The devil wears Prada (regie: David Frankel)

The Devil Wears Prada Beoordeling: 2 sterren

Als assistente van de gevreesde en veeleisende New Yorkse mode- redactrice Miranda Priestly heeft Andy Sachs een baan waar “een miljoen vrouwen een moord voor zouden doen”. Helaas blijkt deze baan als Miranda’s voetveeg voor Andy minder hemels dan gedacht.*

De eerste keer dat ik deze film zag (in de bioscoop, een jaar of twee/drie geleden) vond ik ‘m best grappig. Ook als niet-modefanaat zat er genoeg knipoog in om om de film te kunnen lachen en een vermakelijke anderhalf uur mee door te kunnen brengen. Het probleem is nu dat voor een niet Prada-adept de humor er na de eerste keer kijken wel vanaf is en dat ik bij de tweede keer (2010) me stierlijk heb verveeld. Een tweede sterretje voor het acteerwerk van Meryl Streep en de humor van de eerste keer kijken, maar zolang je niet zelf graag als fashionable door het leven wilt, laat deze dan maar staan.

*Bron: Flaptkest The devil wears Prada

Bridget Jones: the edge of reason (regie: Beeban Kidron)

Bridget Jones - Edge of Reason Beoordeling: 2 sterren

In dit vervolg ontmoeten we Bridget waar we haar hadden achter gelaten, geheel verrukt in de armen van de fantastische jurist Mark Darcy (Colin Firth). Mark is beheerst, behulpzaam en tolerant wat (bijna) alle jaloezietjes van Bridget betreft. Waarom zou ook niet iedere vrouw in Londen, met inbegrip van Marks nieuwe- en erg mooie assistente, hem proberen af te troggelen van de gezette, eigenzinnige en soms ongepaste Bridget? Zodra die nieuwe assistente verschijnt, verschieten de roze wolken van Bridget naar grijs door haar aanvallen van twijfel en onzekerheid die haar relatie met Darcy zwaar belasten. En juist op dat moment komt Bridget’s vorige baas, rokkenjager Daniel Cleaver (Hugh Grant) aanzeilen. Ms. Jones dendert van de ene genante situatie in het andere romantische misverstand, maar ze weet zich er doorheen te slaan in deze voortzetting van beproevingen van de werkende ongehuwde vrouw die de symbolische heldin is geworden voor vrijgezelen overal ter wereld. Bridget Jones – The Edge Of Reason geeft ons een hilarische en ontroerende kijk op het antwoord op de vraag: ‘wat gebeurt er na het happy end?’*

Waar de eerste film van Bridget Jones nog drie sterren kreeg, omdat hij wel grappig was en de cast verrassend goed, is alle verrassing in deze tweede film verdwenen. Het verhaal is slapper, loopt nagenoeg synchroon aan de eerste film en de humoristische situaties zijn doorgaans leuk, maar niet vernieuwend genoeg. De vorige film drie sterren, deze twee voor de moeite.

*Bron: Bol.com

Doeschka Meijsing, De tweede man

De tweede man Beoordeling: 2 sterren

Als zijn broer sterft, wordt Robert Martin in één klap miljonair. Zijn nieuwe leven begint veelbelovend: een verliefdheid in Rome, een vriendschap in Oxford. Maar langzamerhand begint het raadsel van de steen die bij de nalatenschap zat de overhand te krijgen. Als na verloop van tijd de steen geen steen blijkt maar een brief bevat, begint de grote Speurtocht naar het onderwerp ervan. De brief gaat over niemand minder dan Alexander de Grote.*

De tweede man is in literair, stilistisch en inhoudelijk opzicht een goed boek, maar het weet mij als lezer niet te boeien. Het boek is te traag, te filosofisch en ik krijg de indruk dat de mannelijke hoofdpersoon vrouwenhersenen heeft. Erg jammer van een boek, waar ik me toch wel een beetje op had verheugd.

*Naar: flaptekst De tweede man

Bridget Jones’s diary (regie: Sharon Maguire)

Bridget Jones's Diary Beoordeling: 3 sterren

Bridget is een ruim dertigjarige vrijgezel die ervan overtuigd is dat iedereen alles goed voor elkaar heeft, behalve zij. De paar ambities die ze heeft zijn ogenschijnlijk onhaalbaar. Haar liefdesleven is een permanente crisissituatie. Bij het begin van het nieuwe jaar besluit ze dat het tijd is om haar leven in eigen hand te nemen en om een dagboek te gaan schrijven. Tevens neemt ze twee beslissingen: ze wil twintig pond afvallen en een aardige verstandige vriend vinden. Bridget is in tweestrijd. Het gaat om twee mannen: haar charmante, sexy, maar gevaarlijke baas Daniel en Mark, die in het begin afstandelijk en saai lijkt, tot zijn ware aard naar boven komt. Bridgets vergeefse pogingen om haar chaotische leven onder controle te krijgen en om innerlijk evenwicht te vinden, worden in kaart gebracht door de aantekeningen in haar dagboek. Komische gebeurtenissen volgen elkaar op en uiteindelijk ontdekt Bridget dat ze uitstekend in staat is om de verwarring om haar heen te overleven….*

Bridget Jones’s diary is een grappige chick flick voor een gezellig avondje (vooral met vrouwen op de bank). Het verhaal is voorspelbaar, maar de situaties zijn grappig, soms gênant en leuk verfilmd. De cast is van prima kwaliteit en de muziek is goed. Een leuke film, niet briljant, niet diepgaand, maar zeker niet slecht. Drie sterren dus.

*Bron: Bol.com

Jet Boeke, Dikkie Dik: Pleisters plakken & Dikkie Dik gaat buiten spelen

Dikkie Dik Dikkie Dik gaat buiten spelen

Beoordeling: 2 sterren

Over Dikkie Dik kan ik eigenlijk heel kort zijn: wat een lelijke tekeningen! De verhaaltjes zijn leuk voor de doelgroep, maar verre van origineel, nee Dikkie Dik is geen favoriet. Het is maar goed dat ik ze uit de afprijsbak van de Appie heb gehaald, het zou zonde zijn hier veel geld aan uit te geven.

Little miss sunshine (regie: Jonathan Dayton en Valerie Faris)

Little Miss Sunshine Beoordeling: 5 sterren

Little Miss Sunshine is een komisch drama over probleemfamilie Hoover. Vader Richard (Greg Kinnear) een doorgedraaide motivatiecoach, Moeder Sheryl (Toni Collete), haar homoseksuele en suïcidale broer Frank (Steve Carell), dochter (Abigail Breslin), zoon die weigert te praten, en opa vrijwel altijd onder invloed van drank of drugs, maken een roadtrip in een busje om de droom van hun zevenjarige dochter Olive te verwezenlijken. Dit levert de meest bizarre situaties op.*

Little miss sunshine is een hilarische film, die af en toe ook pijnlijke scènes kent waarbij je je handen voor je hoofd slaat en ‘oh nee toch’ wilt uitroepen.De climax waar de film naar toe werkt is perfect getimed en levert misschien wel de meest hilarische maar ook pijnlijke scène uit de film op. De cast is werkelijk briljant, de manier van filmen is erg mooi en de muziek doet af en toe Amelie-achtig aan (wat geen minpunt is, alles behalve zelfs). Een aanrader!

*Bron: Bol.com