Morning Glory (regie: Roger Michell)

Morning GloryBeoordeling: 3 sterren

Een eigen tv-show in New York City was voor Becky de grote doorbraak waar ze altijd al van had gedroomd……tot  medepresentatoren Mike en Colleen haar de oorlog verklaren die tijdens de uitzending wordt uitgevochten. Er is een wonder voor nodig om de show met zijn excentrieke personages en extravagante invalshoeken tot een succes te maken, maar Becky is vastbesloten om te laten zien wat ze waard is en iedereen in de schaduw te stellen. *

Als je in een vliegtuig terug naar huis zit, lijkt iedere film goed. Wellicht dat het de drukcabine is, misschien je duffe hoofd, maar Morning glory is binnen het genre romantische komedie eigenlijk een prima film. De belangrijkste oorzaak daarvoor is de briljante cast. Acteurs als Harrison Ford, Dianne Keaton, Jeff Goldblum en Rachel McAdams en deelnames van o.a. 50cent tillen het net iets meer dan leuke verhaal tot een hilarisch niveau. Mocht je een avondje op de bank willen ploffen, willen lachen zonder diep te hoeven nadenken of in een vliegtuig van Transavia zitten op weg naar Nederland: kijk dan zeker Morning glory

Hella S. Haasse, Transit (boekenweekgeschenk 1994)

Beoordeling: 3 sterren

Xenia, achttien jaar, heeft een tijd door Europa gezworven en komt aan op het Centraal Station van Amsterdam. Iks (zoals ze zichzelf noemt) hoopt onderdak te vinden bij haar vrienden Alma en Daan, die ze voor haar rondzwervingen achterliet in de stad. Die hoop wordt al snel de bodem ingeslagen. Ze treft Daan aan in de meest deplorabele en desolate toestand waarin een zwerver zich kan bevinden.
Hij is nauwelijks aanspreekbaar, is niet in staat of bereid iets over Alma te zeggen. Iks’ speurtocht naar het verblijfadres van Alma loopt op niets uit en alleen door een toevallige samenloop van omstandigheden wordt voorkomen dat zij zelf op straat moet leven.*

Hella Haasse is de enige Nederlandse schrijver die in haar leven twee keer een boekenweekgeschenk mocht schrijven. Na Oeroeg in 1948 schreef zij in 1994 Transit. Het verhaal (dat eens niet over Nederlands-Indië gaat!) is leuk en zit goed in elkaar. De twee hoofdpersonages zijn aan elkaar gewaagd en worden door Haasse levendig geschetst. Toch is het geen verhaal dat indruk maakt. Ik heb het boek zes jaar geleden ook gelezen en ik kon me er werkelijk niets van herinneren. En ook nu maakt het boek geen blijvende indruk.

*Bron: www.hellahaassemuseum.nl

The Matrix Revolutions (regie: Andy Wachowski en Lana Wachowski)

Beoordeling: 3 sterren

Neo. Trinity. Morpheus. Zij en andere helden staan op de rand van de zege of de vernietiging in hun epische oorlog tegen de Machines, het verbluffende sluitstuk van de Matrix-trilogie. Neo’s missie is te gaan waar geen mens hem ooit voorging, naar het hart van Machine City, waar hij een meedogenloze strijd moet aanbinden met het op hol geslagen en enorm in kracht toegenomen programma Smith.*

Het laatste deel van de trilogie van The Matrix en The Matrix Reloaded is van een filosofisch getinte avonturenfilm (zoals ik het eerste deel graag wil omschrijven) vergleden naar een science-fiction actiefilm waar het wapengekletter de overhand heeft gekregen. De film weet niet meer te boeien door het verhaal, enkel nog door te gaan zoeken naar religieuze (Christus-motief) of klassieke (‘Icarus’) motieven. Drie sterren.

*Bron: Bol.com

Rascha Peper, Vingers van marsepein

Beoordeling: 3 sterren

Amsterdam, 1704. De tienjarige wees Bregtje wordt opgenomen in het huishouden van haar oom Frederik Ruysch, een van de bekendste anatomen van zijn tijd. Ruysch heeft een unieke techniek ontwikkeld om menselijk weefsel te prepareren, een geheim dat anderen hem proberen te ontfutselen. Bregtje komt in aanraking met de concurrentie van haar oom en raakt verzeild in een geraffineerd spel van misleiding en wraak, dat haar leven ingrijpend verandert.
Drie eeuwen later woont aan dezelfde gracht, recht tegenover het huis van Bregtje, de tienjarige Benjamin. Tijdens een reis met zijn vader naar Sint”Petersburg komt hij oog in oog te staan met Ruysch’ preparaten. De diepe indruk die deze op hem maken én een heldhaftige daad geven zijn leven een nieuwe wending.*

Hoewel Rascha Peper met Vingers van marsepein laat zien dat zij een goede schrijfster is, ben ik toch niet superenthousiast over dit boek. Het belangrijkste probleem dat ik met haar boek heb, is dat zij alles, maar dan ook echt álles, uitlegt. Het feit dat het boek twee kinderen van een jaar of 10 als hoofdpersonen heeft, betekent echter niet dat het publiek van het boek eenzelfde mate van inzicht heeft.
Daartegenover staat dat de thematiek zo goed is verstopt in deze roman dat je je na het lezen van het  boek afvraagt: waar ging het Peper nu eigenlijk om? Wat wilde ze nou duidelijk maken? Wat hebben de twee verhalen met elkaar te maken, behalve dat ze allebei over de preparaten van Ruys gaan?
Wel is dit boek zeer geschikt als overgangsliteratuur voor voor derde- en vierdeklassers. Voor iedereen die fan was van Thea Beckman en Evert Hartman is dit een mooie opstap naar de literatuur voor volwassenen. Vandaar toch drie sterren: voor dit publiek is het een goed boek, maar een meer ervaren lezer zal zich gekleineerd voelen na het lezen van Vingers van marsepein.

*Bron: Bol.com

Gladiator (regie: Ridley Scott)

Beoordeling: 3 sterren

De Romeinse generaal Maximus (Russel Crowe) wordt door de corrupte troonopvolger Commodus gedwongen tot slavernij en wordt gladiator. Zijn heroïsche zeges in de arena leiden hem uiteindelijk naar Rome, het Colosseum en een wraakzuchtige confrontatie met de nieuwe keizer.*

Hoe vaker ik Gladiator zie, hoe minder leuk ik hem ga vinden. De eerste keer dat ik deze film zag was in de vijfde klas van de middelbare school. Ik was behoorlijk onder de indruk, evenals veel klasgenoten, mijn docent (meneer Den Hartog, die maar bleef aangeven dat “Roma Victor” toch echt verkeerd vervoegd was) en het jaar erna ook de jury van de Acadamy Award. Toch verloor de film bij de tweede keer (in mijn studentenkamer op videoband), de derde keer (met Jessie) en daarna steeds meer van zijn glans. De film is erg traag en had ook in de helft van de tijd (of minder) het verhaal, de sfeer, de tragiek en de dwarsdoorsnede van de Romeinse samenleving die het nu allemaal laat zien, kunnen toen. Drie sterren en dus maar niet meer kijken…of toch…?

*Bron: Bol.com

Kader Abdolah, De kraai (boekenweekgeschenk 2011)

Beoordeling: 3 sterren

Het Boekenweekgeschenk De kraai gaat over een uit Perzië gevluchte man die in Amsterdam als makelaar in koffie werkt. In de avonduren verwerkt hij de twee culturen waarin hij leeft in een roman.*

In diverse recensies is het boekenweekgeschenk van Kader Abdolah, De kraai, genadeloos neergesabeld en er is inderdaad wel het één en ander aan te merken op het boek. Zo zijn de fragmenten uit Nederlandse romans en gedichten soms wat gezocht en komen ze uit het niks ineens het verhaal binnenzeilen. Het verhaal zelf heeft ook weinig diepere lagen: het is wat er staat en niet meer dan dat. Aan de andere kant heeft Kader Abdolah een boekenweekgeschenk geschreven dat juist erg goed past bij de boekenweek 2011. Het is een boekje van 90 pagina’s, zonder dat je het gevoel krijgt dat de schrijver er eigenlijk 200 had willen volschrijven; het sluit aan bij het thema van de boekenweek: het is een portret van Foad; het is zeer geschikt voor een publiek dat niet al veel leest en met de fragmenten van andere literaire teksten een mooie opstap naar meer lezen. En het gemekker over de eenvoudige stijl van Abdolah: daar heeft niemand bij Nescio (om maar iemand te noemen) ooit een probleem van gemaakt, dus waar zeuren we over. Een mooie middenmoter wat mij betreft: geen hoogstandje, maar een vermakelijk boekenweekgeschenk.

*Bron: CPNB.nl

Gijs Gellings, Blauwe Oogst

Op mijn verjaardag een bijzondere recensie. Vorige maand verscheen bij Demer Uitgeverij de debuutbundel van Gijs Gellings, mijn neefje uit Vlaanderen. Met de post arriveerde een gesigneerd exemplaar van Blauwe oogst enkele weken geleden.

De bundel opent al bijzonder met een voorwoord van de gerenommeerde Vlaamse dichter Thierry Deleu. Deze dichter, die in Nederland geen grote bekendheid geniet, publiceert al sinds 1965. De laatste jaren verschenen er diverse dichtbundels en romans van deze schrijver. Bijzonder dat zo iemand een voorwoord schrijft bij een debuutbundel.

Wat betreft mijn oordeel over de bundel, kan ik mij zeer nauw aansluiten bij wat Thierry Deleu in het voorwoord schreef: “Een goede schrijver in wording”. Gezien Gellings jeugd die niet over rozen liep, is deze mijlpaal een zeer mooie op weg naar een bloeiende literaire toekomst. Enkele gedichten in de bundel zijn prachtig en vertellen een bijzonder verhaal, andere  zijn minder geslaagd en laten de lezer zien dat we hier met een ontluikend talent te maken hebben. Een talent dat in elk geval ‘Schrijfmachtig’ is: “Dichterschap is heerschap / Schrijf mijn ziel altijd open”!

De bundel van Gijs Gellings, Blauwe Oogst is o.a. verkrijgbaar via Lulu

Finn Zetterholm, Julia’s reis

Beoordeling: 3 sterren

Julia is twaalf en woont met haar ouders in Stockholm. Ze is gek op kunst en kan waanzinnig goed tekenen. Op een dag zit Julia in het park te schetsen, als een vogel haar pen weggrist. Van schrik laat ze haar kladblok liggen. Wanneer ze de volgende dag terugkomt, heeft iemand er een boodschap in geschreven: 18 september, 15.00 uur. De onbekende boodschapper blijkt een jongen te zijn die haar op het hart drukt goed voor haar handen te zorgen, omdat ze heel bijzonder zijn. Julia weet niet goed wat ze hiervan moet denken. De volgende dag bezoekt ze met haar opa het Nationaal Museum in Stockholm. Wanneer Julia door toeval Rembrandts schilderij Het keukenmeisje aanraakt, verdwijnt ze in een zwart gat. Ze wordt wakker in de wereld van Rembrandt, het jaar is 1658. Het enige wat Julia bij zich heeft, zijn haar schetsboek en haar tekenpotlood. Dit is het begin van een avontuurlijke en wonderlijke reis door de wereld van de kunst. Julia ontmoet beroemde kunstenaars als Velázquez, Leonardo da Vinci, Edgard Degas, William Turner en Salvador Dalí. Van elke kunstenaar leert Julia nieuwe kneepjes van het vak. Maar hoe komt ze weer terug in 21e eeuw? Het geheim ligt in Julia’s handen.*

De aankondiging ‘De wereld van Sophie van de kunstgeschiedenis’ legt dat lat bij dit boek direct heel hoog en in mijn ogen wat te hoog. Het boek maakt die aankondiging niet waar helaas. Waar bij De wereld van Sophie de vorm, de inhoud, het verhaal en de ‘leerstof’ in een mooie balans zijn samengebracht, kent Julia’s reis te weinig uitleg voor kinderen om te begrijpen wat de schilder wil; een kader ontbreekt. Daarnaast geloof je het verhaal op een gegeven wel: elk hoofdstuk werkt op ongeveer dezelfde manier en zeker na de korte terugkeer van Julia in haar eigen tijd en doorreis naar de 19e eeuw. De balans ontbreekt, de lat ligt te hoog en het boek laat je achter met een teleurgesteld gevoel. Drie sterren, omdat iemand zonder veel kennis van de kunstgeschiedenis het nog best een spannend boek kan vinden.

*Bron: flaptekst Julia’s reis

Arnon Grunberg, De heilige Antonio (boekenweekgeschenk 1998)

Beoordeling: 3 sterren

In De heilige Antonio leven de broers Tito en Paul met hun moeder in New York. Het leven kent zijn sleur die wordt doorbroken door Ewald Krieg met een briljant businessplan en de Kroatische Kristin.

Grunbergs personages leven ook in dit boek een bijna zinloos leven. De personages zijn in zekere zin boeiend, maar het verhaal blijft niet hangen. De uitzichtloosheid is door de lezer zeer voelbaar, maar dat maakt het boek ook wat uitzichtloos: ‘wanneer is het nu eindelijk eens afgelopen’ spookt er continu door je hoofd. Na lezing blijf je met voldoende vragen zitten om het boek nog een keer te lezen, maar daar heb ik in elk geval geen zin meer in. Een leuke middenmoter, maar Arnon Grunberg kan beter.

Happy feet (regie: George Miller)

Happy Feet Beoordeling: 3 sterren

Keizerspinguïns zijn geboren zangers. Allemaal, behalve de jonge Mumble, die een geboren danser is… een tapdanser wel te verstaan. Door zijn afwijkende talent wordt Mumble uiteindelijk uit de kolonie verstoten, en gedwongen de grote, koude wereld in te trekken. Samen met de Amigos en de wijze geelkuifpinguïn Lovelace begint Mumble aan een spannende reis en bewijst hij dat je, zolang je in jezelf gelooft, de wereld kunt veranderen!*

Happy feet heb ik inmiddels drie keer gezien en helaas wordt de film elke keer minder leuk. De eerste keer vond ik de graphics, muziek en personages geweldig, het eerste deel van het verhaal ook en stoorde ik me enkel aan het milieuverhaal dat er voor mijn gevoel aan vastgeplakt zat. De tweede keer vond ik het verhaal langzaam aan kracht inboeten en nu stoor ik me aan het erg dunne verhaal dat is gebruikt om deze film rondom te ontwerpen. Het oogt allemaal nogal bij elkaar gezocht: leuke muziek, schattige figuurtjes twee moralen (‘je mag zijn wie je bent’ en ‘wees goed voor het milieu’). Ik moet deze film dus maar niet meer kijken, dan blijft hij in elk geval op drie sterren staan…

*Bron: dvd-hoes Happy Feet