P.C. Hooft, Liederen en gedichten

Liederen en gedichten Beoordeling: 2 sterren

Met zijn poëzie bewees deze Amsterdamse burgemeesterszoon dat de Nederlandse taal in niets hoefde onder te doen voor het Frans of het Italiaans. Hooft is vooral bekend gebleven vanwege zijn liefdespoëzie. Zijn gedichten laten zich lezen als een amoureuze autobiografie.Maar Hooft was meer dan liefdesdichter alleen. Na een educatieve reis van bijna twee jaar door Europa, en enkele bewogen leerjaren, vond hij in 1609 maatschappelijke rust als drost van Muiden. Hooft trouwde en werd een man van aanzien. Als dichter genoot hij gezag en vervulde hij een spilfunctie in een kring van literaire vrienden. Met Anna en Maria Tesselschade Roemers en Constantijn Huygens wisselde hij vele verzen over kunst en vriendschap. Daarnaast heeft hij zijn auteurschap ook een maatschappelijke kant. Zo dichtte hij over goed leiderschap en het belang van vrede, en over de grillen van het lot en de manieren waarop de mens zich daartegen kan wapenen.*

Van P.C. Hooft heb ik tot nu toe alleen zijn Granida kunnen waarderen en ook deze bloemlezing uit zijn dichtwerk en liederen heb ik snel weer dichtgeslagen. Ik kan moeilijk benoemen wat mij niet aanspreekt in het werk van Hooft. Het lijkt echter wel of de woorden en zinnen niet binnenkomen in mijn hoofd als ik ze lees. Inhoud, vorm, het doet me niks. Zoals ik de vorige keer bij Hooft ook al afsloot: snel door met wat leuks.

*Naar: flaptekst Liederen en gedichten

P.C. Hooft, Geeraerdt van Velsen

Geeraerdt van Velsen en Baeto Beoordeling: 1 ster

Het toneelstuk Geeraerdt van Velsen uit 1613 is geïnspireerd op de moord op Graaf Floris V in 1296 en de noodlottige gevolgen hiervan. In dit stuk spelen naast de historische hoofdrolspelers ook allegorische figuren als Twist en Eendracht een rol.

Waar ik Granida van Hooft een erg mooi toneelstuk vond, vind ik dit drie keer niks. Veel erg lange monologen, statisch, weinig spannend, een plot dat ik niet kan volgen. Nee, helaas, deze moet je lekker in de kast laten staan.

P.C. Hooft, Granida

Granida Beoordeling: 4 sterren

In een mengeling van scherts en ernst toont het spel de opzienbarende belevenissen van een eenvoudige herder en een Perzische prinses. Gedreven door de liefde ontpopt hij zich tot een ideale hoveling, zij tot een perfecte herderin. Hooft gaf in dit voorbeeldige paar de idealen uit de West-Europese renaissancecultuur gestalte.*

Na mijn teleurstelling over de Emblemata van Hooft, heb ik me zeer goed vermaakt met zijn Granida. Een goed plot, talig en poëticaal zeer sterk en na 400 jaar nog steeds zeer leesbaar. Leuk!

*Bron: Bol.com

P.C. Hooft, Emblemata amatoria

Beoordeling: 1 ster

Met de emblemata (afbeeldingen met een zin erboven en gedichtje eronder, vergelijkbaar met Fokke&Sukke) van P.C. Hooft kan ik helemaal niets. Niet omdat het 17e-eeuwse Nederlands onbegrijpelijk is, maar ik kan er gewoon niets mee. Snel weer door naar wat leuks.