Erwin Mortier kan prachtig recenseren. Hieronder een mooie zin uit zijn bespreking van Kaas van Willem Elsschot waar ik het zeer mee eens ben (al vind ik Lijmen/Het Been beter)
Juist die combinatie van intensiteit en rust, eenvoud en sardonische ironie, maakt de kracht van Elschots in omvang bescheiden oeuvre, waarin Kaas mag gelden als een van zijn gaafste werken.
Beoordeling: 
De twee novellen Lijmen en Het Been vormen tezamen een roman. In Lijmen leert Boorman aan Laarmans de kunst van het aansmeren van reclame aan argeloze personen. In Het Been moet Laarmans geld incasseren bij mevrouw Lauwereyssen van een fabriekje in keukenliften, die nog steeds moet betalen voor de levering van honderdduizend wereldtijdschriften.
Elsschot schept in Lijmen – Het Been een aandoenlijke hoofdfiguur in een hilarische plot. Elsschot bezit die kwaliteit: (hoofd)figuren te scheppen die ondanks hun streken sympathie opwekken.
In Lijmen heeft de schavuit Boorman een goed idee dat doet denken aan een kwajongensstreek. Toch is het de literaire jaren-30-variant van oplichtingspraktijken die nog steeds plaatsvinden.
In Het Been is de Boorman verworden tot een Vlaamse Don Quichote. Onverwoestbaar strijdt hij een banale strijd tegen het been met voor beide partijen een happy end.
De beheerste, nuchtere stijl van Elsschot bevalt me en na Kaas, Het Dwaallicht en Villa des Roses is dit een volgende prachtige en rijke roman van Elsschot. Ik ben fan!
Beoordeling: 
Deze roman van Willem Elsschot speelt zich volledig af in het Parijse pension “Villa des Roses”. Het pension is oud en verlopen en de bewoners kenmerken zich door mislukking in het leven. De aandacht van de mannen wordt echter getrokken door het nieuwe dienstmeisje Louise. Er ontstaat een relatie tussen Grünewald (één van de mannen) en Louise wat achtereenvolgens leidt tot een zwangerschap, een abortus en, nadat Grünewald achter een rijke Amerikaanse dame aan is gegaan, het einde van deze relatie. Louise vertrekt uit de Villa en als ook de eigenaresse overlijdt betekent dat het einde van het pension en het vertrek van alle kostgangers.
Het is een leuk boek met de traditionele humor van Willem Elsschot, maar ik vind het boek minder leuk dan bijvoorbeeld Kaas. Het boek is wat traag en geeft vooral voor de liefhebber van wat oudere literatuur voldoening.