Julia James, Griekse verleiding

Beoordeling: 1 ster

Ik heb eerder geprobeerd een bouquetreeksboek uit te lezen. Dat is me toen niet gelukt. Met het korte verhaal Griekse verleiding lukte me dat wel: het was gratis, 40 bladzijdes en daarmee net kort genoeg.

En ik kan verder ook kort zijn: wat een pulp. Soaperig, langgerekt, veel herhalingen, talige clichés, vreemde vertalingen. Het is zo ongeveer als Nora Bing het omschrijft in Friends

Mrs. Bing: Oh please, honey, listen, if I can do it, anybody can. You just start with half a dozen European cities, throw in thirty euphemisms for male genitalia, and bam! You have got yourself a book.

Biutiful (regie: Alejandro González Iñárritu)

BiutifilBeoordeling: 1 ster

Nadat we op Pinterest een pin zagen van Biutiful, hebben we deze film gezien. Maar… na een klein halfuur ook weer afgezet. En dat terwijl we dachten met Javier Bardem een goed acteur in huis te hebben.

Een goede acteur moet echter wel zijn werk doen binnen de kaders van een goed verhaal en dat ontbreekt volledig in deze film. Er is geen touw vast te knopen en wat er gebeurt, het geheel is traag en onsamenhangend en ook de manier van filmen (los uit de hand) is vermoeiend om naar te kijken.

Het lijkt er wel op alsof Spaanstalige films altijd vreemde films zijn. Mijn eerste Spaanstalige filmervaring was Y tu mamá también, tijdens mijn introductie bij de Radboud Universiteit. Vast een erg goede film, maar aan mij niet besteed en dat is met Spaanse films gebleven, tot Biutiful aan toe. Op Metacritic omschreef iemand deze laatste op een prachtige manier: If you want to feel depressed without a real purpose, try this movie. 

The golden compass (regie: Chris Weiz)

Beoordeling: 1 ster

Al heel lang hebben wij The golden compass in de kast staan en al heel lang willen we deze film een keer zien. En dat terwijl het mijn genre helemaal niet is. Ik vond Harry Potter nooit leuk en The lord of the rings vond ik leuk genoeg, maar wel voor maar één keer.

De verwachtingen waren hoog gespannen, maar na 10 minuten zagen we al dat dit niets voor ons is. De visuele effecten zijn niet voor niets met een Oscar beloond, maar het verhaal is niet interessant en de sterrencast weet mij niet te boeien. Dus na nog 10 minuten extra proberen ging er een andere film in.

The Smurfs (regie: Raja Gosnell)

The Smurfs

Beoordeling: 1 ster

The smurfs werden aangekondigd op tv, dus vol enthousiasme zaten Jessie en ik klaar om ons onder te dompelen in een wereld vol blauwe mannetje. Maar wat een drama!

Het lijkt wel een parodie op de Smurfen. Het doet absoluut geen recht aan de traditie. De menselijke acteur zijn continu aan het overacteren, de combinatie tussen de menselijke acteurs en de 3d-animaties is op veel momenten slecht, vooral wanneer de zij de smurfen in hun handen houden. Het verhaal slaat werkelijk nergens op. En dan komt er ook nog een deel 2 uit. Ik ben benieuwd wie die wil gaan zien!

Alles is familie (regie: Joram Lürsen)

Alles is familie

Beoordeling: 1 ster

In geen tijden heb ik een film gezien die ik vanuit de grond van mijn hart met één ster ga beoordelen. Hercules van een tijdje geleden telt niet mee, die is als B-film in de markt gezet, dus daar verwacht je ook niet al te veel van. Alles is familie suggereert een relatie met Alles is liefde en die film vond ik erg leuk. Het contrast kan echter niet groter zijn.

Allereerst heeft Alles is familie nauwelijks een verhaal. De typen worden neergezet, dat waar ze mee worstelen is in enkele minuten duidelijk en vervolgens moet je nog twee uur wachten tot ze daar zijn gekomen waarvan je bijna direct weet wat hun eindpunt wordt. De goede afloop vertragen, een techniek die in veel kinderboeken en triviale literatuur wordt gebruikt, is hier tot op het uiterste gerekt, maar wat mij ver over de uiterste rekbaarheid heen.

Om dat niet-verhaal te vertolken is half afgewerkt soapland uit de kast getrokken, afgewisseld met een enkel rolletje voor enkele BN’ers. Kees van Kooten (de papa van de schrijfster) geeft in de hele film nog de beste en lachwekkendste presentatie weg. Thijs Römer kan niets anders dan hij in Cloaca ook al deed, kan die jongen nog wat anders? Carice van Houten, die toch in Game of thrones en Valkyrie heeft gestaan, speelt alsof ze in het dorpshuis de plaatstelijke toneelvereniging vertegenwoordigt, om je kapot te schamen! En Martine Bijl die de laatste 9 jaar alleen nog maar Hak-reclames deed, is ook meer vanwege haar naam dan haar briljante bijdrage aan deze film in de cast opgenomen.

Kim van Kooten kan echt wel wat: Phileine zegt sorry was een leuke film, Alles is liefde was  goed en in Zusje zette ze een bijzondere rol neer. Maar dit is echt helemaal niets. Alles ontbreekt: verhaal, acteertalent en het ontbreken van een sfeertje en de stereotype locaties (een grote villa, die zo uit 10 andere Nederlandse films geplukt lijkt) en muziek (op het niveau: de danspasjes op de dansvloer beelden te tekst uit): lachwekkend. Ik ben blij dat we deze film thuis op de bank en niet in de bioscoop bekeken hebben.

Marjoleine de Vos, Kat van sneeuw

Beoordeling: 1 ster

Ik was na haar bundel met bespiegelende stukken als niet zo erg enthousiast over Marjoleine de Vos. Haar dichtbundel maakt dat niet beter. Wat kan deze vrouw eigenlijk wél? En waarom wordt haar werk überhaupt uitgegeven? Zijn er mensen die hier geld voor betalen? Waarom wil het NRC met een alles behalve goede schrijfster in zee? Ik snap het niet.

Taal, literatuur en poëzie kunnen choqueren, emotioneren, de wereld in beweging brengen. De taal van De Vos doet dat alles behalve. Het doet helemaal niets. Talig niet bijzonder, thematisch leeg en vol gemeenplaatsen als “Een eikenboom is hij, zijn lijf verstijfd”. Wat een bagger!

Louis Couperus, Als ik, bij voorbeeld, de geest van mijn moeder[…] (boekenweekgeschenk 1974)

Beoordeling: 1 ster

Ik kan over dit boekenweekgeschenk heel kort zijn: ik hou niet van Louis Couperus. Ik dacht, misschien dat fragmenten uit zijn oeuvre mij van de schoonheid van zijn werk kunnen overtuigen, maar nee. Na twee pagina’s kreeg ik mezelf niet verder gepusht. Niks voor mij!

Did you hear about the Morgans? (regie: Marc Lawrence)

Did you hear about the morgans Beoordeling: 1 ster

Er zijn van die films waarbij je van te voren al weet dat het helemaal niets kan zijn. Did you hear about the Morgans? is zo’n film. Het verhaal is voorspelbaar, de film totaal niet spannend, het spel van Hugh Grant en Sarah Jessica Parker is niet zo goed (en dat rode haar!). Het is een wonder dat we de film überhaupt afgekeken hebben. Ritueel verbranden en weg ermee!

The trip (regie: Michael Winterbottom)

The trip Beoordeling: 1 ster

Van sommige films vraag je je echt af waarom ze gemaakt zijn en waarom er op IMDB een 7 aan wordt gegeven. De film The trip is er zo één. Zoals ook Jessie al vermeldde:  twee vrienden gaan op reis om restaurants te recenseren en beleven…. niets. Na ruim een half uur geneuzel vonden we het allebei genoeg en hebben we wat anders aangezet. Flut!