Kees van Kooten, De verrekijker (boekenweekgeschenk 2013)

De verrekijker

Beoordeling: 4 sterren

Ik had me behoorlijk veel voorgesteld van De Verrekijker. Kees van Kooten is de connaisseur van de korte baan, de koning van het korte verhaal en de novelle. Maar in dit boekenweekgeschenk mist hij toch net de scherpte die ik van hem verwacht en hoop te zien.

De verrekijker springt mij wat te veel van de hak op de tak. De rode draad, de verrekijker van Van Kootens vader, wordt afgewisseld met fantasieën over de oorsprong van het ding, kritieken op de huidige maatschappij, herinneringen aan vroegere liefdes enzovoorts. Wanneer je het boekje niet in één keer kunt lezen, wordt het erg lastig om de gedachtesprongen van Kees van Kooten te kunnen volgen.

Talig blijft Van Kooten natuurlijk erg sterk, de typische Van Kooten-humor spat van de pagina’s en de opmaak van het boekje hangt sterk samen met de inhoud en draagt zowel letterlijk als figuurlijk Van Kootens signatuur. Een vermakelijk boekje, dat net niet levert wat ik had gehoopt en wat op basis van Van Kootens optreden in #DWDD .

Kees van Kooten, “Annie”

 Beoordeling: 3 sterren

In dit boekje beschrijft Kees van Kooten de laatste maanden van Annie, de moeder van de ik-figuur, die niet los is te zien van de schrijver. Na het overlijden van zijn moeder denkt hij terug aan de laatste periode, waarin zij steeds dementer is geworden, in een verzorgingshuis is gaan wonen en uiteindelijk overlijdt als gevolg van trauma door een val van een trap en euthanasie.

Het boekje straalt trots en liefde voor zijn moeder uit. Het droevige verhaal over haar laatste jaren is gelardeerd met gedichten van de hand van Annie en grappige alzheimeranekdotes, zoals:

‘En dat is ook veel beter voor de spijsvertering ’s middags warm eten.’
‘Als ik maar eenmaal weer uit de war ben.’
In de zak van haar schort vind ik drie gebruikte wattenstaafjes, een theelichtkaarsje zonder pit, vier tot harde proppen gesnoten zakdoekjes, een doosje met hoorapparaatbatterijtjes, de nieuwe dubbelfocus bril waarvoor we uitgebreid naar de oogarts en de opticiën zijn geweest, maar die na één dag alweer kwijt was, een paar handen ongekookte rijst voor de duiven en drie ondersteboven opengescheurde enveloppen met bedelbrieven.

Een liefdevol en leuk boekje dat een glimlach op je gezicht brengt.