“Memoirs of a gheisha” (regie:Rob Marshall)

5 sterren

Memoirs of a Geisha, winnaar van drie Oscars (beste cinematografie, beste kostuumontwerp en beste art direction) is het verhaal van één van de grootste geisha’s die ooit in Japan geleefd heeft, naar de wereldberoemde bestseller van Arthur Golden. In de jaren voor WOII wordt een 9-jarig meisje van haar familie gescheiden en verkocht aan een geishahuis in Kyoto. Hier is ze het mikpunt van de grillen van de populaire geisha Hatsumomo, maar zij weet zich te verzetten en groeit met hulp van Hatsumomo’s concurrente Mameha (Michelle Yeoh) uit tot de beroemdste geisha van Japan, Sayuri (Ziyi Zhang). De beeldschone Sayuri boeit alle machtige mannen, maar wordt achtervolgd door haar geheime liefde voor die ene man die buiten haar bereik ligt (Ken Watanabe).*

Meestal lees ik graag eerst het boek voor ik de film zie, maar bij Memoirs of a geisha heeft de film mij ontzettend nieuwsgierig gemaakt naar het boek en dan met name naar de taal van het boek. Het verhaal van de film was goed en de decors, de sfeer en de situering was prachtig, maar de teksten van de voice-over en sommige zinnen van de personages waren gewoonweg prachtig. Ook de manier waarop pijnlijke momenten uit de levens van de hoofdrolspelers worden weergegeven was prachtig en ik ben benieuwd op welke wijze deze in het boek zijn verwoord. Ik kan niet wachten. En wat de film betreft: gaan zien! Zeker de moeite waard.

*Bron: Bol.com

“Wij Alexander” (regie: Rimko Haanstra)

Beoordeling: 5 sterren

Wij Alexander (naar een boek van Tomas Ross) is gebaseerd op het verhaal van de derde zoon van koning Willem III en Sophie van Württemberg. Volgens de geschiedenisboeken had deze Alexander maar een kort leven; van 1851 tot 1884. Groot is dan ook de verbazing van de psychiatriepromovendus Jan Giltay (Hugo Haenen) als hij in 1909 in een kliniek kennismaakt met een zekere Patiënt nummer 4 (Jacques Commandeur), die beweert dat hij prins Alexander is! Inderdaad weet de man opvallend veel van het leven aan het Hof….*

Op 8 november verscheen deze prachtige serie op dvd en toen ik hem onlangs in een winkel zag staan heb ik hem direct gekocht. In 1998 is deze serie op televisie uitgezonden en acht afleveringen lang zat ik wekelijks aan de tv gekluisterd. Niet alleen is het verhaal spannend en zijn de intriges briljant, ook de personages hebben een grote mate van geloofwaardigheid en je voelt direct met ze mee. Decors, sfeer, tijdsbeeld, alles aan deze serie is prachtig en iedereen, van orangist tot fervent republikein, zal genieten van Ross schrijverskwaliteiten gecombineerd met Haanstra’s regie en de acteerprestaties van Nederlands’ grootsten. Top!

*Bron: Bol.com

Khaled Hosseini, “Duizend schitterende zonnen”

 Beoordeling: 4 sterren

De ongeschoolde Mariam is vijftien wanneer ze wordt uitgehuwelijkt aan de dertig jaar oudere schoenverkoper Rasheed in Kabul. Jaren later moet zij de beeldschone en slimme Laila naast zich dulden, die door Rasheed na een raketaanval uit het puin is gered. Rasheed neemt Laila in huis in de hoop dat zij hem de zoon zal schenken die Mariam hem niet kan geven. In eerste instantie overheersen tussen de twee vrouwen gevoelens van achterdocht en jaloezie, maar door de tirannieke houding van Rasheed ontstaat er langzamerhand een innige vriendschap. Samen zetten Mariam en Laila alles op alles om te overleven in de eindeloze oorlog van Afghanistan, die voor hen ook binnenshuis woedt.*

Ondanks het schrijftalent van Khaled Hosseini en het mooie verhaal dat hij in Duizend schitterende zonnen beschrijft, is het boek voor het grootste deel niet erg spannend. De schuld daarvan ligt bij de flaptekst: hier staan de belangrijkste gebeurtenissen al aangekondigd, waardoor je als lezer maar weinig vragen hebt en daardoor weinig drive om door te lezen.
Pas na tweederde van het boek begint het verhaal zich te ontwikkelen los van de flaptekst en krijgt het verhaal de spanning die er zonder flaptekst in het begin ook had kunnen zijn. Duizend schitterende zonnen is een leuk boek en een aanrader voor iedereen, maar doordat het minder spannend was dan De vliegeraar toch maar vier sterren.

*Bron: Bol.com