Wim Pelgrim » Tag » recensie

Tag archieven: recensie

Margriet de Moor, De verdronkene

Door | |
Plaats een reactie

Verdronkene Beoordeling: 2 sterren

Zaterdag 31 januari 1953: het historische begin van een wonderbaarlijk verhaal, de vooravond van de Watersnoodramp. Lidy neemt een kleine verplichting over van haar zuster Armanda en reist daarvoor naar Zierikzee. In een verbluffende samenloop van uitzonderlijke meteorologische omstandigheden zal Armanda het hele leven van Lidy overnemen.
Zo ontvouwen zich twee levens: een dat zich afspeelt in 36 uur, een ander dat 75 jaar beslaat*

Wat een saai boek. Gedurende vele pagina’s gebeurt en weinig tot niets. En een goede reden om verder te willen lezen geeft de schrijfster de lezer niet. Geen stip op de horizon, geen interessante personages waarover je meer móét weten, geen spanning in welke zin dan ook. Margriet de Moor is een goede schrijfster, maar niet voor mij!

*Bron: Flaptekst De verdronkene

Zomerhitte (regie: Monique van de Ven)

Door | |
Plaats een reactie

Zomerhitte Beoordeling: 3 sterren

Fotograaf Bob (Waldemar Torenstra) verliest zijn vriendin, Jara (Jelka van Houten), bij een terroristische aanslag in Afghanistan. Ruim een jaar later maakt hij op Texel een fotoreportage. Op het strand ontmoet hij Kathleen (Sophie Hilbrand), een beeldschone geschiedenisstudente, die in de plaatselijke disco werkt voor een louche, oude man, met de bijnaam ‘De Mummie’ (Johan Leysen). Een man die ook op het eiland vertoeft, een zekere Frederico Federici (Jeroen Willems), waarschuwt Bob voor de Mummie en voor Kathleen. Vanaf het eerste moment dat Bob haar ontmoet is hij in de ban van deze mysterieuze, vrijgevochten vrouw. Ze is ontwapenend en ongrijpbaar tegelijkertijd. Onopvallend probeert Bob haar te volgen. Is zij, net als hij, ook verliefd? Of gebruikt ze hem alleen maar voor haar duistere praktijken met de ongure maffia types die op het eiland rondhangen? Is dit de ware liefde of is het een nachtmerrie?*

Zomerhitte is een typische driesterrenfilm. Het heeft elementen die het een mooie film maken, het heeft echter ook grote afknappers en tja…dan kom je heel gemiddeld uit. Laat ik met de positieve eigenschappen beginnen. Monique van de Ven heeft de focus in de film gelegd op de relatie tussen Kathleen en Bob, waarbij vertrouwen het centrale thema vormt. Een goede keuze voor de film. Ook beeldtechnisch en wat betreft gekozen omgevingen en voorwerpen (bijvoorbeeld de auto’s van de personages) zit de film prima in elkaar. De film boeit en je wilt blijven kijken.
Maar dan de onderdelen waar ik minder blij van wordt. Ten eerste zijn er enkele wonderlijke wijzigingen en toevoegingen in het verhaal: een overleden vriendin in Afghanisatan voor Bob, een zeehondje dat terug de zee in geholpen moet worden (sponsort Lenie ’t Hart deze film?) en dan vooral de eeuwige neiging om het einde van een goed boek aan te passen voor de film. Waarom moet het einde toch altijd anders? Daarnaast ontbreekt de leidende hand van Wolkers in het eerste halve uur van de film. Je moet goed opletten om het verhaal te kunnen volgen en de spanning ontbreekt volledig. Maar dan het toppunt van mijn kritiek: het ontzettend slechte acteerwerk van met name Sophie Hilbrand. Het gemiddelde schooltoneel is nog beter. De gemiddelde schoolklas reageert dan ook met groot gelach op weinig emotioneel en overdreven gearticuleerd uitgesproken zinnen als “Hij heeft zichzelf door zijn kop geschoten!”, waarbij vervolgens het woord “Sapperdeflap” direct bij mij opkomt. Een middenmoter in meerdere opzichten.

*Bron: Bol.com

The whole ten yards (regie: Howard Deutch)

Door | |
Plaats een reactie

Whole Ten Yards Beoordeling: 2 sterren

Ex-huurmoordenaar Jimmy “The Tulip” (Bruce Willis) heeft zijn eigen dood in scène gezet en leeft nu met zijn vrouw Jill (Amanda Peet) in een bungalow aan de Mexicaanse kust. Hun luie, gelukkige leventje wordt verstoord wanneer hun voormalige buurman, de nerveuze tandarts Oz (Matthew Perry), ineens op de stoep staat met slecht nieuws. Zijn vrouw Cynthia (Natasha Henstridge) is ontvoerd door de Hongaarse maffia. Jimmy en Jill schieten te hulp maar al gauw ontdekken ze dat er meer aan de hand is. Niets is wat het lijkt in dit dolkomische vervolg op de succesvolle komedie The Whole Nine Yards!*

The whole ten yards is een vervolg en eigenlijk weet je dan al genoeg bij dit type films: de eerste is altijd beter. En al heb ik The whole nine yards nooit gezien, aan alles merk je dat dit een opvolger is: het verhaal verwijst naar zaken die eerder zijn gebeurd, maar de manier waarop men voortbreit oogt gezocht. Sowieso is deze film wat over the top op sommige momenten en het verhaal te dun. Als je tijd en een euro of twee overhoudt, zou je deze uit een afprijsbak kunnen plukken voor een filmavondje met vrienden (je kunt namelijk lekker door de film heen kletsen, zonder belangrijke informatie te missen), maar zolang zo’n gelegenheid zich niet voordoet, is er genoeg ander moois.

*Bron: Bol.com

Jan Wolkers, Zomerhitte (boekenweekgeschenk 2005)

Door | | ,
1 reactie

Beoordeling: 4 sterren

‘Ineens stond er niet ver van mij af een jonge vrouw die ik nog niet had waargenomen. Ik drukte me zo plat mogelijk in de helm en keek door mijn telelens naar haar. Ik zag de korrels zand op haar billen en rug zitten, alsof ze van wellustig schuurpapier gevouwen was. Toen draaide ze zich om en haalde haar vingers door haar blonde haren omhoog en keek mijn kant op.’*

Zomerhitte is een mooi boek, een echt Wolkersboek. Seksualiteit en liefde worden gecombineerd op een manier die je alleen in zijn boeken ziet. Daarnaast voegt Wolkers in dit boekenweekgeschenk een intrige toe, die minder goed bij zijn oeuvre past. Het boek was mooi en interessant, maar zeker niet het beste boek van Jan Wolkers dat ik heb gelezen. Daarvoor mis ik toch de jaren-’70-elementen als strijd tegen het calvinistische verleden en de burgerlijkheid en de morbide trekjes van van de hoofdpersonen.

*Bron: flaptekst Zommerhitte

Peter Verhelst, Carll Cneut, Het geheim van de keel van de nachtegaal

Door | |
Plaats een reactie

Het geheim van de keel van de nachtegaal Beoordeling: 5 sterren

In sprookjes kunnen de dromen en wensen van keizers met één vingerknip realiteit worden. In Het geheim van de keel van de nachtegaal droomt een Chinese keizer van een nieuwe Keizerlijke Tuin der Tuinen. Een eenvoudige tuinman slaagt erin om die droom werkelijkheid te maken. Wanneer de keizer een nachtegaal hoort, weet hij dat die muziek ook deel moet uitmaken van zijn tuin. De nachtegaal is gewillig, maar niet willoos. Zijn muziek is uniek, maar niet te vangen. Kan een almachtige keizer leven met de gedachte dat iets aan zijn wil ontsnapt?*

Het geheim van de keel van de nachtegaal is een prachtig boek. Een boek dat je alleen al in de kast wil hebben om af en toe aan te kunnen voelen, in te kunnen kijken en veel uit voor te lezen. Het verhaal is prachtig, de tekeningen sfeervol, een must-have voor iedereen die van boeken houdt!

*Bron: nl.wikipedia.org

Jan van Boendale, Lekenspiegel

Door | |
1 reactie

Lekenspiegel Beoordeling: 4 sterren

Omdat men in de Middeleeuwen geloofde dat God deze wereld en al wat er op leeft had geschapen, beschouwde men de kosmos en natuur als een spiegel van God. Door het bestuderen van dieren, planten en stenen kon men te weten komen wat Hij met zijn Schepping voor ogen had gehad. Die kennis werd te boek gesteld en overgeleverd in een soort encyclopedische naslagwerken.Rond 1330 stelde de Antwerpenaar Jan van Boendale zijn Lekenspiegel samen op basis van geleerde en dus Latijnse bronnen. Hij schreef in de volkstaal, opdat leken (dat wil zeggen niet-priesters die het Latijn niet machtig waren) kennis konden nemen van hoe de wereld in elkaar zat. In de vier delen poogde hij de heilsgeschiedenis te beschrijven, te beginnen met de schepping en eindigend met visioenen van de Jongste Dag. Regelmatig laat hij de historische rode draad liggen om uit te weiden over ethische en esthetische kwesties, zoals ‘Waarom is het schrift zo belangrijk?’, ‘Aan welke eisen moet een dichter voldoen?’ en ‘Hoe dienen stadsbestuurders zich te gedragen?’*

Deze vertaling van Lekenspiegel uit de Griffioenreeks is een goede prozabewerking van de originele tekst. Wat opvalt als je deze tekst leest, zijn de vele literaire verwijzingen: Boendale noemt diverse bronnen voor zijn kennis. Daarnaast is veel van deze kennis verouderd, maar ook opvallend veel kennis is nog steeds waardevol en onveranderd. Als lezer krijg je een goed beeld van wat met wist, dacht en vond in de 14e eeuw. Het wereldbeeld van de middeleeuwer wordt je op deze manier goed duidelijk. Ook de normen van mensen zijn in die ruim 600 jaar niet veranderd: de etiquetteboekjes van nu sommen nagenoeg dezelfde regels op als de Lekenspiegel van toen.
Voor de literairhistorisch wat ingevoerder lezer is het interessant om te zien dat de vermenging van christendom en kennis uit de klassieke oudheid niet geproblematiseerd is, waar deze dat wel was, na de polemiek over ‘Socrates in de hemel‘ in de 18e eeuw.
Ik raad dit boek echt aan iedereen aan: geoefender lezers en mensen die zonder voorkennis kennis willen maken met de Middeleeuwen.

*Bron: Bol.com

Bart Chabot, De kootjesblues

Door | |
Plaats een reactie

De kootjesblues Beoordeling: 4 sterren

‘De Kootjesblues -de kootjes zijn de botten waaruit een geraamte bestaat- begint met een grafschrift (“ben zo terug”) en eindigt met een dagsluiting. De bundel bestaat uit 16 gedichten over de dood en de doden: over de dood van een broer, beschreven vanuit de blik van zijn zusje, over zelfmoord, over een overvaller die het winkelend publiek om zeep helpt, over een kindermoordenaar en -vooral- over doden die uit hun graf opstaan.*

De kootjesblues is de eerste dichtbundel van Bart Chabot die ik lees. Ik heb hem eerder horen voordragen op Het Tuinfeest onder andere. En soms heb ik hem niet horen voordragen (Onbederf’lijk Vers ‘s-Hertogenbosch 2007), omdat er gedanst moest worden met de sterren. Maar a la, die festivalorganisatorstress ben ik voorbij en dat is zeker geluk met deze bundel. Alle gedichten rondom het thema dood lijken met elkaar te maken te hebben. De personages lijken een soort familie, verbonden door hun dood-zijn. Chabot schrijft prozaïsche gedichten of poëtisch proza, het hangt er tussenin. In elk geval riep deze bundel bij mij de vraag op naar de afloop. Zeer geslaagd.

*Bron: www.bartchabot.nl

Sex and the city (regie: Michael Patrick King)

Door | |
Plaats een reactie

Sex And The City The Movie Beoordeling: 3 sterren

De film begint vier jaar na het einde van de serie. Carrie’s leven is erg veranderd. Ze schrijft geen columns meer voor de krant, maar werkt aan haar vierde boek. Na het grote succes van de vorige drie boeken, is ze meer volwassen geworden. Ze heeft eindelijk wat geld kunnen sparen en zit in een stabiele relatie met Mr. Big. Ook voor Charlotte, Miranda en Samantha is er veel veranderd. Charlotte adopteerd samen met haar joodse man Harry een Chinees meisje. Ze heeft dus eindelijk het gezinsleven waar ze altijd al van droomde. Miranda heeft zich met Steve en hun zoontje Brady in Brooklyn gesetteld, maar zij mist haar leven in Manhattan. Ze moet zich vaak in onmogelijke bochten wringen om haar rollen als werkende moeder en vrouw te kunnen vervullen. Samantha, die ooit zo op haar seksuele vrijheid was gesteld, bevindt zich net als haar vriendinnen in een vaste relatie. Nadat ze haar strijd tegen borstkanker won, volgde ze haar vriend Smith bovendien naar Los Angeles. Maar desondanks haar prachtige strandhuis in Malibu, mist ook zij haar oude leven en vriendinnen in New York.*

Jaren geleden keek ik wel eens een aflevering Sex and the city. Grappige verhaaltjes om je bord studenten-een-pansmaaltijd bij weg te werken. De film heeft een vrij lange aanloop nodig om dat ouderwetse Sex and the city-gevoel terug te pakken. Voor iedereen die de serie niet kent en alleen de film kijkt is deze inleiding (wie is wie en wat is er gaande in hun leven) noodzakelijk. De film heeft uiteraard een happy end en voor fashionista’s komen er tientallen kledingsetjes en accessoires voorbij. Wel duurt de film erg lang (148 minuten). Een mooie middenmoter.

*Bron: Bol.com

Eline Achterberg, “Zoete regen”

Door | |
2 Reacties

Beoordeling: 4 sterren

Zoete Regen vertelt het verhaal van het arme boerenmeisje Sena, die rond de tijd van de ontdekkingsreizen leeft. Sena ziet op tegen een leven als boerenvrouw en ze besluit haar toekomst te veranderen. Ze gaat op het kasteel werken waar ze veel nieuwe mensen leert kennen, waaronder kroonprins Yorath. Contact tussen hem en Sena is ten strengste verboden, maar al snel bloeit er iets op tussen de twee. Dan moet Sena een onmogelijke beslissing nemen. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn, levend in een storm van ‘zoete regen’.*

Het debuut van de vijftienjarige Eline Achterberg is een mooi boek dat prima past in de traditie van Thea Beckman. Ook in dit boek, spelend in een wereld in het verleden en ergens ver weg, strijdt een vrijzinnige vrouw tegen onrecht. Achterberg voegt hier echter ook zoetsappige liefdesperikelen aan toe, die het boek tot een echt meidenboek maken.

Haar boek is een mooi debuut, maar vraagt ook nog om de nodige groei: vaak is Achterberg te expliciet en legt ze te veel uit. Er blijft weinig te raden over en voor een iets oudere lezer (14+) is de goede afloop te voorspelbaar. De kunst van het doseren blijkt moeilijk, maar de schrijfstijl en talent dat zichtbaar wordt in Zoete regen zorgen dat ik met het oog op de toekomst vier sterren kan geven.

Een laatste noot is er voor de uitgeverij: de opvallende en onnodige spelfouten die in deze uitgave zijn blijven zitten, zijn echt jammer!

Zoete regen is verkrijgbaar bij Boekscout Yo!
* Bron: Boekscout Yo!

Arthur Japin, De grote wereld (boekenweekgeschenk 2006)

Door | | ,
2 Reacties

De grote wereld Beoordeling: 4 sterren

In zijn jeugd koestert Lemmy, een dwerg, lange tijd de illusie dat zíjn maat ook de maat der dingen is. Tot onvermijdelijk de grotemensenwereld zijn kleine universum binnendringt – met rampzalige gevolgen. Nadat zijn ouders tijdens een circusact op tragische wijze om het leven komen, neemt Lemmy’s stoïcijnse grootmoeder hem onder haar hoede. Wanneer zich later de kans aandient om met het rondtrekkende gezelschap Märchenstadt Lilliput door Europa te reizen, heeft Lemmy weer een eigen plek gevonden. Hij ontmoet er zelfs zijn grote liefde Rosa. Maar de Tweede Wereldoorlog staat op uitbreken. Lemmy en Rosa zien zich door de buitengewone omstandigheden geconfronteerd met een vraag die ieder mens zich vroeg of laat kan stellen: hoe ver zijn wij bereid te gaan om bij anderen in de smaak te vallen?*

De boeken van Arthur Japin zijn eigenlijk altijd goed, zo ook dit boekenweekgeschenk De grote wereld. Het verhaal bestaat uit twee verhaallijnen die naadloos in elkaar overlopen. Veel wordt aan de interpretatie van de lezer overgelaten, terwijl Japin wel duidelijke aanwijzingen geeft. Na het bezoek van Japin aan het Canisius College heeft dit boek aan betekenis gewonnen, omdat de personages van Japin mooie parallellen hebben; zowel wanneer je de boeken naast elkaar legt, als wanneer je de boeken naast het leven van de auteur legt. Arthur Japin is een van mijn favorieten en als je op eenvoudige wijze kennis wilt maken met zijn werk, lees dan De grote wereld!

*Bron: Bol.com