De brief voor de koning (regie: Pieter Verhoeff)

Beoordeling:4 sterren

In De Brief voor de koning zet de 16-jarige Tiuri zijn toekomst als ridder op het spel wanneer een stervende ridder hem een opdracht geeft. Hij moet een uiterst geheime brief voor de Koning van Unauwen bezorgen. Zijn avontuurlijke tocht leidt hem door bergen, bossen en dalen, waar het gevaar altijd op de loer ligt. De brief mag beslist niet in verkeerde handen vallen!*

Een boekverfilming van een jeugdboek moet mijns inziens de toets der kritiek doorstaan van de doelgroep: in dit geval jongeren van 10 tot 14 jaar oud. Als ik zie hoe mijn brugklas geboeid heeft zitten kijken naar deze film, dan moet ik wel concluderen dat dit een goede film is. Wel vond ik zelf de film, ondanks zijn goed gekozen locaties, mooie sfeer en mindere acteerwerk van sommige acteurs, vooral bij vlagen erg traag. In 20/25 minuten minder had de film volgens mij zeer aan kracht gewonnen. Gezien de reactie van mijn brugklassers: vier sterren.

*Bron: Bol.com

X-men 2: X2 (regie: Bryan Singer)

Beoordeling: 2 sterren

Deze X-men-film is het vervolg op de eerste film met de X-men. Magneto ontsnapt uit zijn plastic gevangenis en de school van Professor X wordt geïnfiltreerd. De mensheid loopt gevaar en de X-men moeten haar zien redden.

Deze tweede X-men-film is veel slechter dan de eerste. Niet alleen ontbreekt de (al is het kleine) psychologische basis onder de actiefilm. Waar in de eerste film het ontstaan of de oorsprong van de personages een belangrijke rol speelt, is dat in de tweede film alleen bij Wolverine het geval en ook daar speelt de actie de boventoon. De film was teleurstellend, hopelijk zie ik delen 3 en 4 in de toekomst en maken die dit deel weer wat goed.

X-men (regie: Bryan Singer)

Beoordeling: 4 sterren

In een wereld vol vooroordelen worden kinderen geboren met bijzondere en gevaarlijke krachten als resultaat van unieke genetische mutaties. Als de boosaardige mutant Magneto, die niet gelooft in een vreedzame samenleving tussen mutanten en gewone mensen, een plan beraamt om de mensenwereld te vernietigen, worden de X-Men ingezet om die te beschermen.*

Toen ik 16 was zag ik X-men voor het eerst. Toen ik echt jong was, keek ik altijd naar de tekenfilmserie van de X-men, gebaseerd op de stripverhalen van Marvel Comics. De film sprak mij erg aan en deze eerste X-men-film bevat nog steeds een grote aantrekkingskracht, in elk geval op mij. Dit komt door de mooie sfeer van de film, de psychologische basis die in bijna alle bekende Marvel Comics zit, is op een volwassen manier verweven in het verhaal en het brengt uiteraard een hoop herinneringen terug. Een leuke film voor ‘echt jongens’.

*Bron: Bol.com

Gladiator (regie: Ridley Scott)

Beoordeling: 3 sterren

De Romeinse generaal Maximus (Russel Crowe) wordt door de corrupte troonopvolger Commodus gedwongen tot slavernij en wordt gladiator. Zijn heroïsche zeges in de arena leiden hem uiteindelijk naar Rome, het Colosseum en een wraakzuchtige confrontatie met de nieuwe keizer.*

Hoe vaker ik Gladiator zie, hoe minder leuk ik hem ga vinden. De eerste keer dat ik deze film zag was in de vijfde klas van de middelbare school. Ik was behoorlijk onder de indruk, evenals veel klasgenoten, mijn docent (meneer Den Hartog, die maar bleef aangeven dat “Roma Victor” toch echt verkeerd vervoegd was) en het jaar erna ook de jury van de Acadamy Award. Toch verloor de film bij de tweede keer (in mijn studentenkamer op videoband), de derde keer (met Jessie) en daarna steeds meer van zijn glans. De film is erg traag en had ook in de helft van de tijd (of minder) het verhaal, de sfeer, de tragiek en de dwarsdoorsnede van de Romeinse samenleving die het nu allemaal laat zien, kunnen toen. Drie sterren en dus maar niet meer kijken…of toch…?

*Bron: Bol.com

Percy Jackson & the Olympians: The lightning thief (regie: Chris Columbus)

Beoordeling:5 sterren

Percy Jackson ontdekt in dit verhaal dat hij de zoon is van Poseidon, een Griekse god. Samen met zijn vrienden Annabeth Chase en Grover gaat hij op queeste om de gestolen bliksemschicht van Zeus terug te vinden en naar Olympus te brengen, en dit allemaal vóór de zonnewende. Alleen op die manier kunnen ze een oorlog tussen de goden voorkomen.*

Sinds ik op het gymnasium zat, heb ik altijd veel interesse gehad in de klassieke mythologie. Zo kocht ik voor een deel van het geld, dat ik voor mijn eindexamen kreeg, het boek Van Achilles tot Zeus en volgde ik in mijn tweede studiejaar het vak Klassieke archeologie. Deze film sluit prachtig bij die interesse aan en is voor iedere klassiek geschoolde mens een must.
De klassieke mythen hebben in dit verhaal een mooi, modern jasje gekregen en het opsporen van de verwijzingen en hints naar de verhalen van de oude Grieken is een leuke opgave voor (oud-)gymnasiasten.
Toch is deze film ook voor niet-klassiekgeschoolden leuk om te kijken. Het fantasyverhaal, waar ik doorgaans geen fan van ben, kent genoeg spanning om voor een leuke filmavond te zorgen. De overeenkomsten met de laatste Harry Potterfilms in stijl en sfeer zijn overduidelijk, dus ook fans van die films zullen aan Percy Jackson & the Olympians: The lightning thief veel plezier beleven.

*Bron: nl.wikipedia.org

Beauty and the Beast (regie: Gary Trousdale & Kirk Wise)

Beoordeling: 4 sterren

In de film Beauty and the Beast volg je de avonturen van Belle, een vrolijke jonge vrouw die in het kasteel belandt van een prins die in een mysterieus beest is veranderd. Met de hulp van het betoverde personeel van het kasteel leert Belle al snel de belangrijkste les die er is: ware schoonheid zit van binnen.

Wat is er leuker dan op een willekeurige zaterdagavond een videoband (voor wie niet meer weet wat dat is: check Wikipedia) van Disney uit de kast pakken en je weer even helemaal kind voelen. Dat is wat Jessie en ik onlangs deden met Beauty and the Beast. Hoewel de kwaliteit van het beeld op een videoband niet echt briljant is, hebben we erg genoten van deze film. Beauty and the Beast is een echte Disney Classic: een sprookje vol aansprekende muziek, personages waar je je in kunt inleven en uiteraard een happy end.  Wat daarbij wel opvalt, is dat veel van deze films soortgelijke elementen hebben, zoals een grappige badscène, de slechterik die zichzelf dodelijk verwond (en niet door een ander wordt vermoord) en een duidelijke moraal. Toch winnen de plussen van de nostalgie het van de minnen van de  ‘deskundige’ benadering.

Angels & Demons (regie: Ron Howard)

Beoordeling: 5 sterren

In dit vervolg op de Da Vinci Code wordt professor Robert Langdon om hulp gevraagd bij het oplossen van de moord op een wetenschapper. Hij ontdekt dat de Illuminati, een doodgewaande, mysterieuze sekte, een bom onder het Vaticaan heeft gelegd, net tijdens een conclaaf. Samen met de dochter van de wetenschapper, Vittoria Vetra, volgt Langdon een eeuwenoud spoor dwars door Rome om de daders te pakken…*

Waar ik al superenthousiast was over de Da Vinci Code, nu ben ik nog enthousiaster over Angels & Demons. Deze film is duisterder dan de vorige verfilmde Dan Brown en daardoor nog veel spannender. Hoewel het verhaal wat minder geloofwaardig is (antimaterie die in een soort hypermoderne reageerbuis wordt bewaard), is de speurtocht spannender doordat deze rond de standbeelden van één kunstenaar (Bernini) in één stad wordt gevoerd. Wel zijn een aantal denkstappen wel erg groot in deze film (daar is volgens Jessie Mensink in het boek meer tijd voor genomen). Een aanrader voor iedereen die van intelligente whodunits houdt.

*Bron: dvd-hoes Angels and Demons

Finding Neverland (regie: Marc Forster)

Beoordeling: 4 sterren

Londen, 1904. Toneelschrijver James M. Barrie (Johnny Depp) voelt zich geklemd in de regels van zijn bestaan. Hij vindt toevlucht in zijn kleurrijke fantasie waarin alles mogelijk is. Wanneer hij weduwe Sylvia (Kate Winslet) en haar vier kinderen ontmoet, vindt Barrie de inspiratie voor zijn bekendste werk: Peter Pan. Hij deelt met de familie de magie van het geloven in je eigen fantasie zodat een wereld ontstaat waarin alles mogelijk is.*

Eens in de zoveel jaar verschijnt er een film die de achtergrond laat zien bij een bekend toneelstuk of boek. Zo was ik helemaal weg van Shakespeare in love toen ik een jaar of 15 was en zelf mijn eerste toneelstukken schreef. Finding Neverland is er ook zo één en daarbij vond en vind ik het verhaal van Peter Pan een fantastisch verhaal. De uitvoering mist echter iets. Waar ik bij Shakespeare in love zelf gegrepen werd door Shakespeares enthousiasme om te schrijven, mist deze film toch net die sprankel die het een topfilm maakt. De aankondiging dat de film een Oscar heeft gewonnen doet meer vermoeden, maar het blijkt te gaan om beste muziek; en die was mij nou niet echt opgevallen bij het kijken. Het is een goede Hollywood-film, zeer vermakelijk en mooi gemaakt. Ook de acteurs (Johnny Depp onder andere) maken het een leuke film om te kijken en dat moet je ook zeker doen, maar het mist net iets: vier sterren.

*Bron: MovieMeter.nl

Sarah’s key / Haar naam was Sarah (regie: Gilles Paquet-Brenner)

Beoordeling: 3 sterren

De tienjarige Sarah wordt in de nacht van 16 juli 1942 samen met haar ouders opgepakt en naar het Vélodrome d’Hiver in Parijs gebracht, waar duizenden joden worden verzameld voor deportatie. Niemand heeft echter gezien dat Sarah haar kleine broertje Michel in een kast opsloot, net voordat de politie het appartement binnendrong. Zestig jaar later krijgt Julia Jarmond, een Amerikaanse journaliste in Parijs, de opdracht een artikel te schrijven over deze razzia, een inktzwarte bladzijde in de Franse geschiedenis. Ze gaat op zoek in archieven, en via het dossier van Sarah ontdekt ze een goed verborgen geheim van haar eigen schoonfamilie.*

De dvd van een boekverfilming nodigt meestal uit tot het lezen van het boek (als je het boek niet al gelezen hebt natuurlijk). Zo niet deze film. Sarah’s key of Haar naam was Sarah of Elle s’appelait Sarah. De film is namelijk behoorlijk voorspelbaar en gaat van cliché naar cliché. Voorbeelden zijn de scheiding van gezinnen bij het kamp en de grote locomotief die eerst in beeld komt, waarna mensen in wagons worden geladen. Dergelijke beelden komen in elke Tweede Wereldoorlogfilm voorbij. De tweetaligheid is een mooi onderdeel van de film en het verhaal kent wel een enigszins originele verhaallijn, maar de zoektocht naar een verleden met alle wendingen van dien zijn ook niet nieuw. De film is best leuk en goed gemaakt, maar niet meer dan dat. Het boek hoef ik in elk geval niet meer te lezen.

*Bron: Bol.com

The king’s speech (regie: Tom Hooper)

Beoordeling: 5 sterren

Nadat zijn broer aftreedt wordt George nogal ongewild de nieuwe Koning van Engeland en gaat door het leven als George VI. Helaas stottert hij, wat niet echt Koninklijk overkomt. Hiervoor schakelt hij de hulp in van de onorthodoxe spraaktherapeut Lionel Logue wat resulteert in een reeks ongewone technieken en een bijzondere vriendschap.*

The king’s speech is in alles een briljante film: een briljante cast, prachtige omgevingen en decors, goede muziek, bijzonder camerawerk en het verhaal blijft van begin tot eind boeien. Een welverdiende Oscar-winnaar, een prachtige film en eigenlijk meer dan vijf sterren waard.

*Bron: MovieMeter.nl