Wim Pelgrim » Tag » roman/novelle

Tag archieven: roman/novelle

Adriaan van Dis, De wandelaar

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

De wandelaar is een mooi verhaal dat door zijn vorm op een prachtige manier de rafelranden van de Parijse samenleving kan beschrijven. En ondanks het feit dat dit boek al in 2011 verscheen, is het nog steeds actueel. En het gesprek dat aan het einde van het boek plaatsvindt tussen de pastoor en de hoofdpersoon is mooi. Ze bespreken de rol van religie in de moraal en dat verkent een aantal interessante grenzen aan dat thema. En ondanks dat het boek prettig leest, blijft ook een beetje het gevoel hangen dat de boodschap belangrijker is dan het verhaal; dat de vorm gekozen is om bepaalde thema’s te kunnen benoemen. Maar dat is dan ook de enige min.

Dr. Albert Daiber, Per luchtschip “De Argonaut” naar Mars

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

Ik houd van science fiction. Op mijn website staat al genoeg over Star Trek, en dit boek lijkt daar in zekere zin op. Met een ruimteschip komen mensen aan bij een andere beschaving en leren deze kennen. Ook de utopische samenleving waar geen geld en geen eerzucht zijn, doen denken aan Rodenberry’s utopie uit de jaren ’60. Het boek past in een langere lijn ruimteverhalen, zoals de luchtreis van Bilderdijk. En hoewel nog steeds best leesbaar na 100 jaar, zijn de vele omschrijvingen wel lastig te volgen soms en maken ze het boek wat saai bij vlagen.

Ronald Giphart, Nachtangst

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Een gegeven paard mag je niet in de mond kijken, een gegeven boek ook niet. Zeker niet als Ronald Giphart daar eigenhandig in zet Voor Wim, de beste leraar Nederlands van heeeel Helmond!! Maar ik moet er toch wat over zeggen.

Ik ken Giphart vooral van zijn oudere werk, zoals Phileine zegt sorry, Ik ook van jou of Gala. Zijn nieuwere romans ken ik minder goed en ik ben hier zowel inhoudelijk als qua stijl meer van gecharmeerd. Nachtangst heeft een mooi uitgangspunt: een schrijver die door omstandigheden vast zit en vanuit die plek zijn levensverhaal begint te beschrijven in mails. En via allerlei anekdotes en omzwervingen komt de schrijver tot de kern van zijn angst.

Als lezer moet je wel meegaan in de wat ongeloofwaardige omstandigheden die maken dat hij achter zijn pc uitkomt en enkel kan mailen. Als je dat doet, is de zoektocht van PJ leuk om te volgen. Je gaat echt met hem meeleven. De ontknoping zie je enigszins aankomen, maar het boek is goed geschreven. Een aanrader, ook voor leerlingen.

Antoon Coolen, De ontmoeting (boekenweekgeschenk 1947)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling; 4 sterren

Soms is een oud boekenweekgeschenk door de tijd ingehaald. Maar De Ontmoetingis mooi en nog steeds spannend. Het verhaal richt zich op de laag onder het verzet en voor een boek zo vlak na de oorlog is het opvallend genuanceerd. Er zit een strijd in tussen het goede en slechte en is niet alleen maar hosanna en glorieuze vaderlandsliefde. Een mooi boekenweekgeschenk uit 1947 alweer: 75 jaar oud!

Miguel de Cervantes Saavedra, Don Quichot de La Mancha

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

Iedereen die zich enigszins met literatuur of tekenfilms bezighoudt is Don Quichot en zijn windmolens wel eens tegengekomen. Maar ik had (zoals ongetwijfeld velen) het boek nog nooit gelezen. En nu ik dat gedaan heb, snap ik wel dat enkele scènes uit dat boek zeer beroemd zijn geworden. Het boek als geheel staat echter niet hoog in mijn lijstje. Het boek lijkt niet echt een verhaal, maar meer een reeks anekdotes.

Die zijn op zichzelf grappig maar een groter geheel ontbreekt voor mij. De urgentie om het leven van Don Quichot te willen volgen, een probleem of doel voor dit personage. Ik ben dan ook niet het hele boek doorgekomen. Misschien moet ik elke avond een scène lezen en het boek stukje bij beetje doorwerken. Want de kwaliteit van de verhalen op zichzelf is groot.

Marieke Lucas Rijneveld, Mijn lieve gunsteling

Door | |
Plaats een reactie

Stijl erg bijzonder, maar iets te vervelend (zoals Vestdijk)

Beoordeling: 3 sterren

Mijn lieve gunsteling is niet zo mooi en goed als De avond is eenzaamheid maar speelt zich duidelijk in hetzelfde universum af. De hoofdpersoon intrigeerde mij enorm, terwijl hij mij ook ontzettend irriteerde en boos maakte. En hoewel je weet of voelt hoe het gaat aflopen is dat niet verevelend.

De gekozen stijl is ook bijzonder. Heel mooi en interessant gekozen, maar de stijl gaat na verloop van tijd ook wel wat irriteren.

Clare Lennart, De twee negerpopjes (boekenweekgeschenk 1949)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Veel oudere literatuur, vooral boekenweekgeschenken, zijn heel behoudend. Brave boekjes die je veilig aan iedereen kon weggeven tijdens de boekenweek. En De twee negerpopjes past prima in die traditie. Het woord negerpopjes zal tegenwoordig tot veel reacties leiden, maar was in 1949 een gewoon woord. Een vrouw komt deze popjes tegen in een doos en dat leidt tot een hele reeks melancholische gebabbel. Allemaal herinneringen met de popjes, situaties waarin de popjes aanwezig waren. Maar er is geen centraal doel, geen probleem waar de hoofdpersoon mee worstelt. Heel veilig, maar ook heel erg saai.

Paulien Cornelisse, De verwarde cavia

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 1 ster

Bij Goede Tijden Slechte Tijden maakt het niets uit of je een paar afleveringen mist, je valt zo weer in het verhaal. Datzelfde geldt voor bladzijdes uit het boek De verwarde cavia van Paulien Cornelisse. Na het lezen van de eerste 30% van het boek heb ik met hinkstapsprongen de rest doorgewerkt. Af en toe een bladzijde, passage, hoofdstuk en toen het einde. Niks gemist. Alsof je het script van een slechte debiteuren-crediteuren van Jiskefet leest.

Het enige positieve is dat Cornelisse grappige schetsen neer kan zetten. En een origineel uitgangspunt heeft. Maar ja, om daar nou een heel boek voor te lezen.

Arthur Conan Doyle, Sherlock Holmes – De Agra-schat

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 3 sterren

Uiteraard kende ik het personage Sherlock Holmes al wel uit secundaire bronnen of van flarden van de verfilmingen. Maar ik had nog nooit een echte Sherlock Holmes gelezen. En het is de vraag of je dat moet doen: de verhalen zijn in de basis interessant van opbouw. Je snapt goed waarom dit personage nog steeds zo inspireert. En je ziet dat het de basis vormt voor series zoals Murder she wrote, zoals ik die vroeger leuk vond.

Maar de boeken zijn ook duidelijk uit een andere tijd: de door mij gelezen vertaling uit het begin van de 20e eeuw was verouderd in taalgebruik en het verteltempo lag laag. Er wordt veel tijd genomen om alle redeneringen van Holmes uit te leggen. Interessant, maar niet meer echt heel erg leuk. Bovendien is de koloniale wijze waarop over de Agra-schat wordt gesproken niet meer van deze tijd. Interessant om gelezen te hebben, maar ik ben geen fan geworden.

Hanna Bervoets, Wat wij zagen (boekenweekgeschenk 2021)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

Dat het boek Wat wij zagen van Hanna Bervoets nog voor verschijnen aan verschillende buitenlanden is verkocht, verbaast mij niet. Wat een indrukwekkend verhaal levert Bervoets weer af. Typisch Bervoets wanneer je het met haar andere boeken vergelijkt.

Het thema van Wat wij zagen is niet alleen actueel, maar spreekt mij met mijn technische interesse natuurlijk direct aan. Het verhaal beschrijft het leven van een content moderator bij Facebook: de mensen die alle filmpjes en foto’s beoordelen die niet voldoen aan de richtlijnen en die gemeld zijn. De hele dag beelden zien van mishandeling, moord, verkrachting of terrorisme doet iets met een mens. Maar het leven van de mens buiten die baan doet er ook toe. En als die verstrengeld raken, krijg je Wat wij zagen.

Een prachtig boekenweekgeschenk dat iedereen zou moeten lezen!