Wim Pelgrim » Tag » Adriaan van Dis

Tag archieven: Adriaan van Dis

Adriaan van Dis, De wandelaar

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

De wandelaar is een mooi verhaal dat door zijn vorm op een prachtige manier de rafelranden van de Parijse samenleving kan beschrijven. En ondanks het feit dat dit boek al in 2011 verscheen, is het nog steeds actueel. En het gesprek dat aan het einde van het boek plaatsvindt tussen de pastoor en de hoofdpersoon is mooi. Ze bespreken de rol van religie in de moraal en dat verkent een aantal interessante grenzen aan dat thema. En ondanks dat het boek prettig leest, blijft ook een beetje het gevoel hangen dat de boodschap belangrijker is dan het verhaal; dat de vorm gekozen is om bepaalde thema’s te kunnen benoemen. Maar dat is dan ook de enige min.

Adriaan van Dis, In het buitengebied

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Boeken van Adriaan van Dis zijn soms beter en soms minder briljant, maar altijd interessant en leesbaar. Zo ook In het buitengebied. En deze valt in de categorie ‘beter’. Het thema eenzaamheid wordt op prachtige wijze verbeeld. Met name het eerste deel, waar humor en treurigheid elkaar afwisselen is erg sterk.

Naarmate het boek vordert, wordt de naïviteit van de hoofdpersoon steeds duidelijker; iets te duidelijk zelfs. Van Dis speelt daarmee in het boek, met die naïviteit, maar gaat wat mij betreft net te ver in het spel.

Daarnaast speelt hij ook in dit In het buitengebied weer met autobiografische elementen, met zijn eigen persoon of de persoon die hij naar buiten toe presenteert. Ook dat is typisch Van Dis.

Adriaan van Dis, Leeftocht

Door | |
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Deze bundel van Adriaan van Dis laat prachtig alle kanten van zijn oeuvre zien. Van journalistiek tot reisverslag van televisiecarrière tot Zuid-Afrika en Indonesië. Alles zit erin. Niet alle verhalen spreken mij even aan, maar dat maakt met zo’n dikke bloemlezing eigenlijk niet uit: voor ieder zitten er wel wat pareltjes tussen. Bovendien geven de verzamelde verhalen een prachtig tijdsbeeld.

Alles wat we kennen van Adriaan van Dis: zijn Indische familie, zijn liefde voor exotische oorden, met name Afrika, visies op Nederland, de televisiewereld en de journalistiek. Het is een echt Van Dis-boek dat veel moois bevat.

Adriaan van Dis, “Palmwijn” (boekenweekgeschenk 1996)

Door | | ,
Plaats een reactie

 Beoordeling: 3 sterren

Na een leven vol omzwervingen belandt een oudere vrouw op een eiland voor de kust van Afrika. Niets bindt haar meer. Ze zoekt sensaties, staat voor alles open, maar haar hart blijft gesloten. Tot ze, in een dramatische confrontatie met het lot van de eilandbewoners, de intensiteit van het leven hervindt. Palmwijn is een novelle over betrokkenheid en over het onvermogen iets aan andermans misère te veranderen. In zijn beeldrijke en energieke stijl weet Adriaan van Dis als geen ander de zwakte en de kracht te schilderen van een mens, een eiland, een continent.*

Palmwijn is een leuke roman, maar ik vind hem kwalitatief toch minder dan ander werk van Van Dis dat ik heb gelezen. Het verhaal is in het begin niet zo heel erg boeiend, dat neemt gelukkig snel toe, maar het einde en het thema derdewereldhulp zijn wat erg voorspelbaar en dat is jammer.

*Bron: Bol.com

Adriaan van Dis, “Familieziek”

Door | |
Plaats een reactie

 Beoordeling: 4 sterren

Onder de dreiging van de Koude Oorlog wordt een jongen voor de toekomst klaargestoomd. Hij moet zich leren weren in een kwade wereld, en de bom tikt, ook in huis… De opvoeder – meneer Java – is een door de oorlog beschadigde man die zijn zoon steeds meer bij zijn waanwereld betrekt. De jongen is de stille getuige, die alles ziet en niets vergeet. De waanzin raast door het huis en zijn moeder en zusters vormen een sceptisch koor dat commentaar levert op de gebeurtenissen.

Adriaan van Dis heeft met Familiziek opnieuw een roman geschreven waarin Indië, een onverwerkt oorlogsverleden en een mannelijke hoofdpersoon die nakomer en buitenstaander is de hoofdingrediënten vormen voor het verhaal. Waar Indische Duinen voor mij een stuk inleving mist, een stuk meeleven met de hoofdpersoon, wordt zijn positie en leven in deze roman beklemmend duidelijk.

Deze zeer leesbare roman beschrijft vooral vanuit het perspectief van de jongen de afstand die er bestaat tussen de gezinsleden en vooral tussen de moeder en haar dochters uit haar eerste huwelijk en de nieuwe vader met zijn zoon. Die afstand wordt versterkt door het ontbreken van namen in het boek. Alleen de verhoudingen worden duidelijk (“eerstezus”, “de jongen”, “moeder”).

Het boek leest als een trein, laat je meeleven met de hoofdpersoon waarvan de problematische psyche steeds duidelijker wordt en kan (binnen Van Dis’ oeuvre) enkel als aanrader bestempeld worden!

Harry Mulisch, Gerrit Komrij, Adriaan van Dis, Maarten ’t Hart, Remco Campert, Marga Minco, Hugo Claus en Joost Zwagerman, “De Schrijver”

Door | |
Plaats een reactie

De schrijver<br> Beoordeling: 5 sterren

De Schrijver is het verhaal van de mysterieuze Matthijs de Schrijver, auteur van het boek Weerzin, dat in de jaren vijftig grote beroering teweegbracht in de Nederlandse letteren. De zevenentwintigjarige neerlandicus Ton Botvanger droomt veertig jaar later dat hij een tweede manuscript in handen krijgt van dezelfde auteur. Hij onderneemt een onstuimige zoektocht naar de persoon die zich achter de naam Matthijs de Schrijver schuilhoudt. Ondertussen zijn in het estafette-feuilleton amusante verwijzingen naar de literaire wereld verstopt.

Het is een prachtige roman geschreven door acht meesterlijke auteurs. Het verhaal begint als spannende detective, maar uiteindelijk grijpt alles in elkaar. Fantastisch om de acht auteurs met elk een eigen stijl aan het werk te zien. De inhoud klopt, de stijlen zijn bijzonder gecombineerd: een aanrader!

Adriaan van Dis, “Indische Duinen”

Door | |
Plaats een reactie

 Beoordeling: 3 sterren

Indische Duinen vertelt het verhaal van een gezin dat terugkeert uit Nederlands-Indië. De indrukken uit de Jappenkampen en de oorlog hebben grote invloed gehad op het gezin en berooid zetten ze voet aan wal in Nederland. Ze gaan in een koloniehuis in de duinen wonen waar de jongste zoon wordt geboren. Deze zoon zal nooit echt bij het gezin gaan horen en hij krijgt van zijn vader een harde opvoeding. Deze sterft wanneer de ik 11 jaar oud is.
Jaren later, bij de dood van zijn zus Ada, vindt hij haar dagboeken waardoor hij gaat nadenken over het Indische verleden van zijn ouders en de band die hij had met zijn vader. Hij begint het Indische verleden van zijn familie te onderzoeken, het Indische verleden waar hij geen deel aan had, en ontdekt dat zijn vader toch niet (alleen) de tiran was die hij zich herinnert.

Indische Duinen is een mooi boek over de zoektocht naar je wortels, je oorsprong, naar hoe je geworden bent wie je bent. Hoewel het verhaal niet verschrikkelijk snel leest, is het wel een erg mooi boek.