Beoordeling: 
Van sommige films vraag je je echt af waarom ze gemaakt zijn en waarom er op IMDB een 7 aan wordt gegeven. De film The trip is er zo één. Zoals ook Jessie al vermeldde: twee vrienden gaan op reis om restaurants te recenseren en beleven…. niets. Na ruim een half uur geneuzel vonden we het allebei genoeg en hebben we wat anders aangezet. Flut!
Beoordeling: 
Zoals ook al het geval was bij The iron lady is ook J. Edgar een film die te weinig verhaal heeft om ruim twee uur te boeien. De opkomst van de FBI in Amerika is op zichzelf een interessant gegeven, maar er zit te weinig geschiedenis in om als historische film je als kijker te intrigeren, maar het is te weinig geromantiseerd om in het verhaal gezogen te worden. Als daarnaast de grime ook nog een beetje tegenvalt is alleen het acteerwerk van Leonardo di Caprio iets om voor te gaan zitten. Hij legt het echter af tegen Meryl Streep.
Het is film met schattige elementen, goed spel, maar de essentie van de film, het verhaal, is niet goed genoeg.
Beoordeling: 
“Het is een musical met veel gesproken tekst en een paar liedjes”, zo beloofde Jessie mij. Hoe anders bleek het geval. Deze nagenoeg volledig gezongen musical is niet mijn soort film. Het feit dat alles gezongen is (waardoor je nooit in het verhaal komt) en de acteurs de vierde wand volledig negeren op bepaalde momenten (hetzelfde effect).
De kern van een goede film of een goed boek moet voor mij het verhaal zijn; de boodschap van de schrijver. Wat wil hij of zij overbrengen op de kijker of lezer. Het is per slot van rekening een vorm van communicatie, waarin vorm én inhoud een rol spelen. Bij een musical als deze overschaduwt de vorm (zang, dans) de inhoud zo sterk, dat deze verloren dreigt te gaan en dat vind ik jammer.
Hoewel ik het niks vind en het (overduidelijk) mijn genre niet is, is het binnen zijn genre wel een heel goede film. De acteurs spelen fantastisch, de muziek is opzwepend of juist meeslepend, de locaties zijn mooi en goedgekozen en sfeer die wordt neergezet is heel sterk. Toch ontbreekt, zeker in het begin, een zekere inhoudelijk urgentie om verder te willen kijken. Het liefdesverhaal en de opkomst van Evita van dorpsmeisje tot stadse vrouw is niet zo boeiend en de latere politieke ontwikkelingen (en de kritiek daarop) volgen pas in het tweede deel van de film.
Een film waarvan ik vind dat ik hem wel gezien moet hebben, maar nog een keer kijken? Nee, dat niet.
Beoordeling: 
Bad teacher is een leuke, humoristische film. Het verhaal is niet zo diepgaand en aardig voorspelbaar, maar er wordt een leuk beeld neergezet en de rollen worden geloofwaardig vertolkt door topacteurs als Cameron Diaz. Ik weet wel dat ik op deze school in elk geval niet zou willen werken: wat een docenten!
Beoordeling: 
The art of getting by is een erg leuke film. De hoofdpersoon is een boeiend karakter en het verhaal is, vooral in het eerste driekwart van de film, interessant. In het laatste deel van de film zie je het ‘happy end’ wel aankomen en dat is eigenlijk wel jammer.
De film is echter zo goed geacteerd, zo mooi gefilmd en gemonteerd en de muziek is zo prachtig dat ik dat flauwe einde de makers gauw vergeef. Dat goede acteren is wel opvallend. Freddie Highmore heeft al in een aantal kaskrakers gespeeld en heeft o.a. met Charlie and the Chocolatefactory bewezen goed te kunnen acteren. Emma Roberts heeft echter een minder mooi cv wat kwaliteitsfilms betreft. Toch speelt zij haar rol ook ontzettend goed.
Beoordeling:
Young Adult is zo’n film die je na 20 minuten dreigt uit te zetten, omdat hij totaal niet boeit en het verhaal nauwelijks te volgen is. Toch heb je, als je doorzet, best een aardige film gezien.
Het verhaal wordt erg fragmentarisch verteld en begint zo open, dat je als kijker geen idee hebt waar je naar zit te kijken. Het duurt bovendien erg lang voor je op je vragen antwoord krijgt, wat de film erg traag en saai maakt. Toch blijft het verhaal boeiend genoeg om de film niet uit te zetten. Dat komt mede door het goede spel van Charlize Theron. En als de film is afgelopen, ben je eigenlijk best tevreden. Een mooie middenmoter.
Beoordeling:
Een Oscar-winnaar, dat moet wel een goede film zijn. En ja, goed is The artist ook wel, maar een leuke film: nee niet echt. Goed gemaakt, bijzonder voor de tijd waarin de film wordt gemaakt, maar geen hoogstandje wat mij betreft.
Om tussen alle Avatars en Happy Feets van deze tijd een stomme zwart-witfilm te maken, moet je lef hebben. Het verhaal is niet slecht, maar ik vraag me wel af waar alle gedoe rondom deze film vandaan komt. De film weet namelijk niet echt te boeien en het verhaal is behoorlijk voorspelbaar.
De film is goed gemaakt: goede muziek, mooie decors, er wordt leuk gespeeld met wat geluid in deze stomme film, maar absoluut niet de beste film van het afgelopen jaar.
Beoordeling:
Water for elephants is een niet erg originele film. De opbouw van het verhaal doet erg denken aan Titanic (wat weer gebaseerd is op de traditie van Tristan en Isolde en Romeo en Juliet). Het einde, waar een dier de reddende engel blijkt te zijn, doet overigens denken aan de rol van de tyrannosaurus rex in Jurassic Park.
Het verhaal is echter boeiend genoeg om anderhalf uur te willen volgen, de karakters zijn goed neergezet en met acteurs als Reese Witherspoon en Robert Pattinson heb je ook mensen die een verhaal krachtig kunnen overbrengen. De dieren spelen een volwaardige rol in het verhaal en de decors, rekwisieten en omgevingen zetten een sfeer neer die direct aanspreekt. Een leuke film die meer is dan gemiddeld, maar geen absolute topper.
Beoordeling:
Wanneer je een film gaat kijken zonder dat je weet dat deze is genomineerd voor tientallen prijzen, waaronder de Oscar voor beste film van 2011, dan ga je er lekker onbevangen in. En bij The descendants word je vervolgens overdonderd. Overdonderd door het verhaal, het acteerwerk, de sfeer, de muziek en het verdriet.
Allereerst het verhaal, dat op enkele punten enigszins aan De passievrucht doet denken: de man die je in de eerste scènes van het verhaal ontmoet heeft zoveel op zijn schouders liggen dat je bijna direct sympathie voor hem krijgt. Bovendien is zijn emotionele positie er één die je niemand toewenst.
Die sympathie en de mate waarin je meeleeft wordt echter niet enkel door het verhaal bepaald, maar ook door het briljante acteerwerk van onder andere George Clooney. Hij blijkt niet alleen koffie aan de man te kunnen brengen en vrouwen in vervoering, maar hij zet zeer geloofwaardig Matt King neer. Bovendien zijn de jonge actrices Shailene Woodley en Amara Miller(debuut) zeer goed gecast en spelen ze fantastisch.
De sfeer, die van diep droevig naar soms hilarisch schiet, en die ondersteund wordt door Hawaiiaanse muziek blijft van begin tot eind staan. De spanning die tussen de personages bestaat en de kanteling die plaatsvindt in de omgang, de open plekken in de film die geen invulling behoeven, het past naadloos in elkaar en straalt een sterke eenheid uit.
The descendants is een prachtige film en toen ik las dat hij 45 prijzen heeft gewonnen en nog eens 72 keer genomineerd is geweest, verbaasde mij dat niets. Iedereen zou deze film moeten gaan zien!
Beoordeling:
Van een collega kreeg ik half april de film Kick Ass in handen gedrukt met de opmerking dat ik hier wel blij van zou worden. Ik heb vroeger veel strips gelezen en tekenfilms gezien, ook met actiehelden, dus ik was wel benieuwd. Ook was ik erg benieuwd wat Jessie van de film zou vinden, aangezien ‘superhelden’ minder in haar straatje passen.
We kwamen allebei niet bedrogen uit. Hoewel ik weinig actiefilms echt kan waarderen, is dit een leuke, humoristische actiefilm. Niet alleen is het verhaal geloofwaardig, ondanks dat het realisme van de film te betwijfelen valt. Bovendien zit het verhaal goed in elkaar en duurt het even voor je de verschillende personages en verhaallijnen doorkrijgt.
De humor van de film zit hem naast enkele grappige scènes ook in de intertekstuele tekstgrapjes, de stripachtige wijze van filmen vol overdreven special effects en overdreven vechtscènes. Enige zelfspot kan de film echter ook niet ontzegd worden: zowel de stripheld als de actiefilm krijgen her en der een vriendelijke steek onder water.
Hoewel de film voor meisjes ook leuk is, is het wel een typische jongensfilm en menige (puber)jongen zal zich kunnen inleven in de hoofdpersoon van de film. Dit soort tips mag ik wel vaker van collega’s in handen krijgen, dan zal ik diezelfde collega’s De joodse messias niet meer aanraden als dat niet in hún straatje blijkt te passen.