Ronald Giphart, “Phileine zegt sorry”

 Beoordeling: 3 sterren

In een waanzinnig contemplatief zet Phileine (‘brains, beauty, beast, best’) haar leven op een rij. Haar vriendinnen zijn haar vriendinnen niet meer, ze werkt heel hard terwijl ze gewoonlijk liever lui is, oprechte levensvreugde kan ze al maanden niet meer opbrengen en haar acterende vriend Max, het enige vrolijke toontje van haar levensorgeltje, geeft zich in New York over aan het feesten en drinken en bevredigen van vrouwen.
Ze besluit haar vriend onverwachts in Manhattan op te zoeken en wordt daar meegezogen in de wereld van een groep jonge toneelspelers die met een provocerende uitvoering van Romeo en Julliet de westerse seksuele moraal aan de kaak probeert te stellen. Cynisch, zwartgallig, opmerkelijk levenswijs en met bijtende humor, vertelt Phileine over de verwikkelingen die haar uiteindelijk dwingen tot een verbijsterende daad.*

Dit is het beste boek dat ik van Ronald Giphart heb gelezen tot nu toe, maar het boek voegt helaas niets toe aan de verfilming van het boek. Meestal is het boek ‘beter’ omdat het voor een lezer iets toevoegt aan het verhaal. Hier zijn boek en film echter hetzelfde (een leuk verhaaltje, maar niet echt hoogdravend), alleen krijg je er in het boek het gezwam, geneuzel en gezever van Ronald Giphart bij, waarmee hij volgens mij probeert te laten zien dat hij heel veel woorden kent. Nou, heel knap hoor Ronald.

Bron: Bol.com

“Phileine zegt sorry” (regie: Robert Jan Westdijk)

Beoordeling: 4 sterren

Van de verschillende boekverfilmingen die ik in het verleden heb gezien, is dit toch één van de minst vervelende. Boeken van Ronald Giphart zijn nou niet bepaald mijn favorieten, maar als film werkt het verhaal van de eigengereide Phileine en haar vriend, die verzwijgt dat hij naakt in een Romeo en Julietbewerking staat, prima.

De taal, vooral in de eerste paar scènes, komt direct uit het boek van Giphart en werkt me dan ook direct op de zenuwen. De manier van filmen, stapjes die Phileine uit het verhaal doet om commentaar te leveren op het gebeuren en het acteerwerk van Kim van Kooten en Michiel Huisman maakt alles goed. Een prima film om een avondje mee op de bank te zitten.