Beoordeling: 
Het boek Voor altijd voor het laatst is het laatste boek dat Tjitske Jansen heeft uitgegeven. En net zoals bij haar vorige werk werd ik opnieuw getroffen door haar eigen prachtige stijl. Het boekje biedt mooie observaties uit het leven van de schrijfster die tegelijk poëzie en proza zijn. Maar ondanks de beperkte dikte van het werk, wordt het op een gegeven moment ook wel veel van hetzelfde. Geniet, maar lees met kleine teugen.
Beoordeling: 
In de vakantie heb ik twee bundels van Tjitske Jansen meegenomen. Haar debuutbundel Het moest maar eens gaan sneeuwen besprak ik vorige week en vandaag bespreek ik haar nieuwste (2007) bundel Koerikoeloem. Haar stijl blijft gelijksoortig: eenvoudig taalgebruik die toch iets heel bijzonders uitdrukt, een lichte humor en toch het bieden van meer dan een grap. Daar komt bij dat Jansen in deze bundel elke strofe, elk gedicht begint met dezelfde zinsnede. Dat is een uitdaging, maar zij weet ervoor te zorgen dat haar bundel nergens aan kracht verliest. Ook ontstaan er door de samenstelling van de strofes allerlei relaties tussen de beschreven situaties. Het is een mooie bundel en ik ben definitief fan!
Beoordeling:
Deze zomer kwam ik erachter dat ik nog nooit iets over Tjitske Jansen op mijn website had gezet. En dat terwijl ik haar bij onder andere Onbederf’lijk Vers al diverse keren had horen voordragen en ik twee bundels van haar in de kast heb staan. Dus die gingen mee de koffer in. Haar eerste bundel, Het moest maar eens gaan sneeuwen is een mooie bundel. Met ogenschijnlijk eenvoudige taal weet Tjitske Jansen mooie beelden en emoties op te roepen. Vaak zit er een lichte humor in haar gedichten, maar de gedichten zijn altijd meer dan alleen maar een grap. Een mooi debuut van een veelbelovende dichteres, die meer moet kunnen. Er komt helaas nog geen nieuwe bundel uit na haar verblijf in Engeland. Ik moet dus maar snel weer een keer naar haar gaan luisteren!