Young Adult (regie: Jason Reitman)

Young adult

Beoordeling: 3 sterren

Young Adult is zo’n film die je na 20 minuten dreigt uit te zetten, omdat hij totaal niet boeit en het verhaal nauwelijks te volgen is. Toch heb je, als je doorzet, best een aardige film gezien.

Het verhaal wordt erg fragmentarisch verteld en begint zo open, dat je als kijker geen idee hebt waar je naar zit te kijken. Het duurt bovendien erg lang voor je op je vragen antwoord krijgt, wat de film erg traag en saai maakt. Toch blijft het verhaal boeiend genoeg om de film niet uit te zetten. Dat komt mede door het goede spel van Charlize Theron. En als de film is afgelopen, ben je eigenlijk best tevreden. Een mooie middenmoter.

The artist (regie: Michel Hazanavicius)

The artistBeoordeling: 3 sterren

Een Oscar-winnaar, dat moet wel een goede film zijn. En ja, goed is The artist ook wel, maar een leuke film: nee niet echt. Goed gemaakt, bijzonder voor de tijd waarin de film wordt gemaakt, maar geen hoogstandje wat mij betreft.

Om tussen alle Avatars en Happy Feets van deze tijd een stomme zwart-witfilm te maken, moet je lef hebben. Het verhaal is niet slecht, maar ik vraag me wel af waar alle gedoe rondom deze film vandaan komt. De film weet namelijk niet echt te boeien en het verhaal is behoorlijk voorspelbaar.

De film is goed gemaakt: goede muziek, mooie decors, er wordt leuk gespeeld met wat geluid in deze stomme film, maar absoluut niet de beste film van het afgelopen jaar.

Water for elephants (regie: Francis Lawrence)

Beoordeling: 4 sterren

Water for elephants is een niet erg originele film. De opbouw van het verhaal doet erg denken aan Titanic (wat weer gebaseerd is op de traditie van Tristan en Isolde en Romeo en Juliet). Het einde, waar een dier de reddende engel blijkt te zijn, doet overigens denken aan de rol van de tyrannosaurus rex in Jurassic Park.

Het verhaal is echter boeiend genoeg om anderhalf uur te willen volgen, de karakters zijn goed neergezet en met acteurs als Reese Witherspoon en Robert Pattinson heb je ook mensen die een verhaal krachtig kunnen overbrengen. De dieren spelen een volwaardige rol in het verhaal en de decors, rekwisieten en omgevingen zetten een sfeer neer die direct aanspreekt. Een leuke film die meer is dan gemiddeld, maar geen absolute topper.

The descendants (regie: Alexander Payne)

The descendantsBeoordeling: 5 sterren

Wanneer je een film gaat kijken zonder dat je weet dat deze is genomineerd voor tientallen prijzen, waaronder de Oscar voor beste film van 2011, dan ga je er lekker onbevangen in. En bij The descendants word je vervolgens overdonderd. Overdonderd door het verhaal, het acteerwerk, de sfeer, de muziek en het verdriet.

Allereerst het verhaal, dat op enkele punten enigszins aan De passievrucht doet denken: de man die je in de eerste scènes van het verhaal ontmoet heeft zoveel op zijn schouders liggen dat je bijna direct sympathie voor hem krijgt. Bovendien is zijn emotionele positie er één die je niemand toewenst.

Die sympathie en de mate waarin je meeleeft wordt echter niet enkel door het verhaal bepaald, maar ook door het briljante acteerwerk van onder andere George Clooney. Hij blijkt niet alleen koffie aan de man te kunnen brengen en vrouwen in vervoering, maar hij zet zeer geloofwaardig Matt King neer. Bovendien zijn de jonge actrices Shailene Woodley en Amara Miller(debuut) zeer goed gecast en spelen ze fantastisch.

De sfeer, die van diep droevig naar soms hilarisch schiet, en die ondersteund wordt door Hawaiiaanse muziek blijft van begin tot eind staan. De spanning die tussen de personages bestaat en de kanteling die plaatsvindt in de omgang, de open plekken in de film die geen invulling behoeven, het past naadloos in elkaar en straalt een sterke eenheid uit.

The descendants is een prachtige film en toen ik las dat hij 45 prijzen heeft gewonnen en nog eens 72 keer genomineerd is geweest, verbaasde mij dat niets. Iedereen zou deze film moeten gaan zien!

Kick Ass (regie: Matthew Vaughn)

Kick AssBeoordeling: 4 sterren

Van een collega kreeg ik half april de film Kick Ass in handen gedrukt met de opmerking dat ik hier wel blij van zou worden. Ik heb vroeger veel strips gelezen en tekenfilms gezien, ook met actiehelden, dus ik was wel benieuwd. Ook was ik erg benieuwd wat Jessie van de film zou vinden, aangezien ‘superhelden’ minder in haar straatje passen.

We kwamen allebei niet bedrogen uit. Hoewel ik weinig actiefilms echt kan waarderen, is dit een leuke, humoristische actiefilm. Niet alleen is het verhaal geloofwaardig, ondanks dat het realisme van de film te betwijfelen valt. Bovendien zit het verhaal goed in elkaar en duurt het even voor je de verschillende personages en verhaallijnen doorkrijgt.

De humor van de film zit hem naast enkele grappige scènes ook in de intertekstuele tekstgrapjes, de stripachtige wijze van filmen vol overdreven special effects en overdreven vechtscènes. Enige zelfspot kan de film echter ook niet ontzegd worden: zowel de stripheld als de actiefilm krijgen her en der een vriendelijke steek onder water.

Hoewel de film voor meisjes ook leuk is, is het wel een typische jongensfilm en menige (puber)jongen zal zich kunnen inleven in de hoofdpersoon van de film. Dit soort tips mag ik wel vaker van collega’s in handen krijgen, dan zal ik diezelfde collega’s De joodse messias niet meer aanraden als dat niet in hún straatje blijkt te passen.

The Muppets (regie: James Bobin)

The Muppets 2011Beoordeling: 5 sterren

De nieuwste film van de Muppets, origineel genoeg The Muppets getiteld, is een echte Muppet-klassieker. Het verhaal is goed in elkaar gezet, is geloofwaardig en past goed bij de werkelijke positie van The Muppets in onze samenleving. De zelfspot die daarmee wordt getoond is grappig en zeer te waarderen.

Het leuke van de Muppets zijn de grappen over de media, bekend mensen en de maatschappij. Daarbij valt op dat celebrity’s vaak ook voldoende zelfspot hebben om mee te werken. Ook de muziek is bij deze film weer briljant, waaronder een barbershopversie van Smell’s like teen spirit.

Het enige minpuntje aan de film zijn de kleine typische Disney-dingetjes die in de film zitten, zoals de typische Disney-slechterik, camerafilters en het soms wat overacteren.

Deze film maakt in elk geval dat ik graag weer wat oude Muppets-tv-programma’s terug zou zien en ook andere films zeker ga kijken!

 

Jack and Jill (regie: Dennis Dugan)

Jack and JillBeoordeling: 0 sterren

Voor het eerst in het bestaan van mijn website ga ik nul sterren uitdelen. Slechts één keer eerder ben ik afgeweken van het systeem met vijf sterren, toen ik er drieënhalf uitdeelde. Jack and Jill is werkelijk waar de slechtste film die ik ooit heb gezien. Niet alleen is het acteerwerk belabberd, ook het verhaal slaat nergens op, de montage is rommelig en te fragmentarisch, muziekjes clichématig en weinig vernieuwend. Het oogst dan ook veel verbazing dat Johnny Depp, John McEnroe en vooral Al Pacino zich leent voor dit stuk bagger.

De 12 prijzen die de film inmiddels heeft ontvangen (12 Golden Raspberries voor de slechtste filmperstaties) zijn dan ook niet meer dan terecht!

American Pie: Reunion (regie: Jon Hurwitz & Hayden Schlossberg)

American Pie: Reunion

Beoordeling: 3 sterren

Toen bleek dat ik met mijn mentorklas niet naar het Triavium kon om te gaan schaatsen (wat mij waarschijnlijk enkele gebroken botten heeft gescheeld, maar dat terzijde), besloten de leerlingen naar de bioscoop te gaan om American Pie: Reunion te zien.

Na de eerste twee American Pie-films heb ik het voor gezien gehouden en ik heb The wedding en alle spin-offs niet meer gezien. Deze reünie bracht leuke herinneringen boven. Wat dat betreft is het een geslaagde film die meerdere types publiek weet aan te spreken: tieners die voor het eerst een blote borst op het witte doek voorbij zien komen, maar ook ouderen die zich de film uit 1999 kunnen herinneren.

Wel is opvallend dat de film preutser lijkt geworden dan eerdere films. Dat kan komen doordat tijden veranderd zijn, maar ook omdat ik zelf ouder ben geworden en de platte humor in het verhaal minder indruk maakt dan toen ik 15 was. Het verhaal is verder behoorlijk slap (maar was dat in de eerdere films niet ook al?), maar de film is vermakelijk genoeg om te willen kijken. Doe dat alleen niet in de bioscoop: daarvoor is de film niet leuk of bijzonder genoeg.

Coco avant Chanel (regie: Anne Fontaine)

Coco avant Chanel

Beoordeling: 1 ster

Als zelfs Jessie besluit om een film over mode uit te zetten, dan zegt dat eigenlijk voldoende. Deze film is ontzettend saai. Het verhaal verloopt veel te traag en eigenlijk gebeurt er niets. Je kijkt zo’n biografische film, omdat je meer wilt weten over de mens die centraal staat. In deze film leer je weinig boeiends. En als de mens die centraal staat je ook al niet interesseert, zoals in mijn geval, is het geven van één ster de enige logische conclusie.

The jungle book (regie: Wolfgang Reitherman)

Jungle Book

Beoordeling: 4 sterren

Hoewel ik The Jungle Book en de bekendste liedjes ken, had ik de originele film nog nooit gezien. Het is een prachtig staaltje animatietechniek en laat de hoogtijdagen van Walt Disney zien. Eind jaren ’90 is het fout gegaan met  Disney en de authentieke tekenfilm. Na enkele miskleunen als Atlantis en Piratenplaneet was Brother bear weer de eerste Disney Classic waar ik enthousiast over werd. Dit is een authentiek meesterwerkje.

Niet alleen heeft de film leuke karakters en prachtige muziek, maar het vakmanschap dat deze film uitstraalt in alles is bijzonder om te zien. Het enige minpuntje aan de film is de fragmentarische  opzet van het verhaal. Soms oogt het geheel wat van de hak op de tak.

Een laatste tip als je deze film gaat kijken: pak de videoband van deze film en zet warme chocomel en voor je het weet voel je je weer even 6.