The sound of music (regie: Robert Wise)

Filmposter van The sound of music
Filmposter van The sound of music

Beoordeling: 5 sterren

Ik heb The sound of music al heel lang niet gezien. De eerste keer dat ik hem zag moet ik een jaar of 11/12 zijn geweest. Mijn ouders hadden hem besteld uit de folder van de ECI en ik heb hem zitten kijken terwijl ik alleen thuis was in de kerstvakantie (wat de rest van het gezin ging doen, geen idee).

Het mooie is dat ik nu zie hoeveel meer er in de film zit dan je er als kind in ziet. Het acteerwerk is fantastsich en met heel kleine gebaartjes en met mimiek wordt een heel verhaal verteld: tussen de barones en Von Trapp, tussen Maria en Von Trapp, rondom de opkomst van het nazisme. De muziek heeft zijn eeuwigheidswaarde al wel bewezen en het is mooi om te zien dat mijn eigen kinderen 58 jaar na dat nog steeds kunnen genieten van deze film.

Joris Luyendijk, De zeven vinkjes

Kaft van het boek De Zeven Vinkjes van Joris Luyendijk

Beoordeling: 5 sterren

Ik hoorde als lid van De Correspondent natuurlijk al uitgebreid over De zeven vinkjes van Joris Luyendijk. Nu heb ik het ook echt gelezen en ben zeer enthousiast. Het boek is helder geschreven en biedt een compact kader om naar het thema representatie te kijken. En ja, het slaat een aantal zaken plat en slaat een aantal zaken over en vereenvoudigt de wereld die oneindig complex is tot zeven vinkjes. Maar het geeft wel woorden aan wat veel mensen zien gebeuren, ervaren om zich heen of waar ze zich aan ergeren. Ik kan nu goed benoemen waarom hockey ook een subcultuur is (heel veel vinkjes) en niet alleen hiphoppende en skatende grafitispuiters uit een achterbuurt (geen vinkjes) zoals het stereotiepe beeld wil. Een boekje dat iedereen (vooral mensen mét zeven vinkjes) tot zich zou moeten nemen.

Lampje (regie: Margien Rogaar)

Beoordeling: 5 sterren

Niet elke boekverfilming is mooi. Maar deze verfilming van Lampje, het boek van Annet Schaap, is geweldig. De sfeer in de film is sprekend de sfeer in het boek. Dat vond niet ik alleen, ook mijn dochter en vrouw die het boek ook lazen herkenden dat. Er zijn uiteraard verschillen met het boek, maar die zijn niet storend. Wel is de verfilming wat snel voor wie het boek niet kent: sommige details vlieg je overheen. En sommige personages komen helaas minder uit de verf. De film is vooral ook sterk door de goede cast met (theater)acteurs. Iedereen zou deze moeten gaan kijken. En lid worden van de VPRO, juist voor dit soort producties!

Matilda, the musical (regie: Matthew Warchus)

Beoordeling: 5 sterren

Een vijfsterrenmusical is een verrassende beoordeling, want ik hou niet van musicals. Maar Matilda the musical is verrassend, leuk en goed gemaakt. Het verhaal van Roald Dahl is wel behoorlijk aangepast voor de musicalversie, die eerst in het theater is verschenen. Maar de aanpassingen zijn mooi ingepast in het verhaal, zoals de manier waarop het verhaal van juf Engel via de dromen en fantasie van Matilda wordt verteld. Bovendien is de film fijn Brits, in tegenstelling tot de eerdere verfilming. En wat een cast: niet alleen Emma Thompson schittert, maar de belangrijkste kindrollen en juf Engel worden ook fantastisch vertolkt. Lashana Lynch blijkt zeer veelzijdig na haar Bond-avonturen. Hij is meerdere keren op repeat gegaan bij ons thuis en dat was ook voor de ouders deze keer geen straf.

Annet Schaap, Lampje

Beoordeling: 5 sterren

Ik ben razend enthousiast over Lampje, zoals zovelen. Twee maal bovenaan in de Grote Vriendelijke 100 en ook mijn dochter was erg enthousiast. Bovendien was mijn bijnaam (och wat waren we stoer) in de brugklas Lampje. Dus ik werd erg benieuwd.

En het is een prachtig boek op alle niveaus. Emotioneel spreekt het verhaal aan: je leeft vanaf bladzijde 1 mee met Lampje en voelt gelijk medelijden met haar situatie. En als volwassen lezer herken je direct de problemen die haar overkomen, ook als je ze niet zelf aan den lijve ondervindt. Ik weet niet of kinderen dit ook zien, maar het biedt je als volwassen lezer zeker iets. Daarnaast zit het verhaal ook nog eens fantastisch mooi in elkaar en grijpen alle onderdelen goed op elkaar in. En de schrijfstijl van Annet Schaap is ook geweldig. Het einde van het boek is mij iets te abrupt: ineens zit iedereen op een boot. Maar het is een aanrader voor iedereen!

The Billion Dollar Code (regie: Robert Thalheim)

Beoordeling: 5 sterren

Dit wordt de eerste keer (als ik het me goed herinner) dat ik op deze blog een serie bespreek. En waarom? Omdat The billion dollar code heel veel fantastische elementen in zich draagt: het begin van de computerrevolutie van eind twintigste eeuw, een verhaal van een David die het tegen een Goliath opneemt, een interessant stuk geschiedenis en een mooi opgebouwd verhaal. Maar het belangrijkste: deze serie maakt, meer nog dan de rechtzaak die gevoerd is, dat Terravision en zijn makers een vorm van gerechtigheid krijgen.

Maar ook de uitvoering van de serie is geweldig: Duitsland laat hiermee weer zien een topland te zijn als het gaat om het maken van film. Het tijdsbeeld, de sfeer, de kwaliteit van het spel, alles is goed. Een echte aanrader!

Willem van den Berg en Piet Couttenier, Alles is taal geworden

Beoordeling: 5 sterren

Na al die jaren waarin ik al lees in de reeks Geschiedenis van de Nederlandse literatuur, ben ik toegekomen aan ‘mijn eigen’ negentiende eeuw. Ook dit deel is helder gestructureerd en de historische analyses zijn goed beargumenteerd, net als in Worm en donder en gelukkig weer veel beter dan in De weg naar het binnenland. Ik ben erg enthousiast over het boek, maar misschien ben ik bevooroordeeld.

Het is een goede keuze om noord en zuid te scheiden en ik heb dan ook veel geleerd over zuid. Doordat de schrijvers scherpere keuzes hebben gemaakt in wat uitgebreid moet worden besproken en welke hoogtepunten men wil presenteren, is dit ook voor een nieuweling op dit gebied prettig leesbaar. Maar dat geldt ook voor het noorden, waar ik al meer van weet. De auteurs hebben goede keuzes gemaakt en laten ook zaken weg.

De bekende canon krijgt veel aandacht, maar dat is geen probleem: het boek is voor een breed publiek bedoeld en dat publiek kan nu goed kennismaken met deze periode. Een echte aanrader dus voor iedereen.

En om nog wat dieper het boek in te duiken: hieronder bespreek ik de verschillende hoofdstukken in detail.

Hoofdstuk 2 heeft een heldere inleiding. Alles komt nog even voorbij en je ziet de auteurs een kapstok opzetten voor de delen erna. En zelfs voor een ervarener lezer over deze periode zat er zelfs al nieuwe informatie tussen. Vervolgens gaat men in het noorden in op de grote schrijvers van die tijd. De keuze hiervoor wordt goed uitgelegd (ze staan voor de stromingen in die tijd). En bij het zuiden komt de lastige taalsituatie weer naar voren en die wordt helder uiteengezet.

Hoofdstuk 3 start opnieuw met een goed overzicht van het tijdsgewricht. En het boek kent mooie details, zoals de verhalen over noorderlingen die naar het zuiden waren verhuisd, maar in de nieuwe omstandigheden vast kwamen te zitten. Wel kent dit hoofdstuk mijns inziens onevenredig veel aandacht voor Potgieter, waarbij er wat onnodige herhaling in de tekst komt te zitten. Mijn vraag bij het zuiden is waarom de verschillende dichters in Antwerpen niet los behandeld zijn. Dit deel lijkt minder eenheid te bevatten dan de titel suggereert. En in het zuiden krijgt Conscience te veel aandacht, met name één roman en zelfs na het lezen van het hele hoofdstuk is mij nog niet helemaal duidelijk waarom.

Het vierde en laatste hoofdstuk kent de kortste inleiding met een helder onderscheid Nederland-België. Het noorden bevat het bekende verhaal van de Tachtigers, maar toch ook veel interessante aanvullende informatie en haakjes om verder te willen onderzoeken. Het hoofdstuk heeft veel vaart en verdedigt uitgebreid de dominees. Is dat nodig en passend? Waarom ligt daar de nadruk op? In het zuiden staat één grote naam weer centraal, Guido Gezelle. Gelukkig wordt dit aangevuld met veel kleine onbekenden om het beeld compleet te maken, maar er lijkt wel veel minder te gebeuren in het noorden op dat moment. Hier is de roman interessanter dan de poëzie.

The Truman show (regie: Peter Weir)

Beoordeling: 5 sterren

Sommige films zijn klassiekers. Dan denk je meestal aan films als One flew over the cuckoo’s nest, maar The Truman Show is dat zeker ook. De film is prachtig gemaakt, zowel in meeleven met Truman als de algehele emotie in de film. Ook adresseert het een probleem dat in programma’s als Big Brother zichtbaar werd. En de film heeft prachtige teksten, die ik nu pas waardeer nu ik ouder ben en zie wat de schrijvers hebben gedaan. Nog nooit gezien? Ga hem kijken!

X-men Days of future past (regie: Bryan Singer)

Beoordeling: 5 sterren

Deze X-menfilm is de beste uit de reeks sinds de eerste film. De film is erg mooi gemaakt en doet qua sfeer een beetje Matrix-achtig aan. Vooral omdat in deze film een nieuwe invalshoek wordt gekozen door de regisseur van de eerste twee films. Een creatieve, goed gemaakte film die wat mij betreft de vijf sterren zeker verdient.

X-men (regie: Bryan Singer)

5 sterrenBeoordeling:

De eerste X-men zag ik in 2000 in de bioscoop. En wat een fantastische ervaring was dat. En nu ik de film 22 jaar later weer zie is die ervaring nog steeds ontzettend goed. De graphics zijn nauwelijks verouderd, het verhaal blijft goed en wat een sterrencast die hier echt goede personages neerzet. In het genre superheldenfilms zijn niet alle films even goed, hoewel ik ook andere goede heb gezien. Maar X-men heeft al mijn hele leven een speciaal plekje en dat geldt vooral ook voor deze film.