Wim Pelgrim » Tag » boekverfilming

Tag archieven: boekverfilming

Spoorloos (regie: George Sluizer)

Door | | ,
Plaats een reactie

http://www.filmtotaal.nl/images/covers/a8vx4bshcq.jpgBeoordeling: 4 sterren

Een van de meestgelezen boeken, volgens mij, op boekenlijsten in het examenjaar: Het gouden ei van Tim Krabbé. Van veel succesvolle boeken is ook een film, zo ook van deze: Spoorloos. En dit was weer eens een boekverfilming om blij van te worden.

De film is Frans/Nederlands en dat geeft de film direct iets authentieks. De film komt wat langzaam op gang en de nadruk ligt in eerste instantie erg op het moment van verdwijnen van Saskia. De focus in de rest van de film ligt ook meer op de omgang met de vermissing dan op wat er gebeurd is en de motieven van de ontvoerder.

Wel is duidelijk dat Tim Krabbé zowel script als boek heeft geschreven. De keuzes die in de film zijn gemaakt zijn begrijpelijk en niet storend voor wie het boek al kent. Bovendien geeft de film een mooi tijdsbeeld van de jaren ’80. Dat maakt echter ook dat de film in zijn acteerwerk wat verouderd overkomt. Blijkbaar is in bijna 30 jaar nogal wat veranderd in de manier waarop we mensen graag zien optreden in films en met name de wijze van articuleren stoort soms wat.

En wat is er mooier dan de film direct kijken na het lezen van een recensie. Veel plezier!

https://www.youtube.com/watch?v=o1OC3yFS8zo

The firm (regie: Sydney Pollack)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

Ik heb The firm  inmiddels al een paar keer gezien en het knappe van deze film is dat hij superspannend blijft! Dat komt niet alleen door de fantastische acteurs, de spannende muziek of het goed opgebouwde verhaal. Het belangrijkste is het beklemmende gevoel dat het advocatenkantoor niet alleen bij de hoofdrolspelers oproept, maar ook bij jou als kijker. Je hebt continu het gevoel dat ook jij onder een vergrootglas ligt, bekeken wordt en er niet meer uit kan. Je zit op het puntje van je stoel tot het laatste moment en voelt de opluchting van Tom Cruise mee zodra hij de ‘firm’ kan verlaten.

Mirror mirror (regie: Tarsem Singh)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 2 sterren

Mirror mirror heeft een sterk begin: je wordt door de beelden en de omgang met de oorspronkelijke (of beter gezegd de ons bekende) versie van het verhaal van Sneeuwwitje gelijk geboeid. Dat neemt echter al rap af: het creatieve begin en de mooie plaatjes bieden de kijker te weinig om de hele film te willen uitkijken. De grap is na verloop wel duidelijk en als je de kijker dan kwijtraakt, omdat je spanningsboog hebt, heb je uiteindelijk niet zo’n goede film gemaakt.

Het diner (regie: Menno Meyjes)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Bij Nederlandse films ben ik altijd wat sceptisch. Niet elke Nederlandse film is even goed. Het diner is dat echter wel. De kwaliteiten van het boek zijn prachtig overgenomen in de film. Ik mis weinig en er is gelukkig niet van alles bijbedacht. Het enige dat in de film niet overkomt is de stijl van Herman Koch. Het sarcasme komt af en toe wel terug, maar het maakt de film toch net minder dan het boek.

Twelve years a slave (regie: Steve McQueen)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Hoewel Twelve years a slave niet de origineelste film is, geeft de film wel een erg mooi beeld van de slavernij in de Verenigde Staten in de negentiende eeuw. En met een film over de negentiende eeuw doe je mij natuurlijk altijd een plezier.

Wat deze film vooral heel erg mooi maakt is de wijze van verfilmen, nog meer dan het verhaal. Daar zit namelijk een klein inkakmomentje in, dat gelukkig snel voorbij gaat. Camerastandpunt, de omgevingen en decors en de manier van filmen maken Twelve years a slave een genot om naar te kijken.

Het is opvallend hoeveel grote sterren in deze film zitten en hoe beperkt de rollen soms zijn die zij spelen: Brad Pitt speelt bijvoorbeeld maar een zeer beperkte rol voor zo’n grote ster.

The BFG (regie: Brian Cosgrove)

Door | | ,
Plaats een reactie

BThe BFGeoordeling: 3 sterren

Het boek De GVR vond ik geweldig, over de verfilming ben ik ietsje minder te spreken. Hoewel de tekenstijl zeker recht doet aan het boek en het verhaal zeer netjes wordt gevolgd, mist de film toch een stukje van het gevoel van het boek. Bovendien is de tekenstijl en vormgeving toch wel wat gedateerd op de een of andere manier. Het gekke is dat dat niet met elke oude tekenfilm hoeft te gebeuren, zoals dat bij Disney-films lang niet altijd het geval is, maar bij The BFG gebeurt dat wel. Een vermakelijke film, maar niet de beste boekverfilming ooit.

The road to Wellvile (regie: Alan Parker)

Door | | ,
Plaats een reactie

The road to WellvileBeoordeling: 2 sterren

Ondanks de sterrencast en briljante hoofdrol van Anthony Hopkins, is The road to Wellvile een matige film. En dat terwijl ik me deze film als een leuke film herinner. Dat komt waarschijnlijk doordat ik deze midden in mijn puberteit gezien heb en de hele film straalt een zekere hormonaalheid uit: iets wat beter aansluit bij een puberbrein dan een kritische filmkijker.

Het verhaal is wat onsamenhangend en kent wat onnatuurlijke bruggetjes om alles toch aan elkaar te brijen. In plaats van een beeld te geven van de manier waarop diverse pseudo-wetenschappelijke ideeën rondom gezondheid zich ontwikkelden, lijkt het eerder een weinig respectvolle parodie.

Alan Parker, die ook succesvolle films als Evita regisseerde, slaat hier de plank helaas nogal mis en het is jammer dat ik mijn positieve gevoel bij deze film nu teniet heb gedaan door hem nog een keer te kijken.

Warm bodies (regie: Jonathan Levine)

Door | | ,
Plaats een reactie

Warm bodies

Beoordeling: 4 sterren

De film Warm bodies hebben Jessie en ik op aanraden van een vriendin bekeken en in de eerste 15 minuten was de film zo vervreemdend, dat we hem bijna hadden uitgezet. Gelukkig hebben we dat niet gedaan, want Warm bodies is een leuke film met verfijnde grapjes en kritiek.

De basis voor het verhaal vormt het overbekende Romeo-en-Juliamotief, alleen dan in dit geval met een happy end. Ondertussen nemen de gedachten van R. (briljant gespeeld door Nicholas Hoult) het zombiegenre zelf al aardig op de hak. Daar komt bovendien bij dat zijn gedachtes en de ontwikkeling die hij doormaakt in de film je ook aan het denken zet over wat een mens, wat een maatschappij is en of wij als telefoonzombies niet eigenlijk aan het vervreemden zijn van elkaar.

Het verhaal ontwikkeld zich gestaag en met logische stappen richting een wat voorspelbaar, maar niet onaardig einde. De diverse spannende, emotionele en grappige scènes wisselen zich goed af. Toch blijf je met enige distantie naar de film kijken, doordat de vervreemding van de dystopische maatschappij van R je op afstand houd.

A Christmas carol (regie: Robert Zemeckis)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

Zoals gezegd in mijn vorige post: het is kerst geweest en dus is het tijd voor de kerstfilmrecensies.

Al sinds ik heel jong ben, vind ik A Christmas carol een van de mooiste kerstverhalen. Het feit dat meneer Harrie op basisschool Flora elk jaar (en ik heb drie jaar les van hem gehad) een diavoorstelling liet zien met dit verhaal heeft hier vast en zeker aan bijgedragen. Er zijn inmiddels vele versies van dit verhaal uitgebracht: boeken, strips, films, maar dit is wel de briljantste versie tot nu toe.

De bewerking is niet zo ‘Disney’ als verwacht, hij heeft zelfs wat duisters. Dat duistere randje geeft de volwassen kijker meer dan verwacht, maar maakt ook dat deze film iets minder geschikt is om met jonge kinderen te kijken. Daarvoor zijn er minder angstaanjagende versies gemaakt.

Daarnaast blijft de film behoorlijk dicht bij het originele verhaal en de originele illustraties uit de negentiende eeuw. De film doet daarmee recht aan de rijke traditie waarin de film staat en geeft het de kijker deels wat het graag wil zien: het bekende verhaal van Dickens in een Dickens-jasje, het Dickens-gevoel waarvoor tienduizenden mensen elk jaar naar Deventer afreizen.

Wat deze film aantrekkelijk maakt om naar te kijken zijn de briljante graphics. In de afgelopen jaren hebben de ontwikkelingen in deze techniek elkaar in rap tempo opgevolgd. De kwaliteit van de animaties is briljant en er is geen animatiefilm op mijn website die daaraan kan tippen.

Door de rolverdeling zit er in de film een zekere psychologische diepgang. Jim Carrey, die de rol van Scrooge op zich neemt en ook vorm geeft aan het geanimeerde personage, spreekt ook de stemmen in van de jongere versies van Scrooge én de drie geesten die hem bezoeken. Daarmee worden de geesten geen losstaande personages, maar onderdeel van de figuur Scrooge: de geesten uit zijn verleden en de angsten voor de toekomst uit zijn onderbewuste.

Al met al briljant gedaan en wat mij betreft de beste kerstfilm tot nu toe ooit gemaakt!

Turks Fruit (regie: Paul Verhoeven)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling:5 sterren

Na Als je begrijpt wat ik bedoel heb ik ook een andere grote klassieker gekeken: Turks Fruit. Ook deze film maakte de eerste keer dat ik hem zag zeer grote indruk op mij. En die indruk maakte de film de tweede keer ook en ook de derde keer en ook nu (ik gok de vierde keer dat ik de film zie) blijft de film indrukwekkend.

Niet alleen het goede verhaal van Jan Wolkers dat de basis voor de film vormt, maar ook de rauwe manier van filmen, het spel van Rutger Hauer en Monique van de Ven (en de acteurs van de belangrijkste bijrollen) en de onmiskenbare Turks Fruit-melodieën dragen bij aan de kwaliteit van deze film. Het is een prachtige film over liefde, die zowel de rauwe, aardse, bij vlagen ranzige kanten van de liefde laat zien, maar ook de diepere lagen, het mooie, eeuwigdurende van de liefde laat zien.

Het verhaal van Wolkers, dat de botsing tussen de opkomende jeugdcultuur en de verzuilde naoorlogse samenleving in de jaren ’60 laat zien, komt in deze film samen met het tijdsbeeld van begin jaren ’70 in Amsterdam. Dat beeld is zeer sterk in zowel de locaties die zijn gekozen als de aankleding van de decors.

En om nog maar een laatste dimensie toe te voegen aan deze lofzang op Turks Fruit: de ontstaansgeschiedenis van het boek, die in een aflevering van Benali Boekt wordt behandeld, is al even bijzonder als het succes van het boek in de decennia erna. Een vijfsterrenfilm die niet voor niets voor een Oscar was genomineerd.