkaar toe, dan komt het dieptepunt waarop de leugen uitkomt, maar uiteindelijk keert de held ten goede, blijkt een overleden opa een briljante nalatenschap gedaan te hebben en kwam alles goed. Het is dat de hoofdrolspelers ook echt verliefd op elkaar werden waardoor er een goede chemie in het verhaal zit, maar verder is dit 13 in een dozijn.

A.L.G. Bosboom-Toussaint, Het huis Lauernesse

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Het huis Lauernesse is een negentiende-eeuwse roman in de traditie van boeken waarbij grote politieke of maatschappelijke gebeurtenissen ingrijpen op het leven van gewone mensen. Dat geldt ook voor Mariken van Nimwegen waarbij Mariken wordt verdreven doordat haar tante geraakt is door de gebeurtenissen rond de graven van Gelre of Het huis van de moskee waarbij de omwentelingen in Perzië ingrijpen op één familie.

Maar Het huis Lauernesse is wel duidelijk een boek uit een andere tijd, uit een andere leescultuur. Het doet me erg denken aan Pride & prejudice dat ik heb moeten lezen voor mijn master 19e-eeuwse literatuur. Te traag, te saai, te veel uitleg. Het is niet mijn soort boek.

En dat ondanks de interessante religieuze disputen en het feit dat ik bijvoorbeeld Klaasje Zevenster dat eenzelfde soort inslag heeft wel erg kon waarderen.

Oscar van den Boogaard, Meer dan een minnaar

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Ik ben enthousiast begonnen aan Meer dan een minnaar maar moest op de helft van het boek mijn meerdere in deze roman erkennen. Het verhaal is te vaag en onsamenhangend en kent te weinig spanningsboog om dat te aanvaarden. Het sfeertje lijkt een beetje op dat wat ik me herinner uit De Biechtspiegel, maar dan minder intrigerend. Na ruim de helft toch nog weggelegd.

Marion Bloem, Geen gewoon Indisch meisje

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Het concept van Geen gewoon Indisch meisje, de verscheurdheid van de hoofdpersoon weergeven door haar twee namen en twee persoonlijkheden te geven, is op zichzelf mooi en origineel. Maar het boek wordt door de wijze van formuleren en structureren veel te fragmentarisch.

Je weet nooit precies door wiens ogen je het verhaal beziet. En ook in de tijd en gebeurtenissen springt het verhaal van hot naar her. Bovendien is de schrijfstijl met veel korte zinnen vermoeiend om te lezen.

Ik ben ongeveer tot op een kwart gekomen, maar daarna kon ik het niet meer opbrengen. Het boek is niet superslecht, maar echt totaal niets voor mij.

Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga (regie: David Dobkin)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

De film Eurovision song contest: the story of Fire Saga laat zien dat een slechte film goed gemaakt kan zijn. Het verhaal is bagger, de grappen zijn flauw en het acteerwerk is slecht.

Maar de film is, ondanks dat alles, wel goed gemaakt: de muziek zit goed in elkaar, de cast, inclusief Pierce Brosnan, is briljant, locaties zijn mooi, sfeer is goed en je leeft stiekem best mee. Maar het verhaal is zo voorspelbaar en de grappen zo over the top, dat ik er toch niet veel meer dan twee sterren uit kan persen.

Alfred Birney, De tolk van Java

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Ik begon heel enthousiast aan dit boek. Maar het duurde en duurde en duurde. Het boek bevat vele herhalingen, vele zijpaden, veel, veel, veel. En ja, daar zit heel veel moois bij. Maar zoals een basisschooljuf het zo mooi uitdrukte toen ze stopte in de klas van mijn dochter: ijsjes zijn erg lekker. Maar als je er te veel van eet, word je er toch ziek van.

En zo is dat met De tolk van Java ook. Het is een prachtig boek waarbij ik de eerste 100 pagina’s verslond en vervolgens met steeds meer tegenzin verder las tot ik het boek uiteindelijk zelfs (voorlopig) heb weggelegd. Misschien lees ik het nog wel eens uit, maar eerst even bijkomen van een te volle maag.