Umberto Eco, “De naam van de roos”

Beoordeling: 5 sterren

Broeder William Baskerville, een geleerde franciscaner monnik uit Engeland, komt in november 1327 als speciaal gezant van de keizer met een diplomatieke opdracht naar een welvarende abdij in Noord-Italië. Al spoedig ontwikkelt zijn verblijf op de abdij zich tot een tijd vol apocalyptische verschrikkingen: er worden tijdens zeven dagen en nachten zeven geheimzinnige misdaden gepleegd, die de muren van de ontoegankelijke, labyrintvormige bilbiotheek met bloed besmeuren. Angstige geruchten gaan door de abdij en sporen worden gewist. William wordt door de onderzoekskoorts bevangen en dringt steeds dieper door tot de geheimen van de abdij.*

De naam van de roos is het eerste boek van Eco dat ik lees en ik ben er echt door gegrepen. De spanning van het detectiveachtige dat erin zit naast de historische setting waar ik sinds Thea Beckman al van houd en het prachtige taalgebruik maken dit tot een prachtig boek. Het enige minpuntje zijn de soms ellenlange (maar wel in de tijd passende) beschrijvingen, bijvoorbeeld die van het voorportaal van de kerk van de abdij en de soms ellenlange collegeachtige filosofische discussies. Deze zijn op zich erg interessant, maar verstoren de loop van het verhaal. Een aanrader voor iedereen met een academisch leesniveau.

*Bron: Bol.com

“Karakter” (regie: Mike van Diem)

 Beoordeling: 4 sterren

Karakter is de Oscarwinnende verfilming van het boek van F. Bordewijk. Deurwaarder Dreverhaven is een machtig en gevreesd man. Wanneer Joba, zijn huishoudster, een kind van hem verwacht, wil zij niet met hem trouwen en verlaat zijn huis. Zij voedt hun zoon Jacob Katadreuffe alleen op, terwijl ze weigert iets van Dreverhaven aan te nemen.
Deze besluit als wraak zijn onwettige zoon waar mogelijk te dwarsbomen. Katadreuffe komt na een aantal tegenslagen op een advocatenkantoor te werken waarna de strijd tussen vader en zoon nog heviger wordt.

Karakter is een van de beste boekverfilmingen die ik gezien heb. Niet alleen is de thematiek van het verhaal, maar ook de sfeer van het boek fantastisch neergezet. Er zijn diverse ingrepen gedaan die nodig waren om de vertaalslag van een boek naar een film te kunnen maken, maar deze zijn absoluut niet storend. Waarom dan toch vier sterren? Dat is heel simpel: het einde van het verhaal. In het boek blijft er door het open eind een spanning bestaan over de winnaar van de strijd tussen vader en zoon, in de film wordt deze spanning doorbroken en een winnaar aangewezen. Erg jammer, maar ondanks dat een aanrader voor iedereen!

Benne van der Velde, “Opgeruimd razen”

Beoordeling: 3 sterren

De gedichten van Benne van der Velde zijn leuk, maar niet ontzettend bijzonder. Van der Velde is een dichter en een aardige mens, maar het is geen wereldschokkende, literiare-wereld-verpulverende poëzie die hij in Opgeruimd razen heeft samengebracht. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar zijn nieuwste bundel die dit jaar uit is gekomen.

Jan Terlouw, “Zoektocht in Katoren”

 Beoordeling: 5 sterren

Katoren veertig jaar later: Koning Stach is oud. Koss is jong. Met zijn zestien jaar zorgt Koss voor zichzelf – en voor zijn geiten. Op een dag ontmoet hij de oude dame Adelheid, die stervende is en hem vertelt over de verdwijning van haar zoontje, in een ver verleden. Na haar overlijden besluit Koss haar zoon te gaan zoeken. Tijdens zijn reis gaat er een compleet nieuwe wereld voor hem open: een wereld van geld, regels en hypocrisie. Een wereld waar Koss weinig van begrijpt. Net als de jonge Stach gaat ook Koss de strijd aan. Uiteindelijk wordt hij zelfs bijgestaan door de oude koning en zijn vrouw.*

Met Zoektocht in Katoren heeft Jan Terlouw een waardige opvolger voor zijn eerste Katorenboek geschreven. Hoewel ik het gevoel heb dat de maatschappijkritiek er in dit boek iets dikker bovenop ligt, dan in het eerste boek, blijft de manier waarop Terlouw die verwerkt prachtig. Daarnaast is ook de inhoud van het verhaal zeer boeiend: een detective-achtige zoektocht naar Robert, die lijkt op het verhaal van Stach, maar toch ook weer niet.
Opvallend blijven de kleine verwijzingen naar andere verhalen en de werkelijkheid in Terlouws werk: in het eerste deel doet de opbouw van de zeven werken denken aan de werken van Herkles; in dit boek wordt o.a. verwezen naar het verhaal van Spartacus en het feit dat Jan Terlouw in 2006 een boek schrijft waarin het koninkrijk “40 jaar later” wordt beschreven is voor een D66’er ook niet toevallig. Een erg leuk boek waar voor iedere lezer, jong of oud wat in zit!

*Bron: Bol.com