Wim Pelgrim » Tag » recensie

Tag archieven: recensie

Chris van Abcoude, “Pietje Bell gaat vliegen”

Door | |
Plaats een reactie

Pietje Bell gaat vliegen Beoordeling: 3 sterren

Meester Long neemt zijn klas mee op schoolreisje naar Schiphol. Hij hoopt dat het voor iedereen een leuke dag wordt en dat alles ordelijk zal verlopen. Hij weet alleen ook dat er in zijn klas één heel groot gevaar rondloopt….Pietje Bell! Om te voorkomen dat de jongen in ‘onschuld’ half Schiphol op stelten zet, neemt meester Long een halsband mee. Pietje begrijpt dat hij zich moet koesthouden en tijdens de busrit naar Schiphol gebeurt er dan ook niets. Eenmaal op Schiphol weet Pietje het toch weer zo voor elkaar te krijgen, dat hij ‘verdwaalt’. Meester Long moet hem op de meest bizarre plaatsen weer komen ophalen. Tijdens een tweede bezoek aan Schiphol, mag Pietje even naast de piloot gaan zitten. Het is maar goed dat de piloot de reputatie van Pietje niet kent.*

17 jaar nadat ik het boek Pietje Bell gaat vliegen voor mijn eerste communie kreeg (mei 1992) heb ik het boek gelezen en na het lezen van het boek Pietje Bell dat ik erg leuk vond, viel dit boek me een beetje tegen. De inmiddels bekende Pietje Bellingrediënten zitten erin, zoals het kattekwaad en de goedbedoelde hulp die op een grappige situatie uitloopt. Maar toch is het verhaal niet boeiend genoeg om die grapjes aan elkaar te rijgen. Het zal me benieuwen of Kruimeltje spannender wordt.

*Bron: Bol.com

Jan Siebelink, “Knielen op een bed violen”

Door | |
1 reactie

Knielen op een bed violen Beoordeling: 5 sterren

‘Ik ben altijd bang geweest om het complete verhaal te vertellen: het geleidelijke maar onstuitbare afglijden van een zachtaardig maar in zijn jeugd verwond man – vluchtend in het zwartste calvinisme – én het verdriet dat hij in zijn naaste omgeving veroorzaakt.
Het is ook het verhaal van een grote liefde. Een man en een vrouw: de een wil overleven in het hiernamaals, de ander in het nu.’*

Knielen op een bed violen is een prachtig boek van een fantastische schrijver. Het verhaal zit mooi in elkaar en Jan Siebelink heeft geen angst om de clichéscènes als ‘hoe krijgen ze elkaar’ over te slaan. De uitzichtloosheid en treurnis sluipen langzaam in het verhaal en waar ik me in het begin nog enigszins kon identificeren met Hans, slaat dat langzaam om en snap je die man totaal niet meer. Alles aan deze roman klopt: het verhaal, je gevoel als lezer, structureel en technisch; prachtig, gewoonweg prachtig! Eigenlijk meer dan vijf sterren waard.

*Bron: brief van de auteur aan zijn uitgever

Menno Wigman, “Dit is mijn dag”

Door | |
Plaats een reactie

 Dit is mijn dag Beoordeling: 4 sterren

Doorgaans ben ik een groot fan van het werk van Menno Wigman en bij veel van de gedichten in deze bundel is dat ook het geval, maar Menno had op sommige dagen blijkbaar zijn dag niet. Er zitten soms wat gekunstelde dichtwerken tussen en dat is jammer. Toch blijft Wigman een van de beste dichters die Nederland op dit moment heeft: hechte, klassiek ogende gedichten die wanneer je ze leest en herleest steeds meer van hun diepgang prijsgeven.

John Irving, “De wereld volgens Garp”

Door | |
Plaats een reactie

De wereld volgens Garp Beoordeling: 3 sterren

De wereld volgens Garp is een roman waarin de vreemdste dingen gebeuren en de wonderlijkste personages de revue passeren. Schrijver Garp, zijn moeder die verpleegster, feministe en schrijfster is, zijn vrouw, zijn kinderen, allemaal draaien ze mee in het leven van Garp. Bovendien vinden we in het boek ook nog door Garp geschreven teksten.

Hoewel ik de eerste 250 pagina’s van Garp erg leuk vond, begin ik er nu een beetje moe van te worden. Het verhaal verliest aan kracht in het midden en ik leg het boek nu even weg om het over een tijd weer te pakken. Hopelijk kom ik er dan weer in, want Irving is een ontzettend begaafd schrijver. Ik ben zijn gedachtenwereld alleen even zat op dit moment.

“Oesters van Nam Kee” (regie: Pollo de Pimentel)

Door | | ,
Plaats een reactie

Oesters Van Nam Kee Beoordeling: 3 sterren

Oesters van Nam Kee gaat over de hartstochtelijke liefde tussen de 18-jarige Berry en de iets oudere nachtclubdanseres Thera. Berry besluit op een dag niet meer naar school te gaan en hangt wat rond met zijn licht criminele vrienden. Vanaf het moment dat hij Thera ziet lopen zal zijn leven nooit meer hetzelfde zijn. Ze zijn onafscheidelijk en bestijgen de toppen van geluk en genot. Hun grote droom is om samen op reis te gaan en alles achter te laten. Maar voordat het zo ver is, verdwijnt Thera. Berry is wanhopig en zoekt zijn heil bij zijn oude vrienden. Zij reiken hem de oplossing aan voor zijn wanhoop. Een oplossing met grote gevolgen.*

De film Oesters van Nam Kee vind ik in principe erg goed. Het suggestieve en de eigen invulling die daardoor nodig is door de kijker, maakt deze film vele malen beter dan veel (Nederlandse) films. Het verhaal kent spanning, vraagt om een actieve kijkhouding en laat je daardoor ook echt meeleven met de hofdpersonages. Maar waarom toch altijd zulke uitgebreide seksscènes en zo expliciet? Is dat iets typisch Nederlands: hoe explicieter hoe beter? Mijns inziens doet dit afbreuk aan de kwaliteit van het verhaal en de kwaliteit van de film. Ik ben zeer benieuwd naar het boek, maar de film blijft toch helaas in de kast staan.

*Bron: Bol.com

Chris van Abcoude, “Pietje Bell”

Door | |
1 reactie

Beoordeling: 5 sterren

Pietje Bell… de naam alleen al roept het beeld op van een belhamel, een jongen die de ene ondeugende streek na de andere uithaalt. Sinds het verschijnen van de eerste uitgave hebben onnoemelijk veel kinderen, en voor hen hun ouders, genoten van de verhalen over deze jongen, die altijd kattenkwaad moest uithalen.*

Pietje Bell is een ontroerend boek waarin Chris van Abcoude de belevenissen van Pietje op zo’n manier beschrijft dat je als lezer grote sympathie voor hem krijgt. Hoewel Pietje allerhande zaken uithaalt en daarbij altijd de schuld buiten zichzelf legt, ga je als lezer snel in zijn redenering mee. Door de relatie die Piet heeft met zijn leraar in de tweede klas en zijn tragische overlijden groeit die sympathie alleen nog maar.
Daarnaast is Pietje Bell ook literairhistorisch leuk om te lezen. Het taalgebruik van Van Abcoude en de traditie van boeken met een ondeugend kind dat toch de sympathie van medepersonages en lezer verwerft (Dick Trom, Jip en Janneke, Stijfkopje) maken dit boek een aanrader.

*Bron: Bol.com

Constantijn Huygens, “100 puntdichten”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

De puntdichten van Huygens zijn erg leuk, maar de bundel valt nogal tegen. Er zit geen lijn in de selectie van de gedichten en de inleiding heeft weinig toegevoegde waarde. Wat nog het meest opvalt in de inleiding is de volgende zinsnede: “In elk normaal beschaafd land zouden dergelijke gedichtjes door iedereen gekend en geciteerd worden. De modale Nederlander kijkt liever tv en laat het erfgoed verkommeren”. En daarmee is de toon gezet. De dichtkunst van Huygens maakt zeer veel goed, maar deze twee sterren zijn vooral een signaal aan de samensteller Gerard van der Leeuw.

Balthazar Huydecoper, “Achilles”

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Het treurspel Achilles beschrijft de periode in de oorlog tussen Troje en Griekenland wanneer Achilles heeft besloten niet langer deel te nemen aan de strijd, zijn vriend Patroclus bezwijkt op het slagveld en tot het moment waarop Achilles Hector heeft verslagen.

Dit in 1719 geschreven treurspel voldoet naadloos aan de traditie van het Frans-classicisme. Het beoordelen van dit stuk moet dan ook gebeuren met het oog daarop, want vooral de eenheid van tijd en plaats maken het stuk voor ons, de Joop-van-den-Ende-generatie, erg saai. Binnen de grenzen van het Frans-classicisme heeft Huydecoper een prachtig stuk geschreven dat zowel poëtisch als wat betreft taalgebruik als wat betreft de manier waarop hij de bron dramatisch heeft verwerkt goed in elkaar zit. De leesbaarheid naa bijna 300 jaar zorgt voor vier sterren in plaats van vijf.

Victor Hugo, “Les Misérables”

Door | |
Plaats een reactie

 Beoordeling:4 sterren

Het aangrijpende verhaal van de hoofdpersoon Jean Valjean begint met een gebeurtenis die hem zijn hele leven zal blijven achtervolgen: hij steelt een brood om zijn neefjes, die al dagen niets meer hebben gegeten, van de hongerdood te redden. Dit op zich onbeduidende incident komt hem echter op een zware gevangenisstraf te staan: hij wordt veroordeeld tot negentien jaar dwangarbeid…
Als hij na al die ellendige jaren vrijgelaten wordt, wil niemand meer iets met hem te maken hebben. Desondanks weet Valjean zich te ontwikkelen tot een gerespecteerd burger.
Zijn criminele verleden blijft hem echter achtervolgen in de persoon van zijn aartsrivaal inspecteur Javert, die verbeten op hem blijft jagen vanwege zijn al dan niet vermeende misstappen. Hierdoor kunnen Valjean en zijn aangenomen dochter Cosette geen rust vinden en bewegen zij zich als paria’s door een maatschappij die zich kenmerkt door onrust, oproer en sociale misstanden.*

Les misérables is een prachtige, typisch 19e-eeuwse roman. Het tragische verhaal van Jean Valjean en met name de historische tekening die een belangrijke rol speelt in het verhaal spreken mij erg aan. De enige passage die mij erg tegenviel was de opstand op de barricade, die overduidelijk de climax van het boek moet vormen, maar wat mij betreft het minste stuk was. Hugo laat je meeleven met de hoofdpersonages Valjean, Marius en Cosette en doorbreekt die fijne vertelling behoorlijk abrupt door een nogal rommelig georganiseerde opstand. Jammer, maar het boek blijft wel een aanrader, maar wel een aanrader met vier sterren!

*Bron: Bol.com

“Memoirs of a gheisha” (regie:Rob Marshall)

Door | | ,
Plaats een reactie

5 sterren

Memoirs of a Geisha, winnaar van drie Oscars (beste cinematografie, beste kostuumontwerp en beste art direction) is het verhaal van één van de grootste geisha’s die ooit in Japan geleefd heeft, naar de wereldberoemde bestseller van Arthur Golden. In de jaren voor WOII wordt een 9-jarig meisje van haar familie gescheiden en verkocht aan een geishahuis in Kyoto. Hier is ze het mikpunt van de grillen van de populaire geisha Hatsumomo, maar zij weet zich te verzetten en groeit met hulp van Hatsumomo’s concurrente Mameha (Michelle Yeoh) uit tot de beroemdste geisha van Japan, Sayuri (Ziyi Zhang). De beeldschone Sayuri boeit alle machtige mannen, maar wordt achtervolgd door haar geheime liefde voor die ene man die buiten haar bereik ligt (Ken Watanabe).*

Meestal lees ik graag eerst het boek voor ik de film zie, maar bij Memoirs of a geisha heeft de film mij ontzettend nieuwsgierig gemaakt naar het boek en dan met name naar de taal van het boek. Het verhaal van de film was goed en de decors, de sfeer en de situering was prachtig, maar de teksten van de voice-over en sommige zinnen van de personages waren gewoonweg prachtig. Ook de manier waarop pijnlijke momenten uit de levens van de hoofdrolspelers worden weergegeven was prachtig en ik ben benieuwd op welke wijze deze in het boek zijn verwoord. Ik kan niet wachten. En wat de film betreft: gaan zien! Zeker de moeite waard.

*Bron: Bol.com