Remco Campert, Het satijnen hart

Beoordeling: 4 sterren

Als je een Campert uit de kast pakt, weet je dat je een fijn boek gaat lezen. Dat gold al voor Liefdes schijnbewegingen, voor het meer humoristische werk als De familie Kneupma en voor de prachtige roman Een liefde in Parijs.

Dat geldt nu ook voor Camperts roman Het satijnen hart. De schrijfstijl is snel en bedachtzaam tegelijk. Je wordt meegenomen in alle overwegingen van de hoofdpersoon, maar ondertussen gebeurt er ook genoeg. Je hebt sympathie voor de hoofdpersoon, maar hij werkt je ook op de zenuwen. De roman leest fijn, zet aan het denken, maar ik weet ook niet in hoeverre deze me gaat bijblijven.

Remco Campert, De familie Kneupma

Beoordeling: 4 sterren

De verhaaltjes over de familie Kneupma zijn grappig, erg melig, maar toch grappig. Het boekje kent eigenlijk twee problemen. Zoals ook bij bundels columns kan overdaad schaden als je er te veel achter elkaar leest. Daarnaast zijn het eigenlijk té flauwe verhaaltjes om tot de hogere literatuur te kunnen behoren. Toch toont hier zich het talent van Remco Campert. Hij maakt het tot een leuk boek in plaats van een flauw derderangsboek.

Remco Campert, Liefdes schijnbewegingen

Beoordeling: 3 sterren

Het boek Liefdes schijnbewegingen van Remco Campert stamt uit 1963 en past wat opbouw goed bij zijn werk uit die tijd, zoals Het leven is vurrukkulluk. Ook in Liefdes schijnbewegingen ontmoeten we verschillende personages, bezig met het zoeken naar een doel in hun leven, die uiteindelijk op één locatie bij elkaar komen. Bovendien is het subthema ‘aanrommelen in de liefde’ in dit boek nog wat sterker aangezet en tot hoofdthema gemaakt.

Opvallend is dat Liefdes schijnbewegingen een auctoriale verteller bevat, waardoor de humoristische elementen direct ook een sarcastische ondertoon krijgen. De verteller laat de lezer weten dat het allemaal gestuurd wordt van buitenaf.

Het is een mooi boek, maar niet bijzonder spannend. Het leest lekker (in elk geval fijner door de meer gestandaardiseerde spelling). Maar of ik me over een jaar nog herinner waar dit boek over gaat, betwijfel ik. Daarom drie sterren.

Remco Campert, Somberman’s actie (boekenweekgeschenk 1985)

Somberman's actie Beoordeling: 4 sterren

Een boekenweekgeschenk is lang niet altijd een boek dat precies past bij het jaar van verschijnen. Soms staat een boek zelfs volledig los van het thema van de boekenweek of zelfs van de Nederlandstalige literatuur. Somberman’s actie daarentegen is een boek dat naadloos aansluit bij de maatschappelijke ontwikkelingen van begin jaren ’80. Werkeloosheid, uitzichtloosheid, krakers: het zit er allemaal in.

Toch zingt het boek zich door taalgebruik en algemeen menselijke emoties en ervaringen los uit de tijdelijkheid van gelegenheidsliteratuur. Campert presenteert ‘echte’ mensen, ondanks hun archetypische benamingen en kenmerken. De taalvondsten en mooie formuleringen zijn, los van het verhaal, al het lezen waard. Toch is dit niet het beste werk dat ik van Campert heb gelezen. Met terugwerkende kracht zou ik o.a. Het leven is vurrukkulluk toch  vijf sterren moeten toekennen.

Remco Campert, Dichter

Beoordeling: 4 sterren

De diverse dichters van de Vijftigers zijn in de afgelopen 60 jaar (ja, zo lang is het al geleden) elk hun eigen weg gegaan. Sommigen leven helaas niet meer, zoals Simon Vinkenoog (die beschermheer was van Onbederf’lijk Vers), maar Remco Campert gaat maar door. Met Dichter verschijnt er een mooie verzameling van zijn poëtische werk. Camperts poëtische werk vind ik niet allemaal even briljant, maar er staan in deze verzameling echte pareltjes. Zo is Ode aan mijn jas een fantastisch staaltje Campert-poëzie. Ook het bij ons op school al jaren veelgebruikte Een vergeefs gedicht staat erin en dat blijft mooi (ook na het lezen van vele niet altijd volledige of kloppende analyses van dit gedicht).

Campert gebruikt de taal in zijn gedichten afgewogen en geen woord lijkt zonder overwegingen te zijn neergeschreven. Toch heeft zijn poëzie tegelijkertijd een spontaniteit die heel natuurlijk leest én klinkt. Dat geldt overigens ook voor zijn proza, waaronder Het leven is vurrukkulluk, Liefdes schijnbewegingen en Een liefde in Parijs.

Dichter is een bundel om met enige regelmaat uit je kast (of e-reader) te pakken, in te bladeren en vooral in te lezen.

Remco Campert, “Liefdes schijnbewegingen”

Beoordeling: 3 sterren

Liefdes schijnbewegingen draait om broer en zus Lex en Trix. Trix heeft een relatie gehad met dichter Gerard Beka, maar heeft na diens verdwijning een relatie aangeknoopt met Bronzo Kamerheer. Zij is echter niet gelukkig in deze relatie. Lex heeft in de gevangenis gezeten en probeert nu zijn draai weer te vinden in de maatschappij.
Het verhaal bereikt een climax wanneer de Miss Maagdverkiezing wordt gehouden in een plaatselijk café. Trix ontmoet Gerard weer, Bronzo gaat er vandoor met een andere vrouw en Lex ontmoet er zijn oud-celgenoot Sander. De slotscène is even ongeloofwaardig als humoristisch.

Liefdes schijnbewegingen is een leuk boek en de langzame vermindering van het aantal fonetisch geschreven woorden na Het leven is vurrukkulluk is duidelijk zichtbaar. Het verhaal is vermakelijk en leest redelijk makkelijk (al is soms wat onduidelijk waar een verhaallijn ook weer begon of waar die heen moet). Een leuk boek, maar niet zo mooi als ander werk van Campert.

Remco Campert, “Het leven is vurrukkulluk”

 Beoordeling: 4 sterren

De debuutroman van Remco Campert vertelt het verhaal van twee vrienden, de pianist Mees en de dichter Boeli. Ze wandelen in het Vondelpark en komen daar het zestienjarige meisje Panda tegen. Ze zijn op slag verliefd, maar Mees is de meest doortastende en lokt haar in zijn bed. Intussen heeft Pana tweehonderd gulden gestolen van een grijsaard. Van het gestolen geld wordt een groot feest aangericht.
Diverse verhaallijnen starten als losse draadjes, maar worden uiteindleijk samengevlochten tot een mooi geheel.

Hoewel de roman wat gedateerd is wat betreft inhoud, is het verhaal ook ruim veertig jaar na de eerste verschijning zeer leesbaar. Het taalgebruik is zeer amusant met woorden als ‘vurrukkulluk’ (verrukelijk) en ‘nijslollie’ (in een ijslolly) en het hele verhaal leest als een trein. De diverse verhaallijnen maken dat je oplettend moet blijven, want grijpen soms onverwacht in elkaar.

Al met al een aanrader, zoals veel werk van Campert!

Remco Campert, “Een liefde in Parijs”

 Beoordeling: 4 sterren

In Een liefde in Parijs beschrijft Remco Campert het leven van een Nederlandse schrijver, Richard Sanders, die voor het doorbreken als kunstenaar samen met de eveneens Nederlandse schilder Tovèr in Parijs woont en werkt.

We zien het leven van Richard aan ons voorbijtrekken in een alles behalve chronologische volgorde. Op de achtergrond speelt tevens de vraag wie Sacha is, een mysterieuze vrouw uit Richards verleden.

De roman beschrijft op een mooie manier het opkomen van een jonge kunstenaar en kan, denk ik, niet los worden gezien van Camperts tijd in Parijs en het feit dat enkele Vijftiger-vrienden van hem ook begin jaren vijftig in Parijs doorbrachten. Het taalgebruik is afgewogen: complex waar dat het verhaal verrijkt, direct waar dat nodig is. Het enige minpunt aan de roman is de uitkomst van het mysterie rond Sacha.

Richard ontmoet Sacha met Bruno, haar zoon, bij zijn boekpresentatie. Hier schrijft Campert:
Hij was zich bewust van de monsterende blik die Sacha beurtelings op hem en op haar zoon wierp(…)
Deze blik is voor een wat geoefende lezer een duidelijke vooruitwijzing naar de uitkomst van de roman die in de laatste alinea van de roman te lezen is, en ja…het is inderdaad de deceptie die je verwacht na het citaat, helaas.

Harry Mulisch, Gerrit Komrij, Adriaan van Dis, Maarten ’t Hart, Remco Campert, Marga Minco, Hugo Claus en Joost Zwagerman, “De Schrijver”

De schrijver<br> Beoordeling: 5 sterren

De Schrijver is het verhaal van de mysterieuze Matthijs de Schrijver, auteur van het boek Weerzin, dat in de jaren vijftig grote beroering teweegbracht in de Nederlandse letteren. De zevenentwintigjarige neerlandicus Ton Botvanger droomt veertig jaar later dat hij een tweede manuscript in handen krijgt van dezelfde auteur. Hij onderneemt een onstuimige zoektocht naar de persoon die zich achter de naam Matthijs de Schrijver schuilhoudt. Ondertussen zijn in het estafette-feuilleton amusante verwijzingen naar de literaire wereld verstopt.

Het is een prachtige roman geschreven door acht meesterlijke auteurs. Het verhaal begint als spannende detective, maar uiteindelijk grijpt alles in elkaar. Fantastisch om de acht auteurs met elk een eigen stijl aan het werk te zien. De inhoud klopt, de stijlen zijn bijzonder gecombineerd: een aanrader!