Beoordeling: 
Ik kan over dit boekenweekgeschenk heel kort zijn: ik hou niet van Louis Couperus. Ik dacht, misschien dat fragmenten uit zijn oeuvre mij van de schoonheid van zijn werk kunnen overtuigen, maar nee. Na twee pagina’s kreeg ik mezelf niet verder gepusht. Niks voor mij!
Ik ben niet zo’n fan van Louis Couperus. Ik ben blijkbaar niet de enige:
“Eeuwenlang was iedere armoedzaaier bij geboorte ertoe veroordeeld om nooit literatuur te kunnen maken. Alleen burgerlijke types als Couperus schreven over hun verveling.”
Uit: BOEK, september 2010, p. 14
Beoordeling: 
Van Oude Mensen Die Dingen Voorbij Gaan is het verhaal van twee hoogbejaarde mensen, van wie het schijnbaar rustige leventje wordt beheerst door berouw om een vreselijke misdaad die ze in een ver verleden hebben begaan. De spoken uit het verleden blijven hen achtervolgen en drijven hen tot waanzin. Het geheim dat deze oude mensen met zich meedragen, zal de volgende generaties in hun families blijven beïnvloeden, totdat er iemand opstaat om voorgoed af te rekenen met het verleden. Maar wie zal dat zijn en is het wel verstandig om al het oude zeer weer boven te halen?*
Over de meeste romans van Louis Couperus ben ik niet echt lovend geweest (zie deze of deze) en ik denk dat ik de roman Van oude mensen niet zou kunnen waarderen. De vijf uur durende mini-serie die in 1975 van deze roma is gemaakt kan ik beter waarderen, al is ook dit geen favoriet. De plot is goed en in zekere zin ook spannend. Ik heb in die vijf uur (niet achter elkaar, maar toch) niet op mijn horloge zitten kijken of gespoeld. Toch ligt het tempo te laag en stoor ik me aan een paar zaken.
De serie is met veel respect voor de originele tekst gemaakt, waardoor de negentiende-eeuwse romaneigenschappen als vele personages met veel onderlinge relaties, veel herhalingen en de tijd nemen voor het opbouwen van een plot ruimschoots aanwezig zijn in de serie. Daarnaast is de verfilming meer een toneelstuk waar toevallig camera’s bij stonden, dan een ‘echte’ tv-serie. Men acteert alsof in een zaal met 1000 mensen ook achterin het verhaal over moet komen. Een mooie middenmoter met drie sterren.
Bron: flaptekst dvd
Beoordeling:
Otto van Oudijck is resident in Laboewangi, op Java. Als Nederlands bestuurder staat hij in deze hoedanigheid min of meer boven de lokale adel die haar oude machtspositie behoudt. Zijn werk is alles voor hem en hij beseft dan ook niet dat zijn tweede vrouw Leonie hem achter zijn rug om bedriegt met Theo, zijn zoon uit zijn eerste huwelijk. Zijn dochter Doddy heeft stiekem een vriendje.*
En veel verder dan dit ben ik eigenlijk niet gekomen. Wat een afschuwelijk boek is dit ook weer. Ik heb definitief besloten geen Couperus meer ter hand te nemen!
*Bron: nl.wikipedia.org
Beoordeling:
Koningin Alexandra, de gevallen koningin van Liparië, organiseert een groot bloemenfeest ter ere van haar zoon, koning Wladimir, die zijn moeder komt bezoeken. Wanneer Wladimir op het eiland aankomt, ontmoet hij Elena, de hofdame van zijn moeder, weer. Ze worden verliefd op elkaar en Wladimir spiegelt Elena voor dat zij zullen trouwen. Dit terwijl Wladimir is voorbestemd om te trouwen met de dochter van Keizer Othomar.
Alexandra ziet in deze onmogelijke verliefdheid een uitgelezen kans om Wladimir uit de troon te krijgen en zelf in ere hersteld te worden. Na een brief van Alexandra aan de keizer, nodigt deze Wladimir uit en geheel onverwacht wordt de opstandige Wladimir verstandig. Hij laat zijn moeder Elena, die dan weer naar Tracië is gereisd, schrijven dat het huwelijk dat is voorgesteld niet kan doorgaan en Elena keert uiteindelijk terug bij de koningin. Elena lijkt door alle smart zelfmoord te willen plegen, maar hersteld zich en neemt zich voor meer van haar leven te maken aan het hof van Wladimir.
Zowaar, er bestaat een roman van Couperus die ik leuk vind! Na Eline Vere (niet doorgekomen, verschrikkelijk!) en Noodlot (wel uit, maar er gebeurt níéts!) is dit een leuk verhaal. De stijl van Couperus, die ik in de twee eerdere (en ook vroegere) werken storend vond, is hier veel leesbaarder geworden en dat maakt het lezen van dit boek een stuk leuker. Het verhaal heeft zeker naturalistische en fin-de-siècle kenmerken, maar ze liggen er niet zo dik meer bovenop en lijken geen doel op zich. Het gaat in eerste instantie om het verhaal, dat, meen ik, ook meer dialogen en minder uitgebreide beschrijvingen bevat dan de twee eerdere boeken. Kortom: een leuk boek!