Pluk van de Petteflet (regie: Ben Sombogaart & Pieter van Rijn)

Pluk van de PettefletBeoordeling:3 sterren

Pluk van de Petteflet is een fantastisch leuk kinderboek van de begenadigde, geroemde en nog steeds veelgelezen Annie M.G. Schmidt. Waarom maak je er dan zo’n weinig interessante film van? Waar Minoes, die ik een paar dagen geleden besprak, een familiefilm is die voor de hele familie leuk is, is Pluk van de Petteflet volledig gericht op een publiek van 3 tot 7 jaar oud.

Het boek van Annie M.G.Schmidt is omgezet in een cartooneske wereld, met respect voor het oorspronkelijke verhaal. Maar de kinderlijke acteerprestaties, overdrevenheid van de karakters en felheid van de kleuren in de film storen een volwassen kijker, evenals de dierenpoppen (die kwalitatief inferieur zijn) en amateuristische animaties.

Voor de gemiddelde kleuter zal de film een genot zijn om te kijken, zeker wanneer het kind het boek herkent, maar ik kon er niet zoveel mee.

Minoes (regie: Vincent Bal)

Minoes Beoordeling: 5 sterren

Enkele jaren geleden las ik het jeugdboek Minoes van Annie M.G. Schmidt. Met wat vrije tijd over en een Annie M.G. Kids Box in huis vond ik het hoog tijd worden ook de boekverfilming maar eens te kijken en ik kwam niet bedrogen uit.

Het verhaal van Minoes, die eerst een kat was en daarna een mens, is mooi verfilmd met een cast die ook echt kan acteren. Dat lijkt logisch, maar dat is lang niet bij elke boekverfilming het geval. De sfeer in het verhaal is goed in film overgebracht, onder andere door de locatiekeuze. Bovendien zijn de graphics, ‘stunts’ en decors van hoge kwaliteit, zeker in vergelijking met veel andere Nederlandse films.

De kracht van het verhaal, dat het verhaal zowel kinderen als ouderen kan aanspreken, is ook de kracht van de film. Familiefilms zijn vaak films voor kinderen die ouders moeten uitzitten met hun kinderen. Deze film is anders: het is een film die leuk is voor de hele familie, die zowel volwassenen als kinderen aanspreekt.

Een aanrader voor iedereen!

Sonny Boy (regie: Maria Peters)

Beoordeling: 3 sterren

Sonny Boy is de verfilming van de gelijknamige bestseller van Annejet van der Zijl, gebaseerd op het waargebeurde verhaal over een verboden liefde.
Rika heeft goede redenen haar man Willem te verlaten. Ze vestigt zich in Den Haag. Dan begint de zware strijd om haar kinderen te kunnen zien en om het hoofd boven water te houden. Ze ontmoet de 17 jaar jongere Surinaamse Waldemar. Rika raakt al snel zwanger en bevalt van een zoon, Waldy, die ze “Sonny Boy” noemen. Als de oorlog uitbreekt, verandert Rika’s pension al snel in een toevluchtsoord voor onderduikers. Dit gaat een tijd goed, totdat ze verraden worden en afgevoerd. Zal Sonny Boy zijn beide ouders ooit nog terugzien…?*

Het verhaal van Sonny Boy is erg mooi. Het toont maar weer aan dat de werkelijkheid soms nog pijnlijker en tegelijkertijd mooier is dan een auteur in fictie kan verzinnen. De locaties, decors, aankleding en manier van filmen maken deze film een erg goede verfilming van de roman van Annejet van der Zijl. Toch krijgt deze film van mij maar een krappe voldoende en dat komt vooral door het belabberde acteerwerk van diverse acteurs. Het gemiddelde schooltoneel zou sommige van deze acteurs nooit hebben geselecteerd, wat een amateurisme. Hierdoor veroorzaakt Maria Peters een continu losrukken uit het verhaal van de kijker en een continu terugkerende ergernis. Vandaar een zesje, meer kan ik er helaas niet van maken.

*Bron: A-film.nl

De brief voor de koning (regie: Pieter Verhoeff)

Beoordeling:4 sterren

In De Brief voor de koning zet de 16-jarige Tiuri zijn toekomst als ridder op het spel wanneer een stervende ridder hem een opdracht geeft. Hij moet een uiterst geheime brief voor de Koning van Unauwen bezorgen. Zijn avontuurlijke tocht leidt hem door bergen, bossen en dalen, waar het gevaar altijd op de loer ligt. De brief mag beslist niet in verkeerde handen vallen!*

Een boekverfilming van een jeugdboek moet mijns inziens de toets der kritiek doorstaan van de doelgroep: in dit geval jongeren van 10 tot 14 jaar oud. Als ik zie hoe mijn brugklas geboeid heeft zitten kijken naar deze film, dan moet ik wel concluderen dat dit een goede film is. Wel vond ik zelf de film, ondanks zijn goed gekozen locaties, mooie sfeer en mindere acteerwerk van sommige acteurs, vooral bij vlagen erg traag. In 20/25 minuten minder had de film volgens mij zeer aan kracht gewonnen. Gezien de reactie van mijn brugklassers: vier sterren.

*Bron: Bol.com

Sarah’s key / Haar naam was Sarah (regie: Gilles Paquet-Brenner)

Beoordeling: 3 sterren

De tienjarige Sarah wordt in de nacht van 16 juli 1942 samen met haar ouders opgepakt en naar het Vélodrome d’Hiver in Parijs gebracht, waar duizenden joden worden verzameld voor deportatie. Niemand heeft echter gezien dat Sarah haar kleine broertje Michel in een kast opsloot, net voordat de politie het appartement binnendrong. Zestig jaar later krijgt Julia Jarmond, een Amerikaanse journaliste in Parijs, de opdracht een artikel te schrijven over deze razzia, een inktzwarte bladzijde in de Franse geschiedenis. Ze gaat op zoek in archieven, en via het dossier van Sarah ontdekt ze een goed verborgen geheim van haar eigen schoonfamilie.*

De dvd van een boekverfilming nodigt meestal uit tot het lezen van het boek (als je het boek niet al gelezen hebt natuurlijk). Zo niet deze film. Sarah’s key of Haar naam was Sarah of Elle s’appelait Sarah. De film is namelijk behoorlijk voorspelbaar en gaat van cliché naar cliché. Voorbeelden zijn de scheiding van gezinnen bij het kamp en de grote locomotief die eerst in beeld komt, waarna mensen in wagons worden geladen. Dergelijke beelden komen in elke Tweede Wereldoorlogfilm voorbij. De tweetaligheid is een mooi onderdeel van de film en het verhaal kent wel een enigszins originele verhaallijn, maar de zoektocht naar een verleden met alle wendingen van dien zijn ook niet nieuw. De film is best leuk en goed gemaakt, maar niet meer dan dat. Het boek hoef ik in elk geval niet meer te lezen.

*Bron: Bol.com

Annie M.G. (regie: Dana Nechushtan)

Beoordeling:5 sterren

Annie M.G. is een liefdesepos over het leven van Annie M.G. Schmidt. De serie vertelt het verhaal van de schuchtere domineesdochter uit Zeeland, die uitgroeit tot één van de meest geliefde schrijfsters van de twintigste eeuw. Annie laat met haar geestige en relativerende werk een nieuwe wind waaien in het naoorlogse Nederland. Privé is Annie een zoekende, hartstochtelijke vrouw, die verliefd wordt op een getrouwde man. Jarenlang is ze zijn minnares en op latere leeftijd de moeder van zijn kind. Een vrouw die hunkert naar liefde en er alles voor over heeft haar man gelukkig te maken tot in zijn – zelfgeregisseerde – dood. De serie is geïnspireerd op de biografie Anna, van Annejet van der Zijl.*

Toen de serie Annie MG werd uitgezonden op tv, wees mijn schoonmoeder mij vol enthousiasme op deze serie. Ik kreeg het echter niet voor elkaar de serie toen te volgen. Ik was dan ook erg blij toen ik deze serie toch nog te zien kreeg op dvd. Wat een prachtserie! De hoofdrolspeelster spelen fantastisch goed, evenals de overige acteurs, de muziek en het verhaal grijpen mooi in elkaar, ook de verhaallijnen (tegenwoordige en verleden tijd) grijpen mooi in elkaar. Omdat ik niet zo’n musicalfan ben, is de hoeveelheid muziek en de positionering van sommige nummers in mijn ogen (of oren?) niet optimaal, maar dat is zo’n klein smetje op dit blazoen, dat ik daar niet van wakker lig en vijf sterren geef aan deze mooie tv-serie. Dit maakt het bijna jammer dat ik Annejet van der Zijls boek net weg heb gedaan…

Bron: AnnieMG.nl

The reader (regie: Stephen Daldry)

Reader, The Beoordeling: 5 sterren

In Duitsland, vlak na de Tweede Wereldoorlog, begint de 15-jarige Michael een gepassioneerde maar heimelijke affaire met de veel oudere Hanna. Hun relatie wordt intenser wanneer ze hun gezamenlijke liefde voor boeken ontdekken. Elke avond leest Michael zijn geliefde Hanna voor uit grote werken. Ondanks hun innige band is Hanna op een dag spoorloos verdwenen. Michael blijft aangeslagen achter… Jaren later komt Michael haar opnieuw tegen, wanneer hij als rechtenstudent een proces tegen oorlogscriminelen bijwoont. Hanna is een van de beklaagden. Michael ontdekt een diep geheim over de vrouw die hij ooit liefhad…*

The reader weet vanaf de eerste scène te boeien en is een prachtige film. Het knappe van het verhaal is dat je compassie voelt met een SS-bewaker, een personage waar je doorgaans geen enkele positieve emotie bij voelt. De kracht van deze film zit hem voor een groot deel in het verhaal, maar ook in het briljante acteerwerk van o.a. Kate Winslet, Ralp Fiennes en de jonge David Kross en de structuur van de film die je nieuwsgierig maakt, zonder dat je de draad van het verhaal kwijtraakt. Een aanrader voor iedereen, een prachtige film en een van de beste films die ik de laatste tijd heb gezien.

*Bron: dvd-hoes The reader

De ontdekking van de hemel (regie: Jeroen Krabbé)

Ontdekking Van De Hemel (Steelbook) Beoordeling: 4 sterren

God vindt dat de mensen er op aarde een rommel van maken. Hij wil dat de Stenen Tafelen met daarop de Tien Geboden terugkeren naar de Hemel. Zijn engelen moeten een mens ‘creëren’, die de Stenen Tafelen kan vinden, en die zijn leven opoffert om ze naar de hemel te brengen. De engelen plaatsen twee mannen en een vrouw bij elkaar: bolleboos Onno, vrouwenverslinder Max en de beeldschone, verlegen Ada. Uit deze gepassioneerde driehoeksrelatie wordt een bijzonder kind geboren: Quinten. Hij is de uitverkorene.*

Jaren geleden heb ik na het lezen van het boek deze film al een keer gezien. Toen vond ik het eerste gedeelte (‘het begin van het begin’ en ‘het einde van het begin’) beter dan het tweede gedeelte (‘het begin van het einde’ en ‘het einde van het einde’). Nu ik, zonder boek, de film nogmaals zie vind ik het tweede stuk als film juist sterker. De belangrijkste oorzaak is dat Jeroen Krabbé bij de het eerste gedeelte het boek nauwgezet volgt en in het tweede deel het tempo wat opvoert. Destijds vond ik dat de film beter was geworden als deze een half uurtje langer was geweest, nu denk ik dat het eerste gedeelte ook iets vlotter had gekund. Al met al is De ontdekking van de hemel een mooi voorbeeld van de dilemma’s die een verfilmer tegenkomt bij het verfilmen van een boek: in hoeverre moet ik het boek recht doen en in hoeverre kan ik een zelfstandig object maken. Wat je ook verkiest, feit blijft dat het tempo in deze film wat uit balans is.
De film is verder erg goed: het verhaal van Harry Mulisch is  briljant, de sfeer, acteurs, muziek en cameratechniek is magnefiek: het is een meesterwerk waarin de kwaliteiten van twee genieën samenkomen. Een aanrader voor iedereen.

*Bron: Bol.com

Charlie and the chocolate factory (regie: Tim Burton)

Sjakie en de Chocoladefabriek Beoordeling: 5 sterren

Wat voor wonderbaarlijks staat je allemaal te wachten in de fabriek van Willy Wonka? Je kunt er velden van zacht, muntig suikergras verkennen in de Chocoladekamer… langs de Chocoladerivier varen in een boot van roze suiker… je kaken lam kauwen op Eindeloze Toverballen in de Uitvindkamer… de getalenteerde eekhoorns gadeslaan in de Notenkamer en naar de Televisiekamer reizen met de Grote Glazen Lift. Je zult er heel wat ontdekken wat grappig is, en een klein beetje wat geheimzinnig is… en een avontuur zo zoet en heerlijk als een reep van Wonka’s allerlekkerste chocolade.*

In het vliegtuig op weg naar onze vakantie New York en Florida heb ik deze film gezien en ik ben er weg van! Nadat ik in het verleden al een paar keer de nogal lieve en zoete verfilming uit 1971 heb gezien, heeft Tim Burton aan deze film een morbide randje toegevoegd en Willy Wonka een diepere psychologische laag meegegeven. Deze aanvullingen maken de film vele maken leuker om te kijken. Ook de vormgeving, special effects, decors, het kleurgebruik, kleding en make up voegen bijzonder veel toe aan het verhaal van Roald Dahl. De moraal, die ook al in het boek zit, past erg goed in de Verenigde Staten en is her en der wat sterk aangezet, maar past goed in het geheel van de film. Een absolute topper!

*Bron: Bol.com

Madelief – Krassen in het tafelblad (regie: Ineke Houtman)

Dit artikel verschijnt in het kader van de Guus Kuijerweek op www.wimpelgrim.nl van 20 t/m 25 september

Madelief - Krassen In Het Tafelblad Beoordeling: 4 sterren

De inmiddels tienjarige Madelief heeft nooit contact gehad met haar grootouders wanneer zij op een dag van haar moeder te horen krijgt dat haar oma is overleden. Tot Madeliefs verbazing is er behalve haar grootvader niemand op de begrafenis aanwezig en zijn noch haar moeder, noch haar grootvader echt bedroefd. Om haar grootvader wat afleiding te bezorgen, gaat Madelief bij hem logeren. Daar ontdekt ze in de verwilderde achtertuin een mysterieus huisje dat van haar grootmoeder is geweest. Ondanks het verbod van haar grootvader gaat ze toch op onderzoek uit en ontdekt ze allerlei spullen uit verre landen. Bovendien raakt ze gefascineerd door een mysterieuze tekening, die in het tafelblad van oma’s bureau gekrast staat. Madelief is vastbesloten uit te zoeken welk geheim haar oma met zich meedroeg.*

Na het boek Krassen in het tafelblad was ik uiteraard ook erg benieuwd naar de boekverfilming hiervan. Meestal roept iedereen “het boek was beter” en hoor je anderen roepen “je moet ze op hun eigen merites beoordelen”. En dat laatste kan in dit geval prima. De film is sterk gebaseerd op het boek, maar kent ook een aantal typisch filmische toevoegingen in het verhaal om het wat spannender te maken. Deze toevoegingen, zoals het mysterie rond het tuinhuisje dat is vergroot, zijn echter niet storend en werken prima in de film.
Een belangrijke kwaliteit van de film is de manier van filmen. Het verhaal en de sfeer zijn zo neergezet dat het gevoel binnen de familie van Madelief zeer goed wordt overgebracht op de kijker. Je voelt de moeilijke omgang tussen de opa en moeder van Madelief op de bank.
Wel is in de setting voor een dijkhuisje in de polder gekozen waar uiteraard een jongen in een blauwe overal rondloopt: een beetje stereotiep en dat had wat mij betreft niet gehoeven. Ook zijn de jongen in het blauw en de actrice die Madelief speelt soms niet zo goed als je zou willen…
De belangrijkste kwaliteit van de film is echter dat (Guus Kuijer indachtig) de moeilijke materie rond dood en verstoorde familieverhoudingen niet op een kinderlijke wijze wordt neergezet. Er wordt niet gebukt voor de 10-jarige, maar de 10-jarige wordt op gelijk niveau gebracht met de volwassenen. Een erg goede verfilming, een goede film die alles behalve een typische kinderfilm is.

*Bron: Flaptekst Madelief – Krassen in het tafelblad