Constantijn Huygens, ’t Kostelick mal

Beoordeling: 4 sterren

In ’t Kostelick mal (de kostbare dwaasheid) steekt Constantijn Huygens de draak met alles wat uiterlijke schijn en mode betreft. Met humor, venijn en moraal trekt Huygens ten strijde en zijn belangrijkste wapen is zijn taalvirtuositeit. Een grote drempel bij het lezen van dit gedicht is wel de 17e-eeuwse taal, dus vier sterren voor de echte liefhebber!

Arjen Lubach, Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend

Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend Beoordeling: 3 sterren

Op zijn vierentwintigste is Benjamin al een half leven wees. Een groot schuldgevoel heeft hem naar het buitenland gedreven, waar hij de tijd doorbrengt in gezelschap van toevallige vriendinnen en zijn eigen gedachten. Met onderkoelde humor vertelt hij over zijn leven en de mensen die daarin een belangrijke rol hebben gespeeld. Over Lotte, die op een dag zijn leven binnendenderde als een vrachtwagen een benzinestation. Over zijn vader, die hij nooit heeft gekend maar op wie hij erg lijkt – volgens mensen die zijn vader hebben gekend.  En over zijn moeder, die hij wel heeft gekend, maar veel te kort. En over oom Otto, die nooit over zijn verleden praat. Tot hij op een dag begint te vertellen. Daarna verandert alles.

Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend is een mooi debuut, maar wel één die flink wat doorzettingsvermogen kost. Het boek begint ontzettend fragmentarisch, té fragmentarisch zelfs. Allerlei losse eindjes worden je door de schrijver toegeworpen en je kunt er alleen maar in verstrikt raken. Langzaam, té langzaam, komen die lijntjes echter bij elkaar en vormen een mooi verhaal. Pas als oom Otto begint te praten, valt alles op zijn plaats en ontstaat er een geheel waar je wel met een tevreden gevoel op kunt terugkijken.

Het lezen van Lubachs debuut is alsof je een vaas die in duizenden stukjes is gebarsten weer in elkaar gaat lijmen. Eerst kost het je ontzettend veel moeite om de eerste stukjes aan elkaar te passen, maar langzaam ontstaan er fragmenten die herkenbaar worden en uiteindelijk vormen ze weer een mooie vaas. Toch vergt het boek zoveel uithoudingsvermogen dat ik het drie sterren  meegeef: niet omdat de schrijver niet goed is, maar de lezer er ook goed voor moet zijn.

[Anoniem], Karel ende Elegast

Karel ende elegast Beoordeling: 5 sterren

Karel de Grote (742-814), de illustere Frankische vorst die in 1165, ruim driehonderd na zijn dood, heilig werd verklaard, is uit vele middeleeuwse verhalen bekend. In ‘Karel ende Elegast’ zien we hem in een opmerkelijke dubbelrol: de grote koning speelt – in opdracht van God – voor dief. Maar door aan het goddelijke gebod te gehoorzamen krijgt Karel de gelegenheid om de trouw van twee van zijn vazallen te toetsen.*

Het verhaal Karel ende Elegast is briljant in zijn eenvoud. Een complot wordt ontrafeld door onze Karel en ieder krijgt wat hij verdient. Maar ondertussen zit er zoveel meer in dit verhaal: middeleeuwse omgangsvormen, humor en een oorspronkelijk Nederlandse bijdrage aan de Karelepiek. Kortom: een belangrijk boek, een leuk boek en een goed boek.

*Naar: Bol.com

Thea Beckman, Hasse Simonsdochter

Hasse Simonsdochter Beoordeling: 5 sterren

In de tijd van de Hoekse en Kabeljauwse twisten is Kampen een belangrijke handelsstad, maar de vijftienjarige Hasse vindt het er maar druk en benauwd. Ze trekt er liever op uit met haar zelfgemaakte pijl en boog. Haar ouders zien haar het liefst getrouwd met een mattenvlechter, maar Hasse beslist anders.*

Hasse Simonsdochter is verreweg het beste boek van Thea Bekcman dat ik ooit heb gelezen. Bovendien is het een van de betere Nederlandse jeugdboeken die ik ooit heb gelezen. Alle kritiek die ik in het verleden op Thea Beckmans werk verdwijnt in dit boek als sneeuw voor de zon: de taal klopt, het verhaal is geloofwaardig, de moraal is afwezig of op een passende manier in het boek verpakt, de meerdere verhaallijnen grijpen mooi in elkaar en het boek raakt je op een emotioneel niveau en neemt je mee naar een prachtige climax. Het lijkt wel of Thea Beckman jaren op zoek is geweest naar een personage dat paste bij haar manier van schrijven en dat is haar sinds 1983 nooit meer zo mooi gelukt als in Hasse. Prachtig, fantastisch, mooi; lezen!

*Bron: Bol.com

Maarten van der Weijden, Beter (voorpublicatie)

Beter Beoordeling: 3 sterren

Op 21 augustus 2008 won Maarten van der Weijden olympisch goud op de tien kilometer openwaterzwemmen in Beijing. Dat markeerde het einde van een lange weg naar de top. In 2001 werd bij hem acute lymfatische leukemie geconstateerd. Zijn overlevingskansen werden geschat tussen de dertig en vijftig procent. Na een serie zware chemokuren, waaronder een stamceltransplantatie, genas hij van zijn ziekte en pakte hij zijn loopbaan als wedstrijdzwemmer weer op. Hij won zilver op de tien kilometer tijdens het EK van Boedapest in 2006 en werd in 2008 in Sevilla op de vijfentwintig kilometer wereldkampioen.*

De voorpublicatie van Beter van zwemmer en wiskundige Maarten van der Weijden in Boek Magazine heeft mij zeer aangenaam verrast. De laatste jaren zijn er diverse boeken over de verwerking van de diagnose kanker verschenen. Kluuns Komt een vrouw bij de dokter of Sophie van der Staps Meisje met de negen pruiken zijn wellicht de bekendste voorbeelden. Vaak zijn die boeken op emotioneel vlak aanraders, maar is het stilistisch en structureel niet veel soeps. Dat is bij Van der Weijden anders: deze sporter en bèta-man kan schrijven. Ik ben zeer benieuwd naar het boek. Nu nog even drie sterren, later wellicht meer!

*Bron: Bol.com

Tom Lanoye, Maten en gewichten

Maten en gewichten Beoordeling:4 sterren

In deze bundel columns uit Humo van Lanoye uit de periode 1992-1994 bespreekt Lanoye met name de Antwerpse politiek. Daarnaast staat in de bundel ook zijn lezing Janus in Sarajevo.

Het is als niet-Vlaming even wennen als je aan deze bundel begint. Je mist de sociaal-culturele context waarin deze teksten zijn geschreven en vooral de vele namen van politieke figuren roepen geen beeld op. Wel leer je de mensen, doordat ze in meerdere columns terugkeren, langzaam beter kennen. De bundel moet je echter vooral lezen voor de lezing Janus in Sarajevo en de reeks Kaap de goede hoop. Lanoyes stijl is onovertroffen en hij is naast een zeer getallenteerd fictieschrijver, ook een zeer getallenteerd columnist/polemist. Bovendien geeft lezing van de columns na meer dan 15 jaar soms een destijds niet bedoeld humoristisch effect. Jean Marie Pfaffs plaatsing in een rijtje met onder andere Ghandi wordt na de real-life soap nog grappiger en de onmogelijkheid van een zwarte president van de Verenigde Staten leest na 2009 ook anders dan voorheen. Zeker een aanrader, maar wel voor de stilistisch ingestelde lezer.

G.A. Bredero, Groot lied-boeck

Beoordeling: 3 sterren

Het Groot lied-boeck van G.A. Bredero laat zien dat Bredero een getalenteerd schrijver en dichter was. Wat betreft vorm past hij prima in de tijd, maar leest hij ook nu nog zeer prettig. Wat betreft de inhoud en de manier van benaderen is het Groot lied-boeck verouderd. Het boertighe is niet altijd meer ons soort humor, het aendachtighe is voor de seculiere medemens vaak wat ver van mijn bed, slechts het amoreuse spreekt in de meeste gevallen nog aan. Gedichten van een kundig schrijver voor de liefhebber.

P.C. Hooft, Emblemata amatoria

Beoordeling: 1 ster

Met de emblemata (afbeeldingen met een zin erboven en gedichtje eronder, vergelijkbaar met Fokke&Sukke) van P.C. Hooft kan ik helemaal niets. Niet omdat het 17e-eeuwse Nederlands onbegrijpelijk is, maar ik kan er gewoon niets mee. Snel weer door naar wat leuks.

Thea Beckman, Stad in de storm

Stad in de storm Beoordeling: 4 sterren

1672. Utrecht is bezet door de Fransen en de stadsbewoners beleven spannende tijden. Hans werkt in de drukkerij van zijn vader. Om het moreel van de bevolking hoog te houden drukken ze ’s nachts in het geheim pamfletten met nieuws dat de belegerde stad in is gesmokkeld. De Hollandse waterlinie wordt voortduren bestookt, de Engelsen worden voor Kijkduin door Michiel de Ruyter verslagen en ondertussen worden de gebroeders De Witt door het gepeupel vermoord, tot afgrijzen van vriend en vijand. Als de Fransen eindelijk wegtrekken, krijgt Utrecht een klap die misschien nog wel zwaarder is dan alle vorige.*

Hoewel Stad in de storm meer een romantisch geschiedenisboek dan een historische roman is, was het wel een van de beter boeken van Thea Beckman die ik heb gelezen. Je leeft mee met het hoofdpersonage, krijgt een boel boeiend informatie over Utrecht aan het einde van de 17e eeuw en wat betreft stijl is dit boek beter dan wat ik tot nog toe van Thea Beckman heb herlezen. Een welverdiende vier sterren.

*Bron: flaptekst Stad in de storm