Wim Pelgrim » Videotheek

Categorie archieven: Videotheek

Habemus papam (regie: Nanni Moretti)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

Habemus papam is een film die continu slingert tussen leuk en niet leuk, tussen boeiend en saai, tussen grappig en droevig. De basis voor de plot is zeer origineel: een paus met faalangst. Dit levert uiteraard grappige situaties op, zoals de kardinalen, opgesloten in afzondering, die besluiten onder leiding van de psychoanalyticus een volleyballtoernooi tussen de verschillende werelddelen te organiseren.

Ook wekken de scènes waarin de nieuwgekozen paus in afzondering zijn leven overdenkt veel sympathie op. Zij drukken een bepaalde tragiek uit, die je doet meeleven met iedereen die in een dergelijke positie is komen te zitten.

Toch is de film overall niet spannend genoeg om 103 minuten te boeien. Op bepaalde momenten wordt de film erg traag en kun je prima een gesprek voeren over een willekeurig onderwerp. Ook zijn niet alle lijntjes die worden uitgezet in de film even goed te volgen. De conclusie is dan ook niet onlogisch: drie sterren, tussen goed en slecht in…

Never let me go (regie: Mark Romanek)

Door | | ,
Plaats een reactie

Never let me goBeoordeling: 5 sterren

Never let me go is een bijzondere film. De fictieve dystopische wereld wordt gepresenteerd als realistisch verhaal, inclusief jaartallen en (zeer goed vormgegeven) bijpassende kleding, omgevingen en sfeer. Juist door deze realistische presentatie van het dieperliggende ethische dilemma kom je als kijker in opstand tegen wat je ziet.

Eerst treedt vervreemding op: je denkt een realitisch verhaal over een kostschool te krijgen voorgeschoteld, maar al snel zit je vol vragen die langzaam beantwoord worden op een manier die je tegen de borst stuit. Vervolgens wacht je rustig tot de hoofdrolspelers in opstand komen, maar dat gebeurt niet. Dus kom je uiteindelijk zelf maar in opstand tegen de maatschappij in Never let me go.

Naast het maatschappelijke en ethische in deze film is er ook nog het sociaal-emotionele dat zich tussen de drie hoofdpersonen afspeelt. Hoewel deze laag in het verhaal niet zo sterk is (zelfs aardig voorspelbaar) en niet bijdraagt aan het briljante van deze film, zorgt dit wel voor enkele kortere spanningsboogjes die de film net iets meer lichtheid geven.

Kortom: zeer krachtig verhaal, prachtig gefilmd in meer dan fantastische omgevingen, wat een tegelijkertijd mistroostige sfeer neerzet, als een sfeer om naar te verlangen. Een topper.

Moneyball (regie: Bennett Miller)

Door | |
Plaats een reactie

Moneyball

Beoordeling: 4 sterren

Hoewel we dit niet hadden verwacht, was Moneyball een leuke film. Het onderwerp van de film, een baseballteam, sluit niet echt aan bij onze interesse. De verwachting was dan ook dat we Moneyball snel weer uit zouden zetten en we hebben hem helemaal afgekeken.

Wat maakt deze film dan leuk? Het verhaal is spannend en hoewel ook wel aardig voorspelbaar en typisch Amerikaans verfilmd, blijft de film boeien. Bovendien is het fijn om Brat Pitt langzaam volwassen te zien worden.

My sister’s keeper (regie: Nick Cassavetes)

Door | |
Plaats een reactie

My sister's keeper Beoordeling: 5 sterren

Jessie had een aantal maanden geleden My sister’s keeper (tv-film uit 2002) gezien en was erg benieuwd naar deze versie uit 2009. Op voorhand had ik zo mijn reserves: tv-drama’s en  warewoensdagavondfilms zijn meestal niet mijn ding.

Deze film bleek uiteindelijk een totaal andere film met (toevallig) dezelfde titel. In het prachtige verhaal dat je bijna vanaf het begin een moreel oordeel doet vellen over de keuze die de ouders hebben gemaakt en ook doet glimlachen om de keuze die door Anna wordt gemaakt boeit van begin tot eind. In 109 minuten ga je je zo emotioneel verbonden voelen met de personages dat je (bijna) een traantje moet wegpinken aan het einde van de film. Prachtig verhaal, prachtig acteerwerk, prachtige omgevingen, prachtige muziek: prachtige film!

Friends with benefits (regie: Will Gluck)

Door | |
Plaats een reactie

Friends with benefitsBeoordeling: 4 sterren

Bij het lezen van de omschrijving van de film en het zien van de filmposter, dacht ik ik in eerste instantie dat de makers vooral een goede reden hadden gezocht om Justin Timberlake en Mila Kunis naakt door het beeld te laten huppelen. Geen slecht idee overigens. Deze film is echter meer dan dat. Timberlake en Kunis zetten twee geloofwaardige karakters neer in dit originele verhaal (binnen het genre).

Nu valt mij wel op dat ik over meer romantische komedies heb geschreven dat het binnen het genre een origineel verhaal is. Waarom? Ik weet het niet. Misschien leg ik de lat bij dit genre lager dan bij andere films of de romantische komedies die ik zie zijn toevallig beter dan het gemiddelde binnen het genre. Geen idee. Ik heb me met Friends with benefits in ieder geval goed vermaakt.

Captain America: The first avenger (regie: Joe Johnston)

Door | | ,
Plaats een reactie

Captain America: First Avenger

Beoordeling: 1 ster

Soms komt er een film voorbij waarvan je eigenlijk vooraf al weet dat je het niets gaat vinden en in die verwachting bevestigd wordt. Ik ben al niet zo’n fan van de superheldenfilms, maar Captain America heeft mij altijd tegengestaan. Het eerste deel van de film zet een plezierig jaren ’40-sfeertje neer, maar dat wordt al snel neergehaald door totaal ongeloofwaardige science fictionachtige technieken en ontwikkelingen.

De Amerikaanse vaderlandsliefde straalt van de film af en het voorspelbare verhaal kan op geen enkel moment boeien. Ook is het jammer dat Hugo Weaving na een uitstapje als elf in The Lord of the Rings weer in eenzelfde rol kruipt als hij in The Matrix had. Een film om niet meer woorden aan vuil te maken: mij heeft de film niet geboeid.

Monty Python and the Holy Grail (regie: Terry Gilliam en Terry Jones)

Door | |
Plaats een reactie

Monty Python and the Holy GrailBeoordeling: 4 sterren

Er zijn van die films die je gezien moet hebben, die behoren tot de culturele bagage die ieder mens, geïnteresseerd in middeleeuwse literatuur, met zich mee hoort te dragen, uit dagen van voor je geboorte, maar onderdeel van het collectieve geheugen van generaties. Monty Python and the Holy Grail is er zo één: hij staat niet voor niets op plek 76 in de IMDB top 250. Nog nooit in mijn leven zag ik iets van Monty Python en toch heeft de groep een soort mystieke uitstraling. Toen ik deze film dus onlangs bij de Free Recordshop zag liggen, wilde ik hem direct hebben.

Het uitgangspunt van de films is eenvoudig en ontleend aan klassieke werken als Lancelot en het hert met de witte voet. Wat de film echter zo leuk maakt zijn het spel dat de komieken spelen met de literaire conventies van het genre van de queeste en allerlei intertekstuele verwijzingen. Bovendien maken de (door Monty Python bekend en klassiek geworden) doorbrekingen van het genre komedie en nog sterker zelfs: het opgaan in het verhaal van de film, deze film bijzonder.

Op geen enkel moment laten de makers van Monty Python and the Holy Grail je in de waan dat je via de film in een andere wereld bent beland. Dat is aan de ene kant ongemakkelijk en maakt het kijken uitdagend, aan de andere kant is dat juist de charme en kracht van Monty Python. Ik zou bijna zeggen dat Monty Python met film doet wat René Magritte op doek heeft gedaan: “Ceci n’est pas une pipe!”

Ceci n'est pas une pipe

Made of honour (regie: Paul Weiland)

Door | |
Plaats een reactie

Made of honourBeoordeling: 1 ster

In de kerstvakantie (ja, er zit wat vertraging in het kijken en plaatsen) is het blijkbaar het moment voor het kijken van romantische komedies. Na Friends with benefits en Rumor has it is dit de derde film in dit genre die ik in ruim een week zag. En het niveau neemt langzaam af, gedurende de week. Made of honour is voor vrouwen misschien wel leuk (McDreamy speelt de hoofdrol…) maar ik vond het echt helemaal niets!

Het verhaal is slap, voorspelbaar (zeker na het lezen van de dvd-hoes) en voldoet bijna helemaal aan de standaardopbouw die ook beschreven wordt in het tweedeklasboek van onze methode Nederlands Op nieuw niveau: beginsituatie –ontstaan van het probleem – verslechtering van de situatie – dieptepunt – verbetering – ontknoping. Vlak voor de ontknoping hebben de makers een extra verslechtering ingebouwd. Spannend joh! Je vraagt je toch af op zo’n moment of ze elkaar wel zullen krijgen (uhum).

Ik moet natuurlijk ook wel iets positiefs kunnen melden. De landschappen in Schotland zijn prachtig. En Patrick Dempsey kan acteren. Dat laatste is wat mij betreft een randvoorwaarde en voor een paar mooie landschappen zet je zo’n film ook niet aan, dan pak je wel een BBC-documentaire.

Volgens mij hebben de makers van deze film maar één doel voor ogen gehad: hoe kunnen we de droomman van iedere vrouw uit Grey’s Anatomy in zo’n rol manoeuvreren dat hij je beste vriendin lijkt en je typische vrouwendingen zou kunnen doen met hem. Om respectievelijk Joey en Chandler te citeren: “Suckfest!”, “Total chick-flick!”

Rumor has it (regie: Rob Reiner)

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Drie dagen geleden besprak ik Friends with benefits en constateerde dat ik wel erg vaak posititief schreef over uitzonderingen die de regel bevestigen binnen dit genre. Gelukkig bevestigt Rumor has it de regel door eraan te voldoen. Belangrijkste vraag bij deze film werd gesteld door Jessie: “Hoe kun je met zo’n sterrencast toch een slechte film maken?” Want beide zaken zijn waar: het is een sterrencast met Kevin Costner, Shirley McLaine, Jennifer Aniston, Mena Suvari, Katy Bates en Mark Ruffalo.

En het is een slechte film: niet alleen voorspelbaar, al zit er uiteraard één duidelijke plotwending in, ook boeit het verhaal geen moment. Waar sommige niet zo goede films er toch voor kunnen zorgen dat je toch geboeid bent en per se wilt weten hoe het afloopt, of wilt dat het góéd afloopt; maakte me dat bij deze film niets uit. Bovendien weet je dat ze elkaar aan het einde zullen krijgen. Nee, Rumor has it is het niet voor mij. En toch twee sterren? Tja, ik heb de film afgekeken. Dat is ook wat waard.