Beoordeling: 
Aan de ene kant is de film We bought a zoo erg voorspelbaar en past deze prima in het genre romantische komedie. Aan de andere kant is het een erg originele film. Het verhaal is leuk en vooral de teksten (gebaseerd op het boek van Benjamin Mee) zijn briljant. Ook het acteerwerk, vooral ook van de twee kinderen, is erg goed en dat draagt ook bij aan mijn enthousiasme over deze film. Bovendien maken alle dieren het plaatje mooi. Vier sterren is deze film dan ook zeker waard!
Beoordeling: 
Wanneer je een film uit de reeks Mission: Impossible aanzet, dan weet je wat je wilt: vermaak, actie, spannende plot en coole gadgets. En dat is wat je krijgt in deze zesde film uit de reeks Mission: Impossible. Verder ook niet te veel woorden aan vuil maken.
Beoordeling:
Ik heb in de afgelopen 15 jaar (is die film al zo oud?) al een aantal keer Men in black gezien en elke keer weer valt mij op hoe goed de film de tand des tijds doorstaat. Een aantal zaken draagt daaraan bij: het originele (gebaseerd op een stripverhaal, maar toch) verhaal, het acteerwerk, de graphics die zelfs na al die tijd nog goed zijn, de humor en de algehele sfeer van de film.
Het is geen diepgaande film en hij is vooral gericht op entertainment, maar daarin is de film érg goed!
Beoordeling:
Ja, ik beken, ik ben een fan van Star Trek. Dat is geen nieuwe ontboezeming: die deed ik al eerder op mijn site. Op weg naar de VS voor onze vakantie deze zomer was Star Trek XI of Star Trek: The future begins beschikbaar in het media-aanbod van United Airlines. Aangezien ik van de 11 films en 7 series er respectievelijk al 8 gezien had en 4 gevolgd, was een keuze voor mijn filmvermaak tijdens de vlucht snel gemaakt.
Deze prequel (wat een term!) is wel een goede prequel van de eerste serie uit de jaren ’60 en de eerste zes films. De rol van de oude Spock als reiziger uit de toekomst is briljant bedacht en roept bij Trekkers en Trekkies (laat ik mij tot de eerste categorie rekenen) direct nostalgische gevoelens op. Wel zit er in de film wat veel actie ten opzichte van de series en eerdere films en dat spreekt mij minder aan.
Beoordeling:
Er zijn van die films waarbij je van te voren al weet dat het helemaal niets kan zijn. Did you hear about the Morgans? is zo’n film. Het verhaal is voorspelbaar, de film totaal niet spannend, het spel van Hugh Grant en Sarah Jessica Parker is niet zo goed (en dat rode haar!). Het is een wonder dat we de film überhaupt afgekeken hebben. Ritueel verbranden en weg ermee!
Beoordeling:
Na Als je begrijpt wat ik bedoel heb ik ook een andere grote klassieker gekeken: Turks Fruit. Ook deze film maakte de eerste keer dat ik hem zag zeer grote indruk op mij. En die indruk maakte de film de tweede keer ook en ook de derde keer en ook nu (ik gok de vierde keer dat ik de film zie) blijft de film indrukwekkend.
Niet alleen het goede verhaal van Jan Wolkers dat de basis voor de film vormt, maar ook de rauwe manier van filmen, het spel van Rutger Hauer en Monique van de Ven (en de acteurs van de belangrijkste bijrollen) en de onmiskenbare Turks Fruit-melodieën dragen bij aan de kwaliteit van deze film. Het is een prachtige film over liefde, die zowel de rauwe, aardse, bij vlagen ranzige kanten van de liefde laat zien, maar ook de diepere lagen, het mooie, eeuwigdurende van de liefde laat zien.
Het verhaal van Wolkers, dat de botsing tussen de opkomende jeugdcultuur en de verzuilde naoorlogse samenleving in de jaren ’60 laat zien, komt in deze film samen met het tijdsbeeld van begin jaren ’70 in Amsterdam. Dat beeld is zeer sterk in zowel de locaties die zijn gekozen als de aankleding van de decors.
En om nog maar een laatste dimensie toe te voegen aan deze lofzang op Turks Fruit: de ontstaansgeschiedenis van het boek, die in een aflevering van Benali Boekt wordt behandeld, is al even bijzonder als het succes van het boek in de decennia erna. Een vijfsterrenfilm die niet voor niets voor een Oscar was genomineerd.
Beoordeling:
De film Als je begrijpt wat ik bedoel heb ik vroeger, ik moet een jaar of zes zijn geweest, gezien en deze maakte destijds ontzettend veel indruk op me. Zoveel zelfs dat een plastic (destijds nog fosforescerende) draakje na deze film de naam Zwelgje kreeg. Een jaar of anderhalf geleden heb ik de film aangezet, maar was ik zo moe dat ik tijdens het kijken in slaap viel, dus het was hoog tijd om de film weer eens écht te kijken.
De verhalen van Toonder, dus ook deze film, zijn eigenlijk altijd goed. De film is prachtig getekend en de muziek is goed. Ook zijn de personages aandoenlijk en roept de film een hoop jeugdsentiment op.
Toch maakt de film vele malen minder indruk dan vroeger. Je snapt als volwassene de maatschappijkritiek van Toonder en de grappen die er voor de volwassen kijker in zitten wel veel beter, maar de magie van de film is er niet meer nu je ruim 20 jaar ouder bent en daarom maar vier sterren.
Beoordeling: 
De beschrijving bij deze film klinkt spannend, maar houdt ook het gevaar in zich van een standaard David-tegen-Goliath-verhaal. Dat laatste is helaas wat het geworden is. De avond dat wij The trip uitgezet hadden, was dit de tweede tegenvallende film op dezelfde avond.
Hoewel Puncture zeker in het begin en bij vlagen ook nog daarna de spanning van films als The Firm heeft, wordt het verhaal te lang gerekt om die spanning vast te houden. Daarmee vervalt de film tot de categorie ‘Ware woensdagavondfilm’, waarbij je weet dat het goed gaat aflopen, het duurt alleen anderhalf uur voordat de filmmaker je dat ook wil laten zien. Maar nee, ho, stop, het laatste kwartier gaat de film ineens anders dan deze verwachting en doen de broers Kassen een poging toch nog even wat spanning in te brengen.
Hoewel de film mooi is gefilmd en goed gespeeld zijn zowel het verhaal als de spanningsopbouw te krakkemikkig om je een avond mee te vermaken. Gelukkig voor Jessie bestaat er altijd nog zoiets als Rumble.
Beoordeling:
Van sommige films vraag je je echt af waarom ze gemaakt zijn en waarom er op IMDB een 7 aan wordt gegeven. De film The trip is er zo één. Zoals ook Jessie al vermeldde: twee vrienden gaan op reis om restaurants te recenseren en beleven…. niets. Na ruim een half uur geneuzel vonden we het allebei genoeg en hebben we wat anders aangezet. Flut!
Beoordeling:
Zoals ook al het geval was bij The iron lady is ook J. Edgar een film die te weinig verhaal heeft om ruim twee uur te boeien. De opkomst van de FBI in Amerika is op zichzelf een interessant gegeven, maar er zit te weinig geschiedenis in om als historische film je als kijker te intrigeren, maar het is te weinig geromantiseerd om in het verhaal gezogen te worden. Als daarnaast de grime ook nog een beetje tegenvalt is alleen het acteerwerk van Leonardo di Caprio iets om voor te gaan zitten. Hij legt het echter af tegen Meryl Streep.
Het is film met schattige elementen, goed spel, maar de essentie van de film, het verhaal, is niet goed genoeg.