Tag archieven: Jan de Zanger

Beoordeling:

Hij had altijd gedacht dat ze elkaar toch niet zouden ontmoeten…Nu Ron Slot met de brief met kleurige Argentijnse postzegels in zijn handen staat, is hij blij en angstig tegelijk: Marry komt naar Nederland, maar in de steeds langere brieven die hij haar geschreven heeft staat geen woord over zijn ene been, dat korter is dan het andere. Hoe zal ze reageren als ze dat ziet. Marry is niet de enige die Ron in de periode na haar komst uit zijn evenwicht brengt. Zijn angstdromen worden ook veroorzaakt door de diefstallen in de school en in de manege waar hij kind aan huis is. Als alles erop wijst dat hij de dader is, hoe moet hij er de politie dan van overtuigen dat hij onschuldig is? De gebeurtenissen van een paar maanden zorgen ervoor dat Ron Slot in korte tijd volwassen wordt, al kost dat hem heel wat slapeloze uren…*

In de brugklas heb ik bijna alles van Jan de Zanger gelezen. Jan de Zanger is geen superbekende jeugdboekenschrijver, maar mij sprak hij erg aan. Een paar jaar geleden herlas ik Hadden we er maar wat van gezegd, een boek over pesten dat mij destijds een heel krachtig gevoel gaf en dat mij zelfs op mijn 22e weer raakte. Dankzij Ine ben ik nu in het bezit van diverse boeken van Jan de Zanger en Dit been is korter kon ik me nog goed herinneren. Het verhaal is voor een lezer die geen 13 meer is erg voorspelbaar, ook als je het boek voor de eerste keer zou lezen. De Zanger schrijft echter vermakelijk, op een volwassen toon, waardoor het verhaal net iets meer niveau krijgt dat een ‘gewoon’ probleemboek (bijvoorbeeld het werk van Carry Slee).
Wat mij echter vooral aansprak in de boeken van De Zanger (besef ik me nu) is dat hij personages schept die goed aansluiten bij mij eigen gevoelens en onzekerheden in die tijd. Daarnaast schrijft hij vanuit een duidelijk jongesperspectief. Veel andere problemeenboeken met een jongen in de hoofdrol doen toch behoorlijk meisjesachtig aan. Dat maakt Jan de Zanger tot een schrijver die logischerwijs goed bij mijn leesbehoeftes in de brugklas, maar ook nu nog wel, aansluiten.
Wat maakt dit boek dan toch tot een viersterrenboek en geen vijfsterrenboek. Dat zit hem in twee zaken. Ten eerste de voorspelbaarheid en daarnaast weet ik dat hij met Hadden we er maar wat van gezegd een duidelijk beter boek heeft geschreven heeft. Vandaar dus; maar als je het boek kunt bemachtigen moet je het zeker lezen!

*Bron: flaptekst Dit been is korter