drie sterren | Wim Pelgrim

Wim Pelgrim » Tag » drie sterren

Zoek naar:

Maarten ’t Hart, De ortolaan (boekenweekgeschenk 1984)

Door Wim Pelgrim | 25 juni 2012 05:00 - 05:00 |28 april 2015 10:54 Uit mijn boekenkast

Beoordeling:

Het boekenweekgeschenk De ortolaan van Maarten ’t Hart is niet het beste boek dat ik ooit van hem las. Het vertoont veel overeenkomsten met Een vlucht regenwulpen zijn opvallend, maar dat maakt direct dat je eigenlijk al weet hoe het verhaal in elkaar zit en wat de kern, het thema en het verloop van het boek gaat zijn.

Talig is het boek erg mooi: de zinsbouw en gevarieerde woordkeus van ’t Hart zijn rijk, maar lezen ondertussen erg plezierig. Toch maken zijn uitgebreide natuurbeschrijvingen het leesplezier minder dan het had kunnen zijn.

De weinige spanning, de herhaling van thema en verhaal in het boek binnen het oeuvre, het maakt dit tot een minder goed boekenweekgeschenk dan ik had verwacht en misschien wel minder dan gehoopt.

American Pie: Reunion (regie: Jon Hurwitz & Hayden Schlossberg)

Door Wim Pelgrim | 24 mei 2012 05:00 - 05:00 |9 juli 2012 06:52 Videotheek

Plaats een reactie

American Pie: Reunion

Beoordeling:

Toen bleek dat ik met mijn mentorklas niet naar het Triavium kon om te gaan schaatsen (wat mij waarschijnlijk enkele gebroken botten heeft gescheeld, maar dat terzijde), besloten de leerlingen naar de bioscoop te gaan om American Pie: Reunion te zien.

Na de eerste twee American Pie-films heb ik het voor gezien gehouden en ik heb The wedding en alle spin-offs niet meer gezien. Deze reünie bracht leuke herinneringen boven. Wat dat betreft is het een geslaagde film die meerdere types publiek weet aan te spreken: tieners die voor het eerst een blote borst op het witte doek voorbij zien komen, maar ook ouderen die zich de film uit 1999 kunnen herinneren.

Wel is opvallend dat de film preutser lijkt geworden dan eerdere films. Dat kan komen doordat tijden veranderd zijn, maar ook omdat ik zelf ouder ben geworden en de platte humor in het verhaal minder indruk maakt dan toen ik 15 was. Het verhaal is verder behoorlijk slap (maar was dat in de eerdere films niet ook al?), maar de film is vermakelijk genoeg om te willen kijken. Doe dat alleen niet in de bioscoop: daarvoor is de film niet leuk of bijzonder genoeg.

Gerard Reve, Verzamelde gedichten

Door Wim Pelgrim | 21 mei 2012 05:00 - 05:00 |2 mei 2020 08:11 Uit mijn boekenkast

Plaats een reactie

Beoordeling:

De verzamelde gedichten van Gerard Reve bevatten alles wat typisch is voor wie Reve was: religie voert de boventoon, de toon is een tikje melancholisch en sommige gedichten kennen een rauw randje. Geweld of seks komen echter weinig voor.

Het jammere van de bundel is dat weinig gedichten echt indruk maken. Ze zijn mooi, maar het blijft veel pap met weinig krenten. Het proza van Reve spreekt mij echt veel meer aan.

Pluk van de Petteflet (regie: Ben Sombogaart & Pieter van Rijn)

Door Wim Pelgrim | 28 april 2012 05:00 - 05:00 |28 augustus 2022 07:58 Boekverfilmingen, Videotheek

Plaats een reactie

Pluk van de Petteflet Beoordeling:

Pluk van de Petteflet is een fantastisch leuk kinderboek van de begenadigde, geroemde en nog steeds veelgelezen Annie M.G. Schmidt. Waarom maak je er dan zo’n weinig interessante film van? Waar Minoes, die ik een paar dagen geleden besprak, een familiefilm is die voor de hele familie leuk is, is Pluk van de Petteflet volledig gericht op een publiek van 3 tot 7 jaar oud.

Het boek van Annie M.G.Schmidt is omgezet in een cartooneske wereld, met respect voor het oorspronkelijke verhaal. Maar de kinderlijke acteerprestaties, overdrevenheid van de karakters en felheid van de kleuren in de film storen een volwassen kijker, evenals de dierenpoppen (die kwalitatief inferieur zijn) en amateuristische animaties.

Voor de gemiddelde kleuter zal de film een genot zijn om te kijken, zeker wanneer het kind het boek herkent, maar ik kon er niet zoveel mee.

The iron lady (regie: Phyllida Lloyd)

Door Wim Pelgrim | 12 april 2012 05:00 - 05:00 |28 augustus 2022 07:59 Videotheek

Plaats een reactie

The iron lady Beoordeling:

Al sinds de aankondiging verscheen van The iron lady wilden Jessie en ik deze film gaan zien. Al snel bleek dat de film alleen nog maar in de Verkadefabriek draaide in ‘s-Hertogenbosch. Ook verschenen er gemengde reacties op de film. En ook ik houd het maar bij drie sterren, vooral vanwege het slappe verhaal. Als ik sterren mocht uitdelen voor het acteerwerk van alleskunner Meryl Streep, dan waren het er zeker vijf geworden.

De film schetst een bepaald beeld van Margareth Thatcher, een beeld dat ik niet kan toetsen aan eigen ervaringen, omdat zij aftrad toen ik zeven jaar oud was, maar het geschetste beeld vind ik erg mooi. Bovendien geeft de film een prachtige beeld van de politiek en geschiedenis van midden twintigste eeuw.

Opvallend genoeg doet de opbouw van het verhaal mij sterk denken aan de film Annie M.G.. Ook daar een sterke vrouw die tegen een mannenmaatschappij moet opboksen, een dementerende hoofdrolspeelster die strijd met een overleden echtgenoot, iemand die terug kan kijken op een succesvolle carrère, maar zich ook de vraag stelt in hoeverre zij geslaagd is als echtgenote.

Wat de film echter mist is een rode lijn die de film draagt. Dat komt nu volledig op de schouders van Meryl Streep neer. Zij kan dat tot op zekere hoogte, maar waar Thatcher niet heel Engeland kon dragen tot het einde toe, zo kan Streep dat niet anderhalf uur lang.

Habemus papam (regie: Nanni Moretti)

Door Wim Pelgrim | 27 maart 2012 05:00 - 05:00 |28 augustus 2022 08:04 Videotheek

Plaats een reactie

Beoordeling:

Habemus papam is een film die continu slingert tussen leuk en niet leuk, tussen boeiend en saai, tussen grappig en droevig. De basis voor de plot is zeer origineel: een paus met faalangst. Dit levert uiteraard grappige situaties op, zoals de kardinalen, opgesloten in afzondering, die besluiten onder leiding van de psychoanalyticus een volleyballtoernooi tussen de verschillende werelddelen te organiseren.

Ook wekken de scènes waarin de nieuwgekozen paus in afzondering zijn leven overdenkt veel sympathie op. Zij drukken een bepaalde tragiek uit, die je doet meeleven met iedereen die in een dergelijke positie is komen te zitten.

Toch is de film overall niet spannend genoeg om 103 minuten te boeien. Op bepaalde momenten wordt de film erg traag en kun je prima een gesprek voeren over een willekeurig onderwerp. Ook zijn niet alle lijntjes die worden uitgezet in de film even goed te volgen. De conclusie is dan ook niet onlogisch: drie sterren, tussen goed en slecht in…

Tessa de Loo, Isabelle

Door Wim Pelgrim | 24 maart 2012 05:00 - 05:00 |28 augustus 2022 08:04 Uit mijn boekenkast

Plaats een reactie

Isabelle Beoordeling:

Isabelle van Tessa de Loo is een boek dat regelmatig op boekenlijsten van eindexamenleerlingen verschijnt. Het is, net als bijvoorbeeld Oeroeg of Gala, niet zo dik en kent een spannend verhaal. Die populariteit die snap ik dus wel.

Aan de andere snap ik ook heel goed waarom het boek bij de indeling van Theo Witte niveau 2 krijg toebedeeld. Tessa de Loo is een schrijfster die personages als vehikels gebruikt om een bepaald probleem ter sprake te brengen. Dat was bij De tweeling al het geval, waar de botsing tussen de zussen Anna en Lotte model staan voor de botsing tussen Nederland en Duitsland in en na de Tweede Wereldoorlog en zo ook bij Het rookoffer.

In Isabelle zijn de discussies over schoonheid tussen Isabelle en Jeanne interessant en klaarblijkelijk de kern van het boek. De ‘briljante’ ontsnapping van Isabelle en toevallige ontdekking door Bernard van de dader zijn de ballast die daaromheen hangen.

Tessa de Loo, Het rookoffer (boekenweekgeschenk 1987)

Door Wim Pelgrim | 12 februari 2012 05:00 - 05:00 |25 september 2022 09:14 Boekenweekgeschenk, Uit mijn boekenkast

Plaats een reactie

Het rookoffer Beoordeling:

Bij het herlezen van alle boekenweekgeschenken tot 1948 (daarvoor worden ze wat te duur om aan te schaffen) valt mij wel vaker op dat niet iedere schrijver op de korte baan tot zijn recht komt. Anderen zijn daar beter in. Tessa de Loo hangt er een beetje tussenin. Het verhaal in Het rookoffer is eigenlijk maar een heel dun verhaaltje. Door de bijzondere opbouw zorgt De Loo ervoor dat het meer lijkt dan het is. Voeg daar nog wat intertekstuele spiegelingen aan toe en het boek kan als best aardig worden betiteld, maar het blijft weinig wereldschokkend.

Het rookoffer is niet voor niets nog steeds een populair boek op boekenlijsten van eindexamenkandidaten: het is dun, leest snel weg en is niet te moeilijk. Als je dan toch graag iets van TEssa de Loo zou willen lezen, pak dan liever De tweeling of De meisjes van de suikerwerkfabriek.

Puss in boots (regie: Chris Miller)

Door Wim Pelgrim | 14 januari 2012 05:00 - 05:00 |25 september 2022 09:18 Videotheek

Plaats een reactie

Puss in Boots

Beoordeling: 3 sterren

Na het bekijken van de drie Shrek-films en ons enthousiasme (vooral over deel 2), waren we zeer benieuwd naar de spin-off van deze film: Puss in Boots. We hadden de trailer al gezien en zijn half december vol verwachting naar de bioscoop gegaan.

Hoewel spin-offs over het algemeen geen succes zijn, waren de delen twee en drie van Shrek opvallend goed (deel 4 was helaas wat minder). Deze spin-off bevestigde echter de regel: spin-offs en vervolgen zijn doorgaans minder leuk dan het origineel.

Opnieuw hebben de makers diverse bekende sprookjesfiguren in de mixer gegooid en met de relaties tussen de personages een nieuw verhaal gesponnen. Dat verhaal is leuk, maar niet zo boeiend of interessant als gehoopt. Het verhaal van Puss in Boots kent diverse lagen, maar het karakter van met name Humpty Dumpty is niet interessant genoeg om te boeien. De diepere lagen zijn bovendien gekunsteld en worden te uitgebreid uitgelegd in de film. Ook is deze film een stuk minder grappig dan de Shrek-films.
De kwaliteit van de animaties is uiteraard op het niveau dat je van Dreamworks mag verwachten, maar het feit dat de film een 3D-film is voegt voor mij nog steeds niet zoveel toe. Al met al was het een gezellige avond bioscoop, maar was het meer een film om thuis op een dvd’tje te kijken dan er ruim 20 euro voor neer te tellen. Gelukkig hielp de bijdrage van de cultuurkaart…

Sonny Boy (regie: Maria Peters)

Door Wim Pelgrim | 15 december 2011 05:00 - 05:00 |23 oktober 2022 12:10 Boekverfilmingen, Videotheek

Plaats een reactie

Beoordeling:

Sonny Boy is de verfilming van de gelijknamige bestseller van Annejet van der Zijl, gebaseerd op het waargebeurde verhaal over een verboden liefde.
Rika heeft goede redenen haar man Willem te verlaten. Ze vestigt zich in Den Haag. Dan begint de zware strijd om haar kinderen te kunnen zien en om het hoofd boven water te houden. Ze ontmoet de 17 jaar jongere Surinaamse Waldemar. Rika raakt al snel zwanger en bevalt van een zoon, Waldy, die ze “Sonny Boy” noemen. Als de oorlog uitbreekt, verandert Rika’s pension al snel in een toevluchtsoord voor onderduikers. Dit gaat een tijd goed, totdat ze verraden worden en afgevoerd. Zal Sonny Boy zijn beide ouders ooit nog terugzien…?*

Het verhaal van Sonny Boy is erg mooi. Het toont maar weer aan dat de werkelijkheid soms nog pijnlijker en tegelijkertijd mooier is dan een auteur in fictie kan verzinnen. De locaties, decors, aankleding en manier van filmen maken deze film een erg goede verfilming van de roman van Annejet van der Zijl. Toch krijgt deze film van mij maar een krappe voldoende en dat komt vooral door het belabberde acteerwerk van diverse acteurs. Het gemiddelde schooltoneel zou sommige van deze acteurs nooit hebben geselecteerd, wat een amateurisme. Hierdoor veroorzaakt Maria Peters een continu losrukken uit het verhaal van de kijker en een continu terugkerende ergernis. Vandaar een zesje, meer kan ik er helaas niet van maken.

*Bron: A-film.nl