Beoordeling: 
Habemus papam is een film die continu slingert tussen leuk en niet leuk, tussen boeiend en saai, tussen grappig en droevig. De basis voor de plot is zeer origineel: een paus met faalangst. Dit levert uiteraard grappige situaties op, zoals de kardinalen, opgesloten in afzondering, die besluiten onder leiding van de psychoanalyticus een volleyballtoernooi tussen de verschillende werelddelen te organiseren.
Ook wekken de scènes waarin de nieuwgekozen paus in afzondering zijn leven overdenkt veel sympathie op. Zij drukken een bepaalde tragiek uit, die je doet meeleven met iedereen die in een dergelijke positie is komen te zitten.
Toch is de film overall niet spannend genoeg om 103 minuten te boeien. Op bepaalde momenten wordt de film erg traag en kun je prima een gesprek voeren over een willekeurig onderwerp. Ook zijn niet alle lijntjes die worden uitgezet in de film even goed te volgen. De conclusie is dan ook niet onlogisch: drie sterren, tussen goed en slecht in…