Abdelkader Benali, De weekendmiljonair

Beoordeling: 3 sterren

Abdelkader Benali heeft met De weekend miljonair een leuke roman geschreven. Het is niet zo origineel, er zijn meer verhalen over vader-zoonrelaties en migranten in Nederland, zoals Eus. De parallellen tussen vaders oude en nieuwe leven zijn een mooi gegeven en er zitten mooie beschrijvingen in de roman. Bovendien helpt het hoopvolle einde, maar het is geen verhaal dat je bijblijft..

X-men: The last stand (regie: Brett Ratner)

Beoordeling: 3 sterren

Na de eerste twee X-men films wordt het langzaam steeds minder goed. Het verhaal in deze derde film is wat dun en onsamenhangend en de film lijkt meer op effectbejag gericht, dan op de inhoud. X-men blijft voor mij een van de weinige (de enige) superheldenfranchise die ik leuk vindt, maar ik weet niet of ik nog verder moet kijken voor het nóg minder goed wordt.

Marieke Lucas Rijneveld, Komijnsplinters

Beoordeling: 3 sterren

Komijnsplitsers is een toegankelijkere bundel dan Kalfsvlies, maar de wereld van Rijneveld blijft mij te ontoegankelijk. In haar romans is aan de ene kant mooi, aan de andere kant moeilijk leesbaar. In haar poëzie is het verhalende nog minder en de toeganklijkheid mij te klein. Haar taal is rijk en de gedichten interessant, maar niet geweldig.

Renate Dorrestein, Het duister dat ons scheidt

Beoordeling: 3 sterren

Ik heb eerder werk gelezen van Renate Dorrestein en ik ben niet echt fan. Ook dit boek scoort bij mij niet echt punten. Het is een degelijk geschreven roman, minder voorspelbaar dan haar boekenweekgeschenk, maar ik krijg nooit écht een gevoel bij het lezen. Ik leef niet mee, ik word niet boos, verdrietig, blij, ik walg niet bij wat ik lees. Ik lees het, en dat is het. Het is goed geschreven, wel weer over schuld en boete als thema en niet voor mij.

Tom Verschaffel, De weg naar het binnenland

Beoordeling: 3 sterren

Na diverse delen uit de literatuurgeschiedenis die startte bij de middeleeuwen, voor mij in 2013, kwam ik nu toe aan het dunste deel uit de reeks: De weg naar het binnenland. Het betreft een later ingevoegd deel om ruimte te maken voor de Vlaamse literatuur uit de 18e eeuw. De inleiding kent dan ook een wat defensieve toon. Wel schetst het een goed beeld van het veld dat in het boek besproken wordt.

Het behandelen van de meertalige cultuur in de zuidelijke Nederlanden schetst een voor mij nieuw en goed beeld van het complexe veld waarbinnen de Nederlandse letterkunde zich bevindt in deze tijd. Het tweede hoofdstuk, over toneel, bevat veel jargon, hoewel de paragraaf over rederijkers juist weer heel goed leesbaar is. De nabijheid van het buitenland verdiept het beeld van de complexe wereld van de Nederlandse literatuur in dit gebied.

Het derde hoofdstuk, over de regels van de kunst, is leesbaar en leerzaam, maar wel erg gedetailleerd. Het lijkt erop dat er een gebrek was aan genoeg voorbeelden, dus dan maar iets te veel details per voorbeeld. Jammer. En ook het vierde hoofdstuk over vroomheid, lijkt niet echt over literatuur te gaan. Het spanningsveld tussen religie en katholicisme is interessant en toegankelijk toegelicht, maar wat is de toegevoegde waarde.

Het laatste hoofdstuk is dan weer een stuk interessanter, maar dat kan mijn persoonlijke voorkeur voor politiek zijn. De auteurs leggen goed uit welke rol literatuur speelt in het beeld van de koning. Maar dit hoofdstuk is opnieuw wel erg gedetailleerd. De geschiedenis is goed uitgelegd voor een breed publiek, want het gaat over een totaal onbekende oorlog die heeft gewoed rondom het keizerschap.

Al met al een interessant deel in onze literatuurgeschiedenis dat misschien wat dunner had gekund.

Peter Rabbit 2: The Runaway (regie: Will Gluck)

Beoordeling: 3 sterren

Peter Rabbit 2 is na Peter Rabbit een leuke vervolgfilm. Het edgy randje dat ook in de eerste film te zien is, wordt lang niet door iedereen gewaardeerd. Maar door mij wel. Het is geen briljante film, maar hij is mooi gemaakt en ik vind het verhaal rijker dan in de vorige film. Ik vond er leuke grapjes in zitten. Net geen vier sterren, maar wel dichtbij.

Koning Van Katoren (regie: Ben Sombogaart)

Beoordeling: 3 sterren

Ik was groot fan van het boek Koning van Katoren. De film had ik nog niet gezien en ik moet zeggen dat de film van kwalitatief hoog niveau is. De Nederlandse film is de laatste decennia met sprongen vooruit gegaan en dat zie je ook in deze film. Maar ik ben niet volledig overtuigd door deze interpretatie van het verhaal van Terlouw. Dat is wat losgelaten en het is volledig naar nu gehaald. Maar waar was dat voor nodig? Het heeft een goede sfeer en levert een vermakelijke anderhalf uur op.

The social network (regie: David Fincher)

Beoordeling: 3 sterren

The social network is inmiddels een aantal jaren oud, maar zeker nu Meta/Facebook minder positief in beeld komt, is het mooi deze film nog eens te kijken. Het is geen briljante film, zowel het acteerwerk als het verhaal voelt een beetje stroef. Maar hoewel Zuckerberg destijds aangaf dat hij zich niet herkende in film, is de manier waarop hij is geportretteerd inmiddels herkenbaar in zijn optredens in de Senaat onder andere.

Elif Shafak, Zo houd je moed in een tijd van verdeeldheid

Beoordeling: 3 sterren

Als kerstcadeau van OMO kreeg elke medewerker dit boek cadeau. Ik heb het gelezen en vond het best een aardig essay. Het is echter niet zo’n originele gedachte. Veel heb ik in de afgelopen twee jaar al gelezen in andere media of gehoord in podcasts.

Big Fish (regie: Tim Burton)

Beoordeling: 3 sterren

Big Fish is een aardige film, maar laat vooral zien waar de oorsprong ligt van het kunstje dat Burton in veel films toepast. Zowel de vormgeving als de acteerwijze beginnen hier. Bovendien zie je dat Burton behoorlijk naar Forest Gump heeft gekeken voor deze film. Ik heb me vermaakt, maar ik was niet echt verrast.