Justin Reich, Iterate: The secret to innovation in schools

Kaft van Iterate met een oranje achtergrond en daarvoor een witte spiraal die stapsgewijs steeds verder naar buiten slingert.

Beoordeling: 1 ster

Wat een slecht boek. Ik koop niet vaak boeken in het buitenland, maar na de online cursus die ik volgende over onder andere dit thema, had ik zin om ook het net verschenen boek aan te schaffen. Iterate is echter een behoorlijke tegenvaller: het leest niet prettig. Tussen de beperkte concrete informatie zijn er te veel details en verhalen te vinden die eigenlijk alleen als vulling lijken te dienen. De kern van de methode is heel beperkt en die had in een artikel of korter boek mee doel getroffen. Op zichzelf is de methode zinnig, maar ik heb erg weinig van het boek geleerd.

Het schildersleven van Rembrandt van Rijn (regie: Paul Molijn)

Filmposter van Het schildersleven van Rembrandt van Rijn met diverse afbeeldingen van portretten en andere schilderijen die Rembrandt gemaakt heeft.

Beoordeling: 2 sterren

Sommige documentaires zijn spannend of heel goed. Het schildersleven van Rembrandt van Rijn niet. Deze is saai, opsommerig en heeft weinig verdiepende informatie. Alsof de makers Wikipedia aan het voorlezen zijn. Ook de toon is storend: zoveel overtreffende trappen, zoveel verheerlijking van deze schilder. Vaak is een documentaire interessanter als het schuurt, als je ook de mindere kanten. Alle storytelling mist. Gemiste kans, deze docu.

Sanne Rooseboom, Ravi en de laatste magie

Beoordeling: 4 sterren

Dit kinderboekenweekgeschenk is een leuk boek met een origineel uitgangspunt. Tovenaars van wie de magie uitgeblust raakt, dat kende ik nog niet, al lees ik weinig fantasyboeken. Het verhaal past ook mooi in de 90 bladzijdes die het boek lang is: een passend en continu tempo houdt de lezer er goed bij. Bovendien trekt het boek je gelijk de eerste bladzijde er sterk in. De verdere vorm van het verhaal en ook de goede afloop zijn niet heel bijzonder, maar wel een leuk cadeau!

Aischylos, Het verhaal van Orestes

Kaft van het boek Het verhaal van Orestes van Aischylos: een bruine achtergrond met witte letters, zonder afbeelding.

Beoordeling: 3 sterren

Het lezen van klassieke literatuur is niet eenvoudig. Dat bewijst mijn ervaring met Het verhaal van Orestes van Aischylos. Het eerste deel is moeilijk te volgen, omdat er veel erg lange monologen in zitten. Daarnaast vraagt dit eerste deel ook veel voorkennis van andere klassieke stukken. Gelukkig zit mijn vraagbaak op dit punt naast mij op de bank, maar voor de gemiddelde lezer niet zo fijn.

Het tweede deel begint veel toegankelijker en er is voor een klassiek stuk vrij veel actie. Het laatste deel kent een voor mij onbegrijpelijk eindoordeel door Athene. Ook voor dit deel is voorkennis essentieel om de inhoud goed te kunnen begrijpen, onder andere de relatie tussen koor- en tekstdelen.

Een mooi stuk is het wel, beter dan mijn vorige Aischylos-ervaring, maar te moeilijk voor een gemiddeld publiek.

The Super Mario Bros. Movie (regie: Aaron Horvath & Michael Jelenic)

Poster van The Mario Bros Movie met daarop alle bekende karakters van Nintendo in een stoere houding: Mario, Luigi, Peach, Donkey Kong en Bowser o.a.

Beoordeling: 4 sterren

Het verfilmen van een videospel is altijd lastig. Bij de Super Mario Bros Movie is dat goed gedaan. Het is voor de fans van Mario een leuke film die ook mooi is gemaakt. Alle spellen en verschillende verhaallijntjes en grapjes uit de spellen zitten mooi in de film vervlochten. Maar dat is ook gelijk wel het nadeel. De spellen staan centraal en daar is een verhaal omheen bedacht. Bovendien is deze film voor mensen die niet van Mario houden niet zo geschikt. Dus voor de fans zeker vier sterren!

Stefan Hertmans, Oorlog en Terpentijn

Kaft van het boek Oorlog en Terpentijn: een paarse achtergrond met de titel en auteursnaam en daaronder een zwart-witfoto met een vlak landschap met natte weg richting horizon.

Beoordeling: 1 ster

Het boek Oorlog en Terpentijn begint sterk. Vol enthousiasme ging ik dus ook aan het lezen. Maar na verloop van tijd gebeurt er niets meer. Het wordt elke bladzijde saaier en ondertussen moet je je door een woud aan bijvoeglijke naamwoorden worstelen. Na 70 bladzijdes ben ik er maar mee gestopt.

A man called Otto (regie: Marc Forster)

Poster van A Man called Otto, met de hoofdrolspelers op een groepsfoto, Otto staat chagrijnig in het midden.

Beoordeling: 5 sterren

Op voorhand wil ik aangeven dat ik het Zweedse origineel niet gezien heb. Dat beïnvloedt voor diverse recensenten en filmkijkers hun oordeel blijkbaar. Maar ik ga gewoon uit van wat ik gezien heb in A man called Otto. Wat een prachtige film: het is zo’n emotioneel verhaal met ook veel humor. En naast Tom Hanks is ook de rest van de cast erg goed. Maar Hanks laat met deze film wel weer zien dat hij een hele grote is en niet voor niets.

Frits van Oostrom, De Reynaert

Kaft van De Reynaert met een tekening in middeleeuwse stijl van een vos op de voorkant.

Beoordeling: 3 sterren

De Reynaert is een mooi boek, met een aantal minnetjes. Maar dat blijven kleine minnetjes, als Van Oostrom een soort geschreven college aan je komt geven. In de intimiteit van de relatie tussen lezer en schrijver. Hij schetst namelijk in al zijn breedte het onderzoeksveld rondom de middeleeuwse roman Van den Vos Reynaerde. Alle elementen komen langs en daarmee geeft het degene die een volledig beeld wil krijgen, maar ook de onderzoeker die snel wil weten wat de belangrijkste kennis is op een deelgebied is, een mooi overzicht.

Maar wat zijn dan die minnetjes? Er zitten wat spelfouten in het boek, net veel, maar toch. Daarnaast zit er behoorlijk wat herhaling in het boek en dat leest verveling voor de van-kaft-tot-kaftlezer. Het laatste deel is voor mij erg saai. De horizon over het personage en de toekomst voegen voor mij niets toe aan het overzicht van onderzoek tot nu toe. Het is te speculatief en doet afbreuk aan de rest van het boek.

Jurassic Park III (regie: Steven Spielberg)

Filmposter van Jurassic Park 3 waarbij het skelet van de nieuwste dinosaursussoort zichtbaar is als silhouet op een rode achtergrond.

Beoordeling: 2 sterren

Sommige franchises worden op een gegeven moment uitgemolken. Jurassic Park III is daarvan een heel mooi en helder voorbeeld. Jurassic Park was supersterk, The lost world werd al minder en het derde deel vond ik maar matig. Het verhaal is nogal zwak en veel scènes lijken vooral gericht op effectbejag. Spectaculaire beelden zonder enige substantie. Jammer. Gelukkig kwam men later met Jurassic World wel weer wat sterker terug, maar dit is niet mijn favoriet in de reeks.

Icarus (regie: Bryan Fogel)

Poster van de film Icarus, waarbij een sporter aan marionettentouwen hangt.

Beoordeling: 5 sterren

Soms zijn documentaires slaapverwekkend, maar Icarus is spannend. Een zeer mooi gemaakte, spannende documentaire en niet voor niets winnaar van het Sundance festival. De maker van Super Size Me gaat weer zelf iets ondergaan: doping gebruiken en daardoor een betere amateurwielrenner worden. Maar daardoorheen loopt de lijn waarin een Russische arts uit te school klapt over het dopingschandaal waar hij een rol in speelt. Interessant, spannend en goed gemaakt en ik leerde veel over een wereld waar ik weinig van weet. Wat wil je nog meer?