Nominaties voor de Computable Awards

https://www.computable.nl/artikel/informatie/awards-nieuws/7039470/1853296/blockchange-scoort-met-digitale-kluis-voor-leerlingen.html

https://www.computable.nl/artikel/nieuws/awards-nieuws/7039244/1853296/computable-nomineert-vijf-onderwijsprojecten.html

https://mailchi.mp/11ce817123f3/nieuwsbrief-07-meldpunt-voor-kinderporno-in-chatgroepen-gelanceerd?s=03

https://www.omo.nl/actueel/DU3502_BlockChangeEU.aspx?utm_medium=email

Blockchain helps us to shape the future of education

 

I work on blockchain and I work on education. I wrote about education as a DAO before. But because that was a thought experiment, today I want to tell you about what I think the near future will look like. Or at least I hope this will be the near future. 

First, diplomas are becoming less important. Big tech companies hire people for the people they are and teach them afterward. And universities are also thinking about their role in the next ten to fifteen years. Like Avans University of Applied Sciences in the Southern part of The Netherlands. Avans was chosen as the best large university of applied sciences in The Netherlands for five years in a row and the local newspaper had an interview with chairman of the board Paul Rüpp

Rüpp tells in the interview that the school is going to make their courses and studies more flexible. He paints us a picture of a future in which students also work and only follow the courses that the employer requires. And Rüpp isn’t the only chairman talked about the sustainability of diplomas in The Netherlands. Paul Rosenmöller, head of the Council for Secondary Education (VO-raad) made the same kind of statements in March of this year.

And if that is the future (and I strongly believe it will or should), this will change the way we would like to display students results. Because results aren’t just simple grades, certificates or diplomas anymore. For my project BlockChange.EU I use the following images to show how I think we need to change the way we look at students. 

But a student isn’t Ronaldo, so we need a more detailed look at who a student is. Michelle Weise wrote an article for the Harvard Business Review about visualizing people’s skills. Using the data from 25 million job postings, Weise company created a grid to show the skills that employers demand from their applicants. This grid could be another way of showing your skills.

But how would you be able to show this kind of data? You would have to have a lot of datapoints. And the ideal way to store a lot of datpoints from different contributors (schools, educational applications, external certifying agencies, internships) in a network around a student is blockchain. Every learning moment with every teacher, using every app would be stored on blockchain and that data would be the result ánd next step in a student’s development. The learning moment, the learning experience a student has, guided by a teacher, is the start and finish of this vision.

Ermos Kyriakides

But if you make blockchain the foundation for this vision of the future, what could that do for education, besides being a different way of storing data in a network? Ermos Kyriakides wrote a piece on that on Hackernoon.

And he describes three powerful changes for education. Following his layout, I’ll show you how the grid and blockchain and the future of education are a match made in heaven.

1.Proof of Ownership
Who owns student data? The student? The school? The organization contracted by the school or district? The government? In my vision it is the student: it is your development, your learning path, your life. And you are the owner of your data. In blockchain you are. And you decide who can see, add and use information you provide. And who is cut off from your data.

But that’s not the only thing: you can easily prove you are the original content creator, you can build a transparent (and proven) work portfolio, teaching autonomy and self-assuredness.

2. Decentralized Information Sharing
But the blockchain is also decentralized and that makes global information sharing a lot easier for both students and for information. Fleeing from a conflict area? Emigrating? Your credentials travel with you, without a lot of bureaucratic trouble or the feeling you are entering a Kafka novel. You can take off from where you left.

3. Tokenized Economy
The last topic Kyriakides talks about is tokenization. And yes, Open Badges are a thing in education. And if you don’t know them, check out https://openbadges.org. But the tokenization in the Hackernoon-article is a way blockchain and education could be part of online/distant learning. But I believe in the power of student-teacher interaction. And that demands student-teacher contact. But maybe I’m missing something in my view.

In short: in my vision for the future, education is a series of learning experiences of which the results will be stored on blockchain for later use by the owner of that data, the student. And that data can be visualized in several ways to help students show what they can and help them take the next step in their development. Let’s embrace that future and take that first step with me. And tell me how you think we should develop education.

Een sterker Europa? Word lid van de ALDE

Vandaag is een historische dag. Europa kan en móét werken aan een betere toekomst voor zichzelf. Helaas zonder Groot-Brittannië, maar de onvrede in vele landen dwingt Europese politici, zowel in Brussel als in de hoofdsteden, na te denken over de toekomst van Europa.

De ALDE, de Europese Liberalen, lieten vandaag weten teleurgesteld te zijn; luister naar Guy Verhofstadt daarover op Youtube. U kunt ook bijdragen aan een sterker Europa door individueel lid te worden van de ALDE. Ik schreef daar eerder over, maar vandaag is dat urgenter dan ooit. Meld u snel aan!

Join the ALDE Party as an individual: become an Associate member!

Bron: Become an individual member of the ALDE Party | ALDE Party

Jongeren zijn de nieuwe plofkippen

Jongeren zijn de nieuwe plofkippen | ThePostOnlineOnderwijsdeelnemers als plofkippen. Een prachtige metafoor in de discussie Bildung versus Efficiëntie. Jongeren zijn de nieuwe plofkippen uit ThePostOnline is zeer lezenswaardig. Ik voel me als D66’er ook direct aangesproken. Gelukkig weet ik dat we met Paul van Meenen een goede onderwijswoordvoerder hebben. Hopelijk ook een goed stuk voor hem ter ondersteuning van de Onderwijsvisie van D66.

Tegenwoordig weten we alles zeker bij D66

In de Volkskrant van 18 juni stond een mooie column van Bob de Ruiter die hij op het JD-congres al had uitgesproken. Waar is de twijfel in D66? Zijn we met alle professionalisering in de vereniging (die hard nodig was overigens) niet ook iets heel dierbaars aan het kwijtraken?

 

 

‘Tegenwoordig weten we alles zeker bij D66’

 

Van de intellectuele worsteling die Hans van Mierlo zo vaak toonde, is bij D66 niets meer te merken, vindt Bob de Ruiter.

‘Het lijkt soms wel alsof de partij geleid wordt als een telecombedrijf.’ Enige tijd geleden tekende de Volkskrant dit citaat op uit de mond van een lokale bestuurder van D66. De vergelijking trof me. Niet alleen omdat ik zelf lid ben van D66, maar ook omdat ik meer dan tien jaar voor een telecombedrijf heb gewerkt.

Lees verder…

Polderdictatuur dupeert jongeren – VK

Een 25-jarige van nu mag in de toekomst nog maar rekenen op 53 procent van zijn laatst verdiende loon. Dat stellen Ilja Boelaars en Maarten Koning van de Jonge Democraten.

Het is de pensioenpolder weer gelukt. Ondanks de vergrijzing, twee economische crises binnen tien jaar tijd en de huidige eurocrisis, ligt er een pensioenakkoord waarin de 60-plussers van nu elke pijn bespaart blijft. Jongeren mogen de rekening wederom betalen.

Enige strohalm die er rest voor onze generatie is de toezegging van minister Kamp dat dit pensioenakkoord niet nadelig zal uitpakken voor jongeren. Iedereen die de ontwikkelingen in pensioenland de afgelopen jaren heeft gevolgd weet echter dat een dergelijke toezegging niets waard is. De sociale partners vinden altijd wel een manier om ouderen te bevoordelen zonder dat dit tot grote sociale onrust leidt.

Het grote geheim
Het grote geheim achter dit ‘succes’ is dat de sociale partners niet alleen de besluitvorming beheersen, maar ook de complete informatievoorziening. Ons pensioenstelsel is zo complex dat berekeningen slechts door enkele experts kunnen worden uitgevoerd. Deze experts werken in negen van de tien gevallen voor de pensioenfondsen.

Enkele zelfstandige partijen zijn voor hun gegevens afhankelijk van die pensioenfondsen. Daar de pensioenfondsen in ons land worden bestuurd door de sociale partners, bepalen zij welke informatie naar buiten komt.

En met dit informatiemonopolie is de polderdictatuur over ons pensioen een feit. Iedereen is gaan geloven dat wij het beste pensioenstelsel ter wereld hebben. Met name de collectiviteit en solidariteit worden hierbij geroemd. Cijfers over deze veelgeprezen solidariteit worden echter nooit gegeven. De reden hiervoor is dat er achter de mooie woorden een ongemakkelijke waarheid schuilgaat: jongeren worden structureel benadeeld ten opzicht van ouderen. En: laagopgeleiden betalen voor hoogopgeleiden.

Cijfers worden verdraaid
Als er bij hoge uitzondering dan toch cijfers naar buiten komen, worden ze bovendien zo goed mogelijk verdraaid. Een sprekend voorbeeld hiervan was het vorige pensioenakkoord. Op 5 juli 2005 sloten de sociale partners bij ABP, het grootste pensioenfonds van Nederland, een akkoord waarin werd besloten dat allen geboren ná 1950 niet langer gebruik konden maken van de VUT-regeling.

Ondanks het vervallen recht op VUT werd echter besloten dat, bij wijze van overgangsregeling, deze groep nog wel zeventien jaar lang (!) VUT- premie moest betalen. Anders konden diegenen geboren vóór 1950 niet langer genieten van de luxe prepensioenregeling.

Hevige publieke discussie
Er barstte een hevige publieke discussie los en onder hoge druk besloot het ABP cijfers naar buiten te brengen. Conclusie: elk leeftijdscohort betaalt procentueel gezien een even groot deel van de kosten voor de overgangsregeling. Martin Pikaart prikt hier echter genadeloos doorheen in zijn boek De Pensioenmythe. Het ABP publiceerde de totale kosten per leeftijdsgroep. Die zijn inderdaad vrijwel gelijk.

Echter, wanneer deze cijfers worden omgezet naar kosten per persoon, blijkt de perverse werkelijkheid: waar een 50-jarige deelnemer zo’n 8500 euro betaalt, betaalt een 25-jarige deelnemer bijna 50 duizend euro! Uiteraard was dit bij het ABP bekend, maar men besloot dit cruciale cijfer achter te houden.

Het pensioenakkoord dat afgelopen week door het parlement en de vakbeweging werd aanvaard, lijkt eenzelfde lot beschoren. Ook nu barstte na de bekendmaking in juni de kritiek – met name dankzij hoogleraren als Sweder van Wijnbergen, Theo Kocken en Bas Jacobs – stevig los. Jongeren zouden wederom de dupe zijn en ook deze keer kwamen er in reactie op die kritiek uit de hoek van het APG (een nieuwe naam voor de uitvoeringsorganisatie van het ABP) cijfers naar buiten om de discussie te sturen.

Nog slechter
De Tilburgse hoogleraar Eduard Ponds berekende namens pensioennetwerk NetSpar en APG de effecten van het Pensioenakkoord op de verdeling tussen de generaties. Zijn eindconclusie daarbij luidde: ‘(Er) kan niet zonder meer gesteld worden dat de voorstellen van het Pensioenakkoord leiden tot het systematische bevoordelen of benadelen van specifieke generaties.’ Deze conclusie mocht geen verassing zijn. Uit de hoek van het APG is een negatieve conclusie over het Pensioenakkoord simpelweg ondenkbaar.

Ponds gaat echter tot het uiterste om de waarheid net geen geweld aan te doen. Uit zijn berekeningen blijkt dat vóór het pensioenakkoord het pensioenstelsel zeer nadelig is voor jongeren. Ná het akkoord wordt dit zelfs nog iets slechter. Gezien de complexiteit van de berekening kan hij op basis hiervan echter zeggen dat het akkoord de positie van jongeren ‘niet zonder meer’ nóg slechter maakt. Geen speld tussen te krijgen.

Hoe wrang deze conclusie is, blijkt vooral als we twee kerncijfers uit zijn berekeningen bekijken. Uit de berekening blijkt dat – ondanks alle economische tegenwind en de vergrijzing – na invoering van het pensioenakkoord de huidige 65-jarige een pensioen krijgt van 85 procent van het laatst verdiende salaris. Een 25-jarige van nu mag in de toekomst echter nog maar rekenen op 53 procent van zijn laatst verdiende loon.

Ja, laat die cijfers maar even op u inwerken. Pensioenpremies zijn historisch hoog, jongeren betalen bovenop die premie nog steeds bijna 4 procent van hun inkomen aan de VUT-regeling en wat krijgen zij er voor terug? Een AOW die twee, drie of misschien vier jaar later ingaat en een pensioen dat maar liefst 38 procent lager ligt dan het gemiddelde babyboompensioen.
De vergrijsde polderdictatuur heeft het goed geregeld en spant hoogleraar Ponds voor haar wagen om deze waarheid te verdoezelen.

Politiek doet niets
En de politiek? Die strijdt intussen vol passie over de bijzaken – met GroenLinks en D66 als enige positieve uitzondering – en staat toe dat de tweedeling der generaties zich langzaam voltrekt. Zij faciliteert dit drama nota bene door, op verzoek van de sociale partners, wetgeving aan te passen.

Enige conclusie hierbij kan zijn dat ook de politiek zich weer heeft laten misleiden door het poldermonopolie op pensioeninformatie. Als zij bovenstaande cijfers op zich laat inwerken, zal ook zij begrijpen dat het vijf voor twaalf is. De enige manier om ons pensioenstelsel te redden, is radicale hervorming. Zowel van het stelsel zelf als van de polderdictatuur die haar regeert.

Ilja Boelaars is promovendus economie aan de University of Chicago en bestuurslid van de Jonge Democraten en Maarten Koning is voorzitter van de Jonge Democraten.

(c) Bron: VK.nl