“Wij Alexander” (regie: Rimko Haanstra)

Beoordeling: 5 sterren

Wij Alexander (naar een boek van Tomas Ross) is gebaseerd op het verhaal van de derde zoon van koning Willem III en Sophie van Württemberg. Volgens de geschiedenisboeken had deze Alexander maar een kort leven; van 1851 tot 1884. Groot is dan ook de verbazing van de psychiatriepromovendus Jan Giltay (Hugo Haenen) als hij in 1909 in een kliniek kennismaakt met een zekere Patiënt nummer 4 (Jacques Commandeur), die beweert dat hij prins Alexander is! Inderdaad weet de man opvallend veel van het leven aan het Hof….*

Op 8 november verscheen deze prachtige serie op dvd en toen ik hem onlangs in een winkel zag staan heb ik hem direct gekocht. In 1998 is deze serie op televisie uitgezonden en acht afleveringen lang zat ik wekelijks aan de tv gekluisterd. Niet alleen is het verhaal spannend en zijn de intriges briljant, ook de personages hebben een grote mate van geloofwaardigheid en je voelt direct met ze mee. Decors, sfeer, tijdsbeeld, alles aan deze serie is prachtig en iedereen, van orangist tot fervent republikein, zal genieten van Ross schrijverskwaliteiten gecombineerd met Haanstra’s regie en de acteerprestaties van Nederlands’ grootsten. Top!

*Bron: Bol.com

“The kite runner” (regie: Marc Forster)

Beoordeling: 5 sterren

The kite runner is de verfilming van het boek De vliegeraar van Khaled Hosseini. In een verscheurd land op de rand van oorlog worden twee jeugdvrienden, Amir en Hassan , voorgoed van elkaar gescheiden. Het is een schitterende middag in Kabul en er hangt blijdschap in de lucht vanwege het vliegertoernooi. Maar in de nasleep van de overwinning zorgt het verraad van een van de jongens voor iets dat hun leven voor altijd zal tekenen, en daarmee begint een epische zoektocht naar verlossing. Na twintig jaar in de Verenigde Staten te hebben gewoond, keert Amir terug naar een gevaarlijk Afghanistan dat in de ijzeren greep van de Taliban is, om daar de geheimen die hem achtervolgen onder ogen te zienen een laatste moedige poging te doen om de zaken recht te zetten.*

Zonder het boek gelezen te hebben heb ik enkele maanden geleden de film gezien en ik ben nog steeds erg enthousiast. Een prachtige film, zowel qua verhaal als qua manier van filmen. Prachtige beelden in mooie landschappen, in elke scène een sfeer neergezet die past bij wat er gebeurt en in alle rust aan de kijker gepresenteerd. Een mooie film die iedereen zou moeten gaan zien.

*Bron:Bol.com

“Karakter” (regie: Mike van Diem)

 Beoordeling: 4 sterren

Karakter is de Oscarwinnende verfilming van het boek van F. Bordewijk. Deurwaarder Dreverhaven is een machtig en gevreesd man. Wanneer Joba, zijn huishoudster, een kind van hem verwacht, wil zij niet met hem trouwen en verlaat zijn huis. Zij voedt hun zoon Jacob Katadreuffe alleen op, terwijl ze weigert iets van Dreverhaven aan te nemen.
Deze besluit als wraak zijn onwettige zoon waar mogelijk te dwarsbomen. Katadreuffe komt na een aantal tegenslagen op een advocatenkantoor te werken waarna de strijd tussen vader en zoon nog heviger wordt.

Karakter is een van de beste boekverfilmingen die ik gezien heb. Niet alleen is de thematiek van het verhaal, maar ook de sfeer van het boek fantastisch neergezet. Er zijn diverse ingrepen gedaan die nodig waren om de vertaalslag van een boek naar een film te kunnen maken, maar deze zijn absoluut niet storend. Waarom dan toch vier sterren? Dat is heel simpel: het einde van het verhaal. In het boek blijft er door het open eind een spanning bestaan over de winnaar van de strijd tussen vader en zoon, in de film wordt deze spanning doorbroken en een winnaar aangewezen. Erg jammer, maar ondanks dat een aanrader voor iedereen!

“Erik of het klein insectenboek” (regie: Gidi van Liempd)

 Beoordeling: 4 sterren

De tienjarige Erik Pinksterblom is een dromer die zich liever bezighoudt met het fantaseren over zijn geheime liefde Rosalie dan met het voorbereiden van een spreekbeurt voor school. Hij krijgt, na het meerdere keren te hebben uitgesteld, nog een laatste kans van zijn onderwijzeres om de spreekbeurt de volgende schooldag af te hebben en voor te dragen.
Erik wordt alleen opgevoed door zijn moeder, omdat zijn vader (die ook Erik Pinksterblom heette) overleden is. De nacht voordat hij zijn spreekbeurt gaat voordragen, die hij over insecten gaat houden, logeert hij bij zijn opa. En bij hem op zolder vindt hij het schilderij De Wollewei. Als hij ’s nachts niet kan slapen, zoekt hij het schilderij stiekem op en belandt onverwachts door de toverkunsten van zijn betovergrootmoeder als een heel klein persoon tussen de insecten in het schilderij.
Hij beleeft er allerlei avonturen en alle insecten willen meer weten van die rare tweevoeter die ineens uit de lucht kwam vallen en alles over hun gewoontes weet (dankzij een insectenboek dat hij bij zich heeft). Met de meest rare bokkesprongen weet Erik zich uit benarde situaties te redden en na een onvergetelijke nacht waarin hij veel geleerd heeft, staat hij de volgende dag weer voor de klas en houdt een spreekbeurt waar de vonken vanaf vliegen.

Het is al weer een paar jaar geleden dat ik ‘Erik’ heb gelezen, maar ik blijf het een ontzettend fantasievol en mooi verhaal vinden. Ook de miniserie (6 afleveringen) die van het boek is gemaakt, had een zekere knusheid en is een waardige verfilming van dit boek van Godfried Bomans.
Het verhaal is voor de serie wat uitgebreid. Er wordt een wat visueel interessantere aanleiding gegeven voor Eriks kennismaking met de Wollewei en ook het element van de overleden vader van Erik die ook ooit in de Wollewei is geweest, is in mijn ogen een geslaagde aanvulling op het boek.
Wel heb ik mij mateloos gestoord aan de kwaliteit van de computeranimaties. Decors, kostuums, schmink; het ziet er allemaal fantastisch uit, alleen die animaties zijn zó verschrikkelijk amateuristisch (het ene moment erger dan het andere, maar toch) dat dat echt afbreuk doet aan de kwaliteit van het geheel. Maar al met al een zeer geslaagde boekverfilming!

“Phileine zegt sorry” (regie: Robert Jan Westdijk)

Beoordeling: 4 sterren

Van de verschillende boekverfilmingen die ik in het verleden heb gezien, is dit toch één van de minst vervelende. Boeken van Ronald Giphart zijn nou niet bepaald mijn favorieten, maar als film werkt het verhaal van de eigengereide Phileine en haar vriend, die verzwijgt dat hij naakt in een Romeo en Julietbewerking staat, prima.

De taal, vooral in de eerste paar scènes, komt direct uit het boek van Giphart en werkt me dan ook direct op de zenuwen. De manier van filmen, stapjes die Phileine uit het verhaal doet om commentaar te leveren op het gebeuren en het acteerwerk van Kim van Kooten en Michiel Huisman maakt alles goed. Een prima film om een avondje mee op de bank te zitten.