Beoordeling: 
Meestal probeer ik minimaal 1/3e van een boek te lezen voor ik het wegleg, soms gebeurt dat eerder. Zoals bij Een schot in de lucht: saai, niet te volgen, niet boeiend, 1 ster. En door met wat beters.
Tag archieven: boekenweekgeschenk
Agaath van Ree, De onbekende uren (Boekenweekgeschenk 1961)
Beoordeling: 
De onbekende uren is geschreven door een auteur die niemand nu nog kent. In die tijd werd het geschenk als wedstrijd georganiseerd en het beste verhaal werd uitgebracht. Maar waar winnares Hella Haasse een glansrijke carrière had nadien, is van Agaath van Ree verder weinig vernomen na De onbekende uren. Het verhaal leest snel, heeft een aardig uitgangspunt, maar is geen hoogvlieger. Leuk om gelezen te hebben, geen drama-uitgave van het CPNB, maar ook geen topper.
Robert van Gulik, Vier vingers (boekenweekgeschenk 1964)
Beoordeling:
Ik kende voor dit boekje Robert van Gulik niet, maar hij toont zich in Vier vingers een kundig schrijver. De oosterse wereld spreekt aan en het verhaal intrigeert en boeit het hele boekenweekgeschenk lang. Het leest als een trein, zonder dat het té makkelijk is en komt ook niet als meer dan 50 jaar oud boek over. Toch is er een probleem met dit verhaal en dat is wat ik maar de Baantjer-ontknoping zal noemen. Alles is vaag en alle opties liggen nog open en door een briljante ingeving van de hoofdpersoon lost het mysterie zich in enkele pagina’s op. Wat enkel nog ontbreekt is een bruin café met een neut. Jammer, want het boekje is zijn vier sterren meer dan waard.
Esther Gerritsen, Broer
Beoordeling:
Ook al ben je lyrisch over diverse eerdere boekenweekgeschenken (De zomer hou je ook niet tegen bijvoorbeeld), dit is een van de beste boekenweekgeschenken ooit geschreven. Het is een supersterk verhaal en kent veel spanning. Die spanning zit hem niet in de gebeurtenissen an sich, maar doordat heel veel onbenoemd blijft en gesuggereerd wordt. Je krijgt een prachtig inkijkje in de ontwrichting van het leven van de hoofdpersoon, maar wie is daar nu eigenlijk de schuldige aan. Haar broer?
Harry Paape, De Geuzen (boekenweekgeschenk 1965)
Beoordeling: 
De geuzen bleek verrassend genoeg een historisch relaas, geen fictiewerk. Hoewel er ander non-fictie als boekenweekgeschenk is verschenen, was dit historische relaas toch wel het minst literair van wat ik tot nu toe gelezen heb. Ik vond het niet echt een boekenweekgeschenk. Wellicht dat je dat in de tijd moet zien, dit onderwerp is inmiddels niet actueel meer en dit detail uit de geschiedenis alleen voor historici nog interessant. Probleem is echter dat het niet zo spannend is opgeschreven: vrij droog worden de historische bronnen aan elkaar geregen. Wat me wel opviel is de grote nuance in het werk: het verzet wordt niet verheerlijkt, ook de fouten en gebreken worden getoond. Maar als boekenweekgeschenk verdient het helaas niet meer dan 2 sterren.
Theun de Vries, Het zwaard, de zee en het valse hart (boekenweekgeschenk 1966)
Het zwaard, de zee en het valse hart heeft niet alleen een lange titel, de inhoud is ook erg lang; te lang! Het verhaal bevat oneindige beschrijvingen van wie waarheen gaat en via welke route. De opbouw van het verhaal zit goed in elkaar, maar het zou fijn zijn als de TomTom van De Vries ons wat sneller van punt naar punt zou brengen. Theun de Vries is geen slechte schrijver, dat is ook aan dit boekenweekgeschenk wel te zien, maar het is geen leuk boek.
Dimitri Verhulst, De zomer hou je ook niet tegen (boekenweekgeschenk 2015)
Beoordeling:
Wanneer je Dimitri Verhulst iets laat schrijven, weet je dat je iets goeds in handen krijgt. Dat was al zo bij De helaasheid der dingen, dat was ook zo bij Godverdomse dagen op een godverdomse bol en dat is bij zijn boekenweekgeschenk De zomer hou je ook niet tegen opnieuw zo. Het is een mooi verhaal van een hoofdpersoon die in dit geval letterlijk de verteller van het verhaal is. Je luistert mee naar zijn relaas aan zijn zoon met af een toe een aardige ontredderde scène tussendoor waarin de gehandicapte jongeman verzorging nodig heeft. Het verhaal is niet overdreven spannend, maar moet vertelt en dat dringt zich aan jou als lezer wel op.
Jan de Hartog, Herinneringen van een bramzijgertje (boekenweekgeschenk 1967)
Ik houd van schrijvers als Jan de Hartog. Een avonturenverteller zoals ook Beckman of Dickens dat op heel andere niveaus zijn. Herinneringen van een bramzijgertje is het spannende verhaal van een jongen die in de harde leven van de Zuiderzeevissers terecht komt. Maar wel in de nadagen, vlak voor het sluiten van de dijken. Ik heb dit boekenweekgeschenk in een keer uitgelezen en dat is wel eens fijn na de mindere exemplaren uit 1968 en 1969.
Max Dendermonde, Kom eens om een keizer (boekenweekgeschenk 1968)
Beoordeling:
De meeste boekenweekgeschenken zijn leuk, maar soms zitten er mindere gevallen tussen, zoals Kom eens om een keizer van Max Dendermonde. In het begin leek het boek me mooi: de taal is inspirerend, maar uiteindelijk blijkt het verhaal niet te boeien. Prachtig opgeschreven geneuzel van een oude, mislukte muzikant, blijft geneuzel helaas. Uiteindelijk heb ik het boek weggelegd na 1/3e deel.
Tommy Wieringa, Een mooie jonge vrouw (boekenweekgeschenk 2014)
Beoordeling:
Tommy Wieringa is een excellent schrijver. Met Joe Speedboot en Caesarion heeft Wieringa laten zien zowel op het gebied van stijl als verhaaltechnisch alles in huis te hebben om prachtige romans te schrijven. Vaak zie je dat een goede schrijver op de korte baan van het boekenweekgeschenk onderuit gaan. Wieringa doet dat allerminst. Hij zet een briljant verhaal neer in prachtige woorden gegoten.
De wijze waarop alles in het leven van Edward uiteindelijk alles in zijn leven verliest, bouwt zich binnen 96 pagina’s voorzichtig op met een climax aan het einde van het boek. Het doet denken aan Bonita Avenue, maar in een lichtere vorm, zonder dat de ernst van de situatie oppervlakkiger wordt.
Hopelijk wordt het hoge niveau van de boekenweekgeschenken van de laatste jaren vastgehouden, na Kees van Kooten en Tom Lanoye belooft de naam Dimitri Verhulst veel goeds.