A California Christmas (regie: Shaun Piccinin)

Beoordeling: 2 sterren

A California Christmas is zo’n voorspelbaar kerstfilmverhaal vol romantiek volgens een vast stramien. Twee mensen leren elkaar kennen, vinden elkaar eerst niet zo interessant, maken van alles mee, groeien naar elkaar toe, dan komt het dieptepunt waarop de leugen uitkomt, maar uiteindelijk keert de held ten goede, blijkt een overleden opa een briljante nalatenschap gedaan te hebben en kwam alles goed. Het is dat de hoofdrolspelers ook echt verliefd op elkaar werden waardoor er een goede chemie in het verhaal zit, maar verder is dit 13 in een dozijn.

A.L.G. Bosboom-Toussaint, Het huis Lauernesse

Beoordeling: 2 sterren

Het huis Lauernesse is een negentiende-eeuwse roman in de traditie van boeken waarbij grote politieke of maatschappelijke gebeurtenissen ingrijpen op het leven van gewone mensen. Dat geldt ook voor Mariken van Nimwegen waarbij Mariken wordt verdreven doordat haar tante geraakt is door de gebeurtenissen rond de graven van Gelre of Het huis van de moskee waarbij de omwentelingen in Perzië ingrijpen op één familie.

Maar Het huis Lauernesse is wel duidelijk een boek uit een andere tijd, uit een andere leescultuur. Het doet me erg denken aan Pride & prejudice dat ik heb moeten lezen voor mijn master 19e-eeuwse literatuur. Te traag, te saai, te veel uitleg. Het is niet mijn soort boek.

En dat ondanks de interessante religieuze disputen en het feit dat ik bijvoorbeeld Klaasje Zevenster dat eenzelfde soort inslag heeft wel erg kon waarderen.

Oscar van den Boogaard, Meer dan een minnaar

Beoordeling: 2 sterren

Ik ben enthousiast begonnen aan Meer dan een minnaar maar moest op de helft van het boek mijn meerdere in deze roman erkennen. Het verhaal is te vaag en onsamenhangend en kent te weinig spanningsboog om dat te aanvaarden. Het sfeertje lijkt een beetje op dat wat ik me herinner uit De Biechtspiegel, maar dan minder intrigerend. Na ruim de helft toch nog weggelegd.

Marion Bloem, Geen gewoon Indisch meisje

Beoordeling: 2 sterren

Het concept van Geen gewoon Indisch meisje, de verscheurdheid van de hoofdpersoon weergeven door haar twee namen en twee persoonlijkheden te geven, is op zichzelf mooi en origineel. Maar het boek wordt door de wijze van formuleren en structureren veel te fragmentarisch.

Je weet nooit precies door wiens ogen je het verhaal beziet. En ook in de tijd en gebeurtenissen springt het verhaal van hot naar her. Bovendien is de schrijfstijl met veel korte zinnen vermoeiend om te lezen.

Ik ben ongeveer tot op een kwart gekomen, maar daarna kon ik het niet meer opbrengen. Het boek is niet superslecht, maar echt totaal niets voor mij.

Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga (regie: David Dobkin)

Beoordeling: 2 sterren

De film Eurovision song contest: the story of Fire Saga laat zien dat een slechte film goed gemaakt kan zijn. Het verhaal is bagger, de grappen zijn flauw en het acteerwerk is slecht.

Maar de film is, ondanks dat alles, wel goed gemaakt: de muziek zit goed in elkaar, de cast, inclusief Pierce Brosnan, is briljant, locaties zijn mooi, sfeer is goed en je leeft stiekem best mee. Maar het verhaal is zo voorspelbaar en de grappen zo over the top, dat ik er toch niet veel meer dan twee sterren uit kan persen.

Alfred Birney, De tolk van Java

Beoordeling: 2 sterren

Ik begon heel enthousiast aan dit boek. Maar het duurde en duurde en duurde. Het boek bevat vele herhalingen, vele zijpaden, veel, veel, veel. En ja, daar zit heel veel moois bij. Maar zoals een basisschooljuf het zo mooi uitdrukte toen ze stopte in de klas van mijn dochter: ijsjes zijn erg lekker. Maar als je er te veel van eet, word je er toch ziek van.

En zo is dat met De tolk van Java ook. Het is een prachtig boek waarbij ik de eerste 100 pagina’s verslond en vervolgens met steeds meer tegenzin verder las tot ik het boek uiteindelijk zelfs (voorlopig) heb weggelegd. Misschien lees ik het nog wel eens uit, maar eerst even bijkomen van een te volle maag.

Holiday in the wild (regie: Ernie Barbarash)

Beoordeling: 2 sterren

Ik heb de laatste weken een reeks niet zo succesvolle boekbesprekingen en filmrecensies. En ook Holiday in the wild is er eentje in het rijtje “niet zo interessant”. En ik had het kunnen weten, want veel van de films die door Netflix worden gemaakt zijn niet zo heel erg goed. Bovendien zit deze in het genre romantische komedie en dan weet je het meestal wel.

En ja, ook nu weer. Het verhaal is voorspelbaar. De acteurs en de omgeving maken het nog enigszins door te komen en ik heb hem uitgezien. Maar 2 sterren is ook wel het absolute maximum.

Paul Biegel, ik wou dat ik anders was

Ik heb in het verleden al eerder werk van Paul Biegel gelezen. Niet alles vond ik even goed. En ook Ik wou dat ik anders was vind ik niet zo leuk. Het is een nogal voorspelbaar boek, omdat Anders de tafel van 7 aan het leren is en daardoor weet je precies waar je in de spanningsboog zit.

Bovendien is het verhaal van een jongetje dat iets voor school moet leren en in een insectenwereld terecht komt wel erg bekend… Ik heb het boek uit, maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Jacobus Bellamy, Gezangen mijner jeugd

Beoordeling: 2 sterren

De gedichten van Jacobus Bellamy zijn voor ons bijna onleesbaar geworden. P.J. Buijnsters die de uitgave verzorgde die ik las, stelt dat ook al in de inleiding bij het werk:

Slechts weinige van de 57 Gezangen Mijner Jeugd -waaronder Aan de Maane (nr. 11) en Het gebrek in Chloris – bewaren tot op deze dag iets van de charme en esprit die de bekoring van de rococo-anakreontiek uitmaken. Literair-historisch bezien is de bundel echter om meer dan een reden interessant

P.J. Buijnsters

En dat is precies hoe je deze bundel moet lezen: als literair-historisch geïnteresseerde lezer die met de noten en inleiding wat leert over deze periode in de literatuur. Maar om het plezier van de poëzie? Nee, dat niet.

Marjan Berk, Nooit te oud!

Beoordeling: 2 sterren

Tja, soms heb je van die boeken of schrijfsters waarvan je een boek in je collectie hebt die je niet direct zelf zou uitkiezen. Maar je wilt als docent en geïnteresseerde in literatuur wil je je horizon ook wel eens verbreden. Maar deze horizon hoef ik niet meer over.

Nooit te oud is niet spannend opgebouwd, ik kan met niet inleveren, is niet mooi geschreven, heeft een raar onverwacht einde; het enige fijne was dat het snel las en dus ook weer snel uit was. En voor die moeite, een tweede ster.