Chicken Run: Dawn of the nugget (regie: Sam Fell)

Filmposter van Chicken Run: Dawn of the Nugget met diverse van klei gemaakte kippen die zwaarbewapend door een hek breken.

Beoordeling: 3 sterren

Ik ben altijd ontzettend fan geweest van de eerste Chicken Run-film en de stijl van Aardman. Toen ik dus op Netflix zag dat er na meer dan 20 jaar een vervolg is gemaakt, wilde ik deze direct zien. De film heeft veel van de kracht en charme van de eerste film. Verder hebben de makers goed gekeken naar films van James Bond uit de jaren ’60 en ’70 voor de decors en de frissere kleuren doen erg denken aan Squid Game. Het verhaal zakt qua spanningsboog wel wat in en de grapjes zijn nogal voorspelbaar en weinig origineel, dus de film haalt het niet bij het origineel. Maar hij is zeker vermakelijk.

Zindzi Zevenbergen & Hedy Tjin, Manie Schaafijs

De kaft van Manie Schaafijs in oranje- en rozetinten met centraal de schaafijskar van Manie.

Beoordeling: 3 sterren

Via de Grote Vriendelijke Podcast leerde ik het boek Manie Schaafijs kennen. Vol enthousiasme kreeg ik het boek met kerst, maar het viel me toch wat tegen. Misschien door de hoge verwachtingen, maar het kan ook komen doordat er toch een paar minpunten aan het boek zitten.

Het verhaal is leuk en de tekenstijl is grappig en opvallend. Ook staan er interessante feitjes tussen het verhaal en de stemmen van de ooms en tantes die commentaar geven zijn ook een sterk punt. De boodschap dat dé waarheid niet bestaat en dat het kennen van de waarheid misschien niet het belangrijkste is. Maar het boek is toch te veel een biografie en te weinig verhalend. Ook vind ik het niet echt een kinderboek, daarvoor mist het te veel spanning en avontuur.

Lize Spit, Het smelt

Kaft van Het smelt met daarop in witte letters de titel en in petrol letters auteur Lize Spit. Daarnaast het witte silhouet van een schop.

Beoordeling: 3 sterren

Over Het smelt hoorde ik al meerdere jaren geleden bij het Literair Café Helmond. Het boek heeft een mooi uitgangspunt en het verhaal wordt op een mooie manier opgebouwd. Ook is de sfeer bijzonder en die pakt je als lezer op een bepaalde manier direct bij de strot. Maar het boek heeft één groot euvel: het tempo ligt mij veel te laag. Waar Birk bijvoorbeeld ook heel rustig begint, maar uiteindelijk tot een grote climax komt, blijft Het smelt te lang hangen in dat lome tempo. Het einde van het boek is ook weer erg goed, maar uiteindelijk is het boek maar net voldoende in mijn ogen. Het mist urgentie.

Aischylos, Het verhaal van Orestes

Kaft van het boek Het verhaal van Orestes van Aischylos: een bruine achtergrond met witte letters, zonder afbeelding.

Beoordeling: 3 sterren

Het lezen van klassieke literatuur is niet eenvoudig. Dat bewijst mijn ervaring met Het verhaal van Orestes van Aischylos. Het eerste deel is moeilijk te volgen, omdat er veel erg lange monologen in zitten. Daarnaast vraagt dit eerste deel ook veel voorkennis van andere klassieke stukken. Gelukkig zit mijn vraagbaak op dit punt naast mij op de bank, maar voor de gemiddelde lezer niet zo fijn.

Het tweede deel begint veel toegankelijker en er is voor een klassiek stuk vrij veel actie. Het laatste deel kent een voor mij onbegrijpelijk eindoordeel door Athene. Ook voor dit deel is voorkennis essentieel om de inhoud goed te kunnen begrijpen, onder andere de relatie tussen koor- en tekstdelen.

Een mooi stuk is het wel, beter dan mijn vorige Aischylos-ervaring, maar te moeilijk voor een gemiddeld publiek.

If anything happens, I love you(regie: Will McCormick & Michael Grovier)

Poster voor de film If anything happens I love you met een gezin bestaande uit vader, moeder en dochter die knuffelen, weergegeven in grijstinten.

Beoordeling: 3 sterren

Dat het nodig is een film te maken over de rouw die ouders voelen na een school shooting is op zichzelf een pijnlijk gegeven. De vormgeving van de film is mooi, maar hij blijft niet heel erg bij. Hij raakt dus blijkbaar bij een niet-Amerikaans publiek geen echt gevoelige snaar. In elk geval bij mij niet. Een mooie film, maar geen briljante.

Victor Hugo, De klokkenluider van de Notre Dame

Kaft van het boek De klokkenluider van de Notre Dame van Victor Hugo met een afbeelding van de Notre Dame in Parijs.

Beoordeling: 3 sterren

Het is altijd leuk om een origineel boek te lezen van een verhaal dat je al zo goed kent. Uit de Disney-films bijvoorbeeld, of uit verwijzingen naar de tekst. De klokkenluider van de Notre-Dame is een nog erg leesbaar boek voor zo’n oude tekst. Het zijn wel lange zinnen en het boek staat nogal vol met uitgebreide beschrijvingen van personages, omgevingen en hier zelfs de geografische indeling van Parijs. Maar dat hoort bij een 19e-eeuws boek. Dat maakt het verhaal soms wel wat saai en slepend: je wordt als lezer soms volledig uit het verhaal gehaald voor een feitenrelaas.

Hotel Transylvania (regie: Genndy Tartakovsky)

Poster van Hotel Transylvania 2 met daarop de belangrijkste personages in 3D-animatievorm weergegeven.

Beoordeling: 3 sterren

De drie films van Hotel Transylvania vallen bij Noor en Daan erg in de smaak. Toegegeven, ze zijn ook behoorlijk grappig, mooi vormgegeven en kennen leuke stemmen. Je krijgt als kijker toch een bepaalde band met de personages. Mijn grootste probleem met de filmreeks is dat de films allemaal behoorlijk onsamenhangend zijn. Je kunt ze allemaal beste bekijken, maar ga zitten voor slapstick en flauwe humor, gebracht door charmante personages en je hebt een leuke anderhalf uur per film.

Teun van de Keuken, Goed volk

Kaft van het boek Goed Volk van Teun van de Keuken.

Beoordeling: 3 sterren

Goed volk is een leuk en zeer leesbaar boek van een auteur die ik vooral als journalist en programmamaker kende. De vraag is echter of het een roman is of meer een beschrijvend essay of de biografische memoires van de auteur.

Wel geeft Goed volk een leuk leuk tijdsbeeld van de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw. Maar meegenomen in al die tijdgeest word je rauw met de neus op de feiten gedrukt: het boek is ineens voorbij. De lezer met vele vragen achterlatend: als Teun wegloopt, waarom, hoe, hoe verder? En ineens overlijdt zijn vader, waarom, hoe, hoe verder?

Anton Tjechov, De dertig beste verhalen

Kaft van het boek De dertig beste verhalen van Anton Tjechov uit de Perpetuareeks.

Beoordeling: 3 sterren

Een verhalenbundel heeft al gauw een aantal mooiere en minder mooi verhalen. Dat geldt ook voor de De dertig beste verhalen van Anton Tjechov. De dame met het hondje is inderdaad een hoogtepunt, maar veel andere verhalen hebben naar mijn smaak wat veel omgevingsbeschrijving en details en missen daardoor vaart. Ik houd best van de Russische schrijvers, maar Dode zielen blijft toch wel het weinig evenaarde hoogtepunt van wat ik heb gelezen uit dat land.

Quincy (regie: Alan Hicks en Rashida Jones)

Filmposter van de documetaire Quincy. Het beeld is een portretfoto van Quincy Jones in een recent jaar gefotografeerd.

Beoordeling: 3 sterren

De documentaire Quincy is zo’n voorbeeld van goede content die Netflix maakt, tussen alle slechte series en foute kerstfilms. De documentaire geeft een goed beeld van het leven van Quincy Jones. In tegenstelling tot de documentaire over Miles Davis is deze documentaire minder spannend. Het laat wel de grootsheid van de musicus Jones, van zijn invloed en zijn bijdrage aan de muziek, maar de documentaire is wat lang en traag. Dat deden The Great Hack of Behind the curve beter.