Men in black (regie: Barry Sonnenfeld)

Men in black

Beoordeling: 4 sterren

Ik heb in de afgelopen 15 jaar (is die film al zo oud?) al een aantal keer Men in black gezien en elke keer weer valt mij op hoe goed de film de tand des tijds doorstaat. Een aantal zaken draagt daaraan bij: het originele (gebaseerd op een stripverhaal, maar toch) verhaal, het acteerwerk, de graphics die zelfs na al die tijd nog goed zijn, de humor en de algehele sfeer van de film.

Het is geen diepgaande film en hij is vooral gericht op entertainment, maar daarin is de film érg goed!

Star Trek: The future begins (regie: J.J. Abrams)

Star Trek: the future begins

Beoordeling: 4 sterren

Ja, ik beken, ik ben een fan van Star Trek. Dat is geen nieuwe ontboezeming: die deed ik al eerder op mijn site. Op weg naar de VS voor onze vakantie deze zomer was  Star Trek XI of Star Trek: The future begins beschikbaar in het media-aanbod van United Airlines. Aangezien ik van de 11 films en 7 series er respectievelijk al 8 gezien had en 4 gevolgd, was een keuze voor mijn filmvermaak tijdens de vlucht snel gemaakt.

Deze prequel (wat een term!) is wel een goede prequel van de eerste serie uit de jaren ’60 en de eerste zes films. De rol van de oude Spock als reiziger uit de toekomst is briljant bedacht en roept bij Trekkers en Trekkies (laat ik mij tot de eerste categorie rekenen) direct nostalgische gevoelens op. Wel zit er in de film wat veel actie ten opzichte van de series en eerdere films en dat spreekt mij minder aan.

The dark knight (regie: Christopher Nolan)

Beoordeling: 5 sterren

Zoals iedereen heb ook ik al erg veel gehoord over The dark knight en je kunt dus bijna niet meer onbevooroordeeld naar zo’n film kijken. Toch kun je er ruim vier jaar na het overlijden van Heath Ledger in zonder te móéten zeggen dat het een goede film is. Daarom geef ik deze film ook onbevooroordeeld vijf sterren, want het is een erg goede film!

Ik heb Batman altijd een van de betere en interessantere superhelden gevonden. De psychologie van Batman en zijn tegenstanders is bijzonder. The Joker krijgt in deze film een extra diepte: hij wordt van rare kwibus een borderline-patiëntgelijkende psychopaat. Zijn onvoorspelbaarheid maakt de film direct heel erg spannend.

De sfeer die in de film wordt neergezet is goed, een stuk beter dan bij de Batman-films uit de jaren ’90 en zeker dan in de kinderserie uit de jaren ’60. Batman gaat met zijn tijd mee en de tegenstanders The Joker en Two-Face zijn duisterder geworden en worden een stuk krachtiger en minder kinderachtig neergezet dan in in de oudere versies.

Je krijgt met The dark knight twee uur entertainment en bij momenten zit je echt op puntje van de stoel!

Did you hear about the Morgans? (regie: Marc Lawrence)

Did you hear about the morgans Beoordeling: 1 ster

Er zijn van die films waarbij je van te voren al weet dat het helemaal niets kan zijn. Did you hear about the Morgans? is zo’n film. Het verhaal is voorspelbaar, de film totaal niet spannend, het spel van Hugh Grant en Sarah Jessica Parker is niet zo goed (en dat rode haar!). Het is een wonder dat we de film überhaupt afgekeken hebben. Ritueel verbranden en weg ermee!

Turks Fruit (regie: Paul Verhoeven)

Beoordeling:5 sterren

Na Als je begrijpt wat ik bedoel heb ik ook een andere grote klassieker gekeken: Turks Fruit. Ook deze film maakte de eerste keer dat ik hem zag zeer grote indruk op mij. En die indruk maakte de film de tweede keer ook en ook de derde keer en ook nu (ik gok de vierde keer dat ik de film zie) blijft de film indrukwekkend.

Niet alleen het goede verhaal van Jan Wolkers dat de basis voor de film vormt, maar ook de rauwe manier van filmen, het spel van Rutger Hauer en Monique van de Ven (en de acteurs van de belangrijkste bijrollen) en de onmiskenbare Turks Fruit-melodieën dragen bij aan de kwaliteit van deze film. Het is een prachtige film over liefde, die zowel de rauwe, aardse, bij vlagen ranzige kanten van de liefde laat zien, maar ook de diepere lagen, het mooie, eeuwigdurende van de liefde laat zien.

Het verhaal van Wolkers, dat de botsing tussen de opkomende jeugdcultuur en de verzuilde naoorlogse samenleving in de jaren ’60 laat zien, komt in deze film samen met het tijdsbeeld van begin jaren ’70 in Amsterdam. Dat beeld is zeer sterk in zowel de locaties die zijn gekozen als de aankleding van de decors.

En om nog maar een laatste dimensie toe te voegen aan deze lofzang op Turks Fruit: de ontstaansgeschiedenis van het boek, die in een aflevering van Benali Boekt wordt behandeld, is al even bijzonder als het succes van het boek in de decennia erna. Een vijfsterrenfilm die niet voor niets voor een Oscar was genomineerd.

Als je begrijpt wat ik bedoel (regie: Harrie Geelen, Bjørn Frank Jensen en Bert Kroon)

Beoordeling: 4 sterren

De film Als je begrijpt wat ik bedoel heb ik vroeger, ik moet een jaar of zes zijn geweest, gezien en deze maakte destijds ontzettend veel indruk op me. Zoveel zelfs dat een plastic (destijds nog fosforescerende) draakje na deze film de naam Zwelgje kreeg. Een jaar of anderhalf geleden heb ik de film aangezet, maar was ik zo moe dat ik tijdens het kijken in slaap viel, dus het was hoog tijd om de film weer eens écht te kijken.

De verhalen van Toonder, dus ook deze film, zijn eigenlijk altijd goed. De film is prachtig getekend en de muziek is goed. Ook zijn de personages aandoenlijk en roept de film een hoop jeugdsentiment op.

Toch maakt de film vele malen minder indruk dan vroeger. Je snapt als volwassene de maatschappijkritiek van Toonder en de grappen die er voor de volwassen kijker in zitten wel veel beter, maar de magie van de film is er niet meer nu je ruim 20 jaar ouder bent en daarom maar vier sterren.

Puncture (regie: Adam Kassen & Mark Kassen)

PunctureBeoordeling: 2 sterren

De beschrijving bij deze film klinkt spannend, maar houdt ook het gevaar in zich van een standaard David-tegen-Goliath-verhaal. Dat laatste is helaas wat het geworden is. De avond dat wij The trip uitgezet hadden, was dit de tweede tegenvallende film op dezelfde avond.

Hoewel Puncture zeker in het begin en bij vlagen ook nog daarna de spanning van films als The Firm heeft, wordt het verhaal te lang gerekt om die spanning vast te houden. Daarmee vervalt de film tot de categorie ‘Ware woensdagavondfilm’, waarbij je weet dat het goed gaat aflopen, het duurt alleen anderhalf uur voordat de filmmaker je dat ook wil laten zien. Maar nee, ho, stop, het laatste kwartier gaat de film ineens anders dan deze verwachting en doen de broers Kassen een poging toch nog even wat spanning in te brengen.

Hoewel de film mooi is gefilmd en goed gespeeld zijn zowel het verhaal als de spanningsopbouw te krakkemikkig om je een avond mee te vermaken. Gelukkig voor Jessie bestaat er altijd nog zoiets als Rumble.

The trip (regie: Michael Winterbottom)

The trip Beoordeling: 1 ster

Van sommige films vraag je je echt af waarom ze gemaakt zijn en waarom er op IMDB een 7 aan wordt gegeven. De film The trip is er zo één. Zoals ook Jessie al vermeldde:  twee vrienden gaan op reis om restaurants te recenseren en beleven…. niets. Na ruim een half uur geneuzel vonden we het allebei genoeg en hebben we wat anders aangezet. Flut!

J. Edgar (regie: Clint Eastwood)

J. EdgarBeoordeling: 2 sterren

Zoals ook al het geval was bij The iron lady is ook J. Edgar een film die te weinig verhaal heeft om ruim twee uur te boeien. De opkomst van de FBI in Amerika is op zichzelf een interessant gegeven, maar er zit te weinig geschiedenis in om als historische film je als kijker te intrigeren, maar het is te weinig geromantiseerd om in het verhaal gezogen te worden. Als daarnaast de grime ook nog een beetje tegenvalt is alleen het acteerwerk van Leonardo di Caprio iets om voor te gaan zitten. Hij legt het echter af tegen Meryl Streep.

Het is film met schattige elementen, goed spel, maar de essentie van de film, het verhaal, is niet goed genoeg.

Evita (regie: Alan Parker)

Evita

Beoordeling: 3 sterren

“Het is een musical met veel gesproken tekst en een paar liedjes”, zo beloofde Jessie mij. Hoe anders bleek het geval. Deze nagenoeg volledig gezongen musical is niet mijn soort film. Het feit dat alles gezongen is (waardoor je nooit in het verhaal komt) en de acteurs de vierde wand volledig negeren op bepaalde momenten (hetzelfde effect).

De kern van een goede film of een goed boek moet voor mij het verhaal zijn; de boodschap van de schrijver. Wat wil hij of zij overbrengen op de kijker of lezer. Het is per slot van rekening een vorm van communicatie, waarin vorm én inhoud een rol spelen. Bij een musical als deze overschaduwt de vorm (zang, dans) de inhoud zo sterk, dat deze verloren dreigt te gaan en dat vind ik jammer.

Hoewel ik het niks vind en het (overduidelijk) mijn genre niet is, is het binnen zijn genre wel een heel goede film. De acteurs spelen fantastisch, de muziek is opzwepend of juist meeslepend, de locaties zijn mooi en goedgekozen en sfeer die wordt neergezet is heel sterk. Toch ontbreekt, zeker in het begin, een zekere inhoudelijk urgentie om verder te willen kijken. Het liefdesverhaal en de opkomst van Evita van dorpsmeisje tot stadse vrouw is niet zo boeiend en de latere politieke ontwikkelingen (en de kritiek daarop) volgen pas in het tweede deel van de film.

Een film waarvan ik vind dat ik hem wel gezien moet hebben, maar nog een keer kijken? Nee, dat niet.