Mooi zinnenboek – Uit: Een nagelaten bekentenis van Marcellus Emants

“Ondervinding van anderen opdoen en zelfkennis verkrijgen zijn echter twee zeer verschillende middelen om wijs te worden, die hoogst zelden door een en dezelfde in toepassing worden gebracht. Nu ik het aantal normale mensen zo groot niet meer en dus de normaliteit der meesten zo benijdbaar zuiver niet meer acht, komt het me waarschijnlijk voor, dat zelfkennis altijd tot pessimist maakt, ondervinding van anderen alleen dan, als men zich zelf en zijn ervaring voor een mooie uitzondering houdt op een lelijke regel.”

Uit: Macellus Emants, Een nagelaten bekentenis

Macellus Emants, Een nagelaten bekentenis

Beoordeling: 5 sterren

Tijdens mijn studie was ik al fan van Een nagelaten bekentenis. Een mooi voorbeeld van een naturalistische roman, maar waar Frederik van Eeden soms té academisch is in zijn manier van schrijven en Couperus te weelderig en wollig, kent Emants een mooie stijl. Krachtig, met best wel rijke zinnen, maar toch toegankelijk genoeg voor een 21e-eeuwse lezer. En ondanks het verklappen van het plot in de eerste zin, blijf je als lezer geboeid hoe het zo gekomen is dat zijn vrouw dood en al begraven is. Een prachtig boek voor iedereen die wat ouders te lezen zoekt.