Carry Slee, Spijt!

Spijt! Beoordeling: 1 ster

Jochem voelt zich niet erg gelukkig in de tweede klas. Hij is het mikpunt van getreiter. David doet er niet aan mee, maar hij durft er niks van te zeggen. De klassenleraar, die gymnastiek geeft, grijpt ook niet in., Hij heeft een hekel aan dikke Jochem. Jochem lijkt zich niets aan te trekken van de pesterijen, die elke dag erger worden. Als de klas weer eens dubbel ligt, lacht hij zelf mee.
Maar op een ochtend krijgen ze van de rector te horen dat Jochem na de klassenavond niet is thuisgekomen. David voelt zich schuldig. Waarom heeft hij zijn mond ook nooit opengedaan? Samen met een vriendin gaat hij Jochem zoeken om te zeggen dat het hem spijt.
Dan vinden ze Jochems tas in het meer. Misschien is het al te laat….*

Waar ik bij Kappen nog waardering kon opbrengen voor de manier waarop Slee voor haar doelgroep prachtige boeken schrijft, lukte me dat bij Spijt! helaas niet meer. Wat een saai boek! Ik heb het na 1/3e weggelegd en kan mezelf er niet toe zetten de rest van het boek ook te lezen. Het is (mede door de weinig verhullende flaptekst) een zeer voorspelbaar boek, de personages zitten zo vast in hun type dat hun gedrag, gesprekken en gedachtes na één pagina uit te tekenen zijn en het tempo ligt ontzettend laag. Daar komt nog bij dat ik geen probleemboekenlezer ben, nooit geweest ook, en ik weet ook wat mijn probleem is: ik ben geen meisje van 13. Dit soort boeken is erg gebonden aan leeftijd en geslacht en als jongen van boven de 25 pas ik duidelijk niet meer in de doelgroep.

Bron: flaptekst Spijt!

John Bake, Reisbrieven

Reisbrieven Beoordeling: 1 ster

De Leidse hoogleraar Klassieke Talen John Bake (1787-1864) ontvlucht in de zomer van 1830 het universitaire milieu in gezelschap van zijn academische vrienden Hamaker en Geel. Gedurende twee en een halve maand zwerven zij gedrieën per koets of te voet door Duitsland, Zwitserland en Noord-Italië. Onderweg houdt Bake een reisjournaal bij, bedoeld voor zijn vrouw die om gezondheidsredenen niet mee kon. In totaal schrijft hij een zeventiental persoonlijk getinte reisbrieven, bol staand van enthousiaste natuurbeschrijvingen en gedetailleerde verslagen van zijn wederwaardigheden. De reislust wordt echter in steeds sterke mate getemperd door heimwee naar huis. Om die reden zal Bake uiteindelijk zelfs voortijdig zijn reis afbreken.*

Dit is nou typisch zo’n tekst die in het enthousiasme van het maken van een goedlopende reeks (Griffioenreeks) aan de reeks wordt toegevoegd, maar voor de meeste lezers niet interessant is. De spanning (aangekondigd in de flaptekst als de groeiende heimwee) is ver te zoeken, de beschrijvingen zijn uitgebreid, maar niet uitzonderlijk. Dit boek zit op het niveau van een gemiddeld vakantieverslag van een saaie oom en tante, maar dan zonder de foto’s…

*Bron: flaptekst Reisbrieven

Sydney White (regie: Joe Nussbaum)

Sydney White Beoordeling: 1 ster

Het is niet makkelijk als student in het eerste jaar, maar er valt wel genoeg te beleven! Rachel is de leidster van de Kappa Phi sociëteit en de nr. 1 op de ‘hottie’ ranglijst van de universiteitswebsite. Haar status wordt echter bedreigd door nieuwelinge Sydney White, een vriendelijke brunette die bovendien bij Rachels vriendje Blaine in de smaak valt.*

Soms zap je langs een film, blijf je even hangen en moet je na een uurtje kijken concluderen dat het helemaal niets is. De verwijzingen naar Sneeuwwitje in Sydney White zijn vermoeiend, de acteurs slecht, het verhaal is volledig ‘DGAV’ opgebouwd (de goede afloop vertragen) en dat maakt het kijken niet heel spannend. Flut, flut, flut!

*Bron: Bol.com

Joost van den Vondel, Joseph in Dothan

Beoordeling:1 ster

Jozef ontwaakt uit een droom die hem onheil voorspelt. Hij gaat naar zijn broers en stelt zijn vertrouwen in God. De broers willen de verwaande Jozef ter dood bregen, alleen Juda en Ruben stribbelen tegen. Juda zwicht en Ruben kan alleen zijn broers niet alleen aan. Na een ruzie besluiten de broers Joseph op te sluiten in een put. Als Jozef aankomt wordt hij in de put geworpen, maar Ruben belooft Jozef hem te komen redden. Uit angst voor God, besluiten de broers Jozef te verkopen aan een passerende karavaan. Ruben komt te laat en vindt de put leeg. Hij wordt in het bedrog van de broers betrokken: ze besmeuren Jozefs mantel met bloed en verdelen de winst. Ruben beklaagt zijn handelen en gaat met het lood in de schoenen naar huis.

Waar Gijsbreght van Aemstel nog interessant is als historisch object vanwege de lange traditie van opvoeringen, is deze voorloper van Joseph and the technicolor dreamcoat even saai, maar minder interessant. Joost van den Vondel als schrijver is gedateerd, zijn manier van toneelschrijven is verouderd en zal een grondige bewerking nodig hebben om op het toneel te kunnen boeien. Als leestekst raad ik deze tekst ten sterkste af.

P.C. Hooft, Geeraerdt van Velsen

Geeraerdt van Velsen en Baeto Beoordeling: 1 ster

Het toneelstuk Geeraerdt van Velsen uit 1613 is geïnspireerd op de moord op Graaf Floris V in 1296 en de noodlottige gevolgen hiervan. In dit stuk spelen naast de historische hoofdrolspelers ook allegorische figuren als Twist en Eendracht een rol.

Waar ik Granida van Hooft een erg mooi toneelstuk vond, vind ik dit drie keer niks. Veel erg lange monologen, statisch, weinig spannend, een plot dat ik niet kan volgen. Nee, helaas, deze moet je lekker in de kast laten staan.

Rint Sybesma, Het Chinees en het Nederlands zijn eigenlijk hetzelfde

Het Chinees en het Nederlands zijn eigenlijk hetzelfde Beoordeling: 1 ster

Op het eerste gezicht hebben het Chinees en het Nederlands nauwelijks iets met elkaar gemeen. Zo heeft het Chinees – afgezien van de sterk verschillende klanken – geen meervoud, geen tegenwoordige en verleden tijd en geen lidwoorden (de, het).Bij nadere beschouwing blijken de talen echter allerlei overeenkomsten te hebben. Het Chinees is een toontaal. Het Limburgs is dat ook. De Chinezen zeggen blij-blij. Wij zeggen druk-druk-druk. In het Chinees zet je achter iedere zin een klein woordje om de zin wat bij te kleuren. In het Nederlands doen we dat ook hoor!Dit boek biedt inzicht in de verrassende overeenkomsten tussen twee talen die ogenschijnlijk hemelsbreed van elkaar verschillen.*

Toen ik Het Chinees en het Nederlands zijn eigenlijk hetzelfde van Sinterklaas kreeg, was ik best enthousiast: een grappig boekje, waarvan ik een opvallende invalshoek op het Nederlands verwachtte en waarin ik met plezier begon te lezen. De enige vragen die mij na (gedeeltelijke) lezing nog resten, zijn: waarom heeft Sybesma zich de moeite getroost dit boekje te schrijven? Wat moet ik ermee? Wat moet de mensheid met dit boekje? Wat is het nut? Wat is de lol? Waarom? Waaróm? WAAROM?

Dit boekje kenmerkt zich door nutteloosheid, de samenvatting van dit boekje kan in 15 bulletpoints geschieden (één per hoofdstuk), de toon is af en toe zo kleuterlijk dat je je kapot ergert als door het onderwijssysteem geworstelde lezer en van de opvallende invalshoek op het Nederlands is weinig over. Ik wens Sybesma veel succes met de verkoop van zijn boekje, want ik hoop dat niemand na lezing van deze recensie het nog in zijn hoofd haalt dit ding te kopen.

*Bron: flaptekst

Hard Target (regie: John Woo)

Hard Target Beoordeling: 1 ster

Chance Boudreaux (Jean-Claude van Damme) wordt benaderd door de beeldschone Natasja om haar te helpen haar vermiste vader, een zwervende Vietnam veteraan, op te sporen. Tijdens zijn zoektocht stuit Chance op een bende die zich bezighoudt met weerzinwekkende praktijken: ze organiseren drijfjachten voor de rijken op….mensen! Als blijkt dat deze groep verantwoordelijk is voor de moord op Natasja’s vader ontketent zich een sensationeel gevecht op leven en dood waarbij Chance geen enkel wapen onbeproefd laat.*

Wat een verschrikkelijk slechte film. Ik zag deze film voor het eerst in 1997 in de brugklas (16+-film, maar vooruit) en vond hem toen doodeng. Jaren later heb ik ‘m uit een afprijsbak bij een winkel geplukt voor een paar gulden en vond ik ‘m leuk en nu (weer jaren later) zie ik ‘m weer en ben ik blijkbaar dit niveau films ontstegen. Grof geweld, slap verhaal, slecht acteerwerk, op het belachelijke af dramatische muziek… nee, helemaal niks!

*Bron: Bol.com

Glory Daze (regie: Rich Wilkes)

Beoordeling:1 ster

Glory Daze is een kleine onafhankelijke film uit 1995 met o.a. Matthew McConaughey, Ben Affleck, Matt DAmon, Alyssa Milano en Brenda Fraser. In een studentenhuis met vijf zeer uitgesproken mannen twijfelt Jack twee dagen voor zijn afstuderen ernstig over de toekomst. Hij besluit nog een tijdje student te blijven…

Dat veel bekende acteurs met kleine stapjes vanuit de periferie in het centrum van Hollywood terecht komen laat ook deze film zien. De vele sterren beloven een prachtige avond voor de tv, maar na 20 minuten hielden wij het al voor gezien. Het verhaal begint nergens en gaat helaas ook nergens heen. Zo’n topcast krijg je helaas niet snel meer bij elkaar, maar het zou mooi zijn als de heren het een keertje zouden overdoen met een verhaal dat wel het volgen waard is. Maar ja, wat wil je ook voor 2 euro.

Since you’ve been gone (regie: David Schwimmer)

Since You've Been Gone Beoordeling: 1 ster

Tien jaar na dato wordt het weer eens tijd voor een gezellige schoolreünie. Iedereen is aanwezig, zelfs de oud-docenten. Maria, de mooiste van de klas, Rob Leavitt, het klassenhoofd, en Grace, die heel wat onrecht heeft moeten doorstaan. Kortom, alles in huis voor een perfecte dag. Totdat blijkt dat Grace iets recht te zetten heeft. Systematisch bewerkt zij alle oud-studenten, maar ondanks haar zorgvuldige planning loopt niet alles zoals ze had gehoopt…*

Wat een flutfilm! Het verhaal gaat nergens over, is slecht te volgen en we zijn zelfs in slaap gevallen bij deze film. Gelukkig lag hij voor 2 euro in een afprijsbak, want elke euro is er één te veel. We houden hem wel in de kast vanwege David Schwimmer (Friends), dus meer voor de show dan voor de inhoud. Bagger.

*Bron: Bol.com

P.C. Hooft, Emblemata amatoria

Beoordeling: 1 ster

Met de emblemata (afbeeldingen met een zin erboven en gedichtje eronder, vergelijkbaar met Fokke&Sukke) van P.C. Hooft kan ik helemaal niets. Niet omdat het 17e-eeuwse Nederlands onbegrijpelijk is, maar ik kan er gewoon niets mee. Snel weer door naar wat leuks.