A Christmas carol (regie: Robert Zemeckis)

Beoordeling: 5 sterren

Zoals gezegd in mijn vorige post: het is kerst geweest en dus is het tijd voor de kerstfilmrecensies.

Al sinds ik heel jong ben, vind ik A Christmas carol een van de mooiste kerstverhalen. Het feit dat meneer Harrie op basisschool Flora elk jaar (en ik heb drie jaar les van hem gehad) een diavoorstelling liet zien met dit verhaal heeft hier vast en zeker aan bijgedragen. Er zijn inmiddels vele versies van dit verhaal uitgebracht: boeken, strips, films, maar dit is wel de briljantste versie tot nu toe.

De bewerking is niet zo ‘Disney’ als verwacht, hij heeft zelfs wat duisters. Dat duistere randje geeft de volwassen kijker meer dan verwacht, maar maakt ook dat deze film iets minder geschikt is om met jonge kinderen te kijken. Daarvoor zijn er minder angstaanjagende versies gemaakt.

Daarnaast blijft de film behoorlijk dicht bij het originele verhaal en de originele illustraties uit de negentiende eeuw. De film doet daarmee recht aan de rijke traditie waarin de film staat en geeft het de kijker deels wat het graag wil zien: het bekende verhaal van Dickens in een Dickens-jasje, het Dickens-gevoel waarvoor tienduizenden mensen elk jaar naar Deventer afreizen.

Wat deze film aantrekkelijk maakt om naar te kijken zijn de briljante graphics. In de afgelopen jaren hebben de ontwikkelingen in deze techniek elkaar in rap tempo opgevolgd. De kwaliteit van de animaties is briljant en er is geen animatiefilm op mijn website die daaraan kan tippen.

Door de rolverdeling zit er in de film een zekere psychologische diepgang. Jim Carrey, die de rol van Scrooge op zich neemt en ook vorm geeft aan het geanimeerde personage, spreekt ook de stemmen in van de jongere versies van Scrooge én de drie geesten die hem bezoeken. Daarmee worden de geesten geen losstaande personages, maar onderdeel van de figuur Scrooge: de geesten uit zijn verleden en de angsten voor de toekomst uit zijn onderbewuste.

Al met al briljant gedaan en wat mij betreft de beste kerstfilm tot nu toe ooit gemaakt!

Arthur Christmas (regie: Sarah Smith and Barry Cook)

Arthur ChristmasBeoordeling: 2 sterren

Het is kerst geweest en dus is het tijd voor de kerstfilmrecensies. Arthur Christmas is schattig en vermakelijk, maar bij lange na niet de beste kerstfilm. Dat de film op IMDB een zeven krijgt als beoordeling, hoger dan The Polar Express, is mij dan ook een volslagen raadsel.

Het verhaal is origineel, maar de ingrediënten zijn vrij snel duidelijk. Voordat het verhaal dan daadwerkelijk op gang komt, verstrijkt helaas te veel tijd en ook de daadwerkelijke actie wordt erg gerekt. Het is dat de figuren schattig zijn, de insteek origineel en dat Aardman producties (o.a. bekend van Chicken Run en Wallece and Grommit) grafische kwaliteit levert, anders was er weinig overgebleven. De film uitkijken is geen echte opgave, maar we gaan deze kerstfilm zeker niet nog een keer kijken.

Der Untergang (regie: Oliver Hirschbiegel)

Der Untergang

Beoordeling: 5 sterren

In de reeks Duitstalige oorlogsfilms die ik rondom de Berlijnreis van mijn school heb gezien, is dit wel de beste. Ik heb Der Untergang nu al meerdere keren gezien, maar het blijft een fantastische film. Dat zit hem allereerst in het concept: de nadagen van de oorlog in de bunker van de nazileiding. Dat gegeven alleen al is spannend genoeg om te willen zien. Dat je echt in het verhaal gezogen wordt, komt echter door de uitvoering.

Het spel van alle acteurs, maar in het bijzonder dat van Bruno Ganz, is erg goed en maakt het verhaal zeer geloofwaardig. Bovendien zijn decors, aankleding en manier van filmen sfeerverhogend. Daardoor wordt bijna tastbaar wat er in die laatste tien dagen in Berlijn gebeurde. Keer op keer een goede film en dit is vast niet de laatste keer dat ik hem gezien heb.

Die Fälscher (regie: Stefan Ruzowitzky)

Die Fälscher

Beoordeling: 4 sterren

Als je met school naar Berlijn gaat, zie je al snel diverse Duitstalige films die met de Tweede Wereldoorlog te maken hebben. De eerste die ik hier bespreek is Die Fälscher. Hoewel het een goede film is, die ook zeker de gewonnen Oscar meer dan waard is, is het naar mijn mening niet echt een speelfilm. Het is meer een gedramatiseerde documentaire.

Het gegeven is bijzonder genoeg om een film over te maken: de nazi’s gebruiken kunstenaars in concentratiekampen om bankbiljetten  na te maken van de landen waarmee ze in oorlog zijn. De hoofdrolspeler (Karl Markovics) speelt zijn rol ook erg goed, vooral op de momenten waarop hij geen tekst heeft. Dat brengt wel enige spanning in de film, maar echt spannend wil het verhaal helaas niet worden. Wel goed, niet spannend, 4 sterren.

Escape from Alcatraz (regie: Don Siegel)

Escape from Alcatraz

Beoordeling: 4 sterren

Jessie heeft Escape from Alcatraz gekeken in ons hotel in San Fransisco op de dag voor we Alcatraz bezochten. Ik was na 3500 kilometer in nog geen twee weken zo moe, dat ik na de eerste scène in slaap ben gevallen. Half oktober heb ik deze film ‘ingehaald’ en ik moet zeggen: hij is inderdaad erg goed. De film is spannend en het spel van Clint Eastwood is briljant.

Het enige minpuntje aan de film vind ik het tempo op enkele specifieke plaatsen. De belangrijkste is de ontsnapping zelf. De opbouw naar dit hoogtepunt in de film is fantastisch, maar de filmmakers hebben te veel details van de ontsnapping willen vastleggen in de film.

De donkere manier van filmen is aan de ene kant een sfeerverhogend, hoewel er soms wel erg weinig licht overblijft om te zien wat er gebeurt; aan de andere kant is het ook een mooie truc om de museale aspecten van Alcatraz te maskeren. Het feit dat je er geweest bent, maakt dat je dat doorhebt, maar ook dat je je nog beter kunt inleven in de film. Een aanrader!

Hope springs (regie: David Frankel)

Beoordeling: 5 sterren

Toen Jessie en ik deze zomer in Amerika waren, werd deze film overal uitgebreid aangekondigd en Jessie wilde graag naar ‘de nieuwe Meryl Streep’. Ik was bang dat Hope Springs een eenvoudig te verteren romantische komedie zou zijn. Het briljante spel van Streep en Tommy Lee Jones maken echter dat het verhaal meer is dan een romantische komedie.

De film zou ook in een filmhuis niet misstaan, want de psychologische achtergrond, de emotionele achtbaan waarin je als kijker meegaat en de manier waarop de film gedragen wordt door de dialoog en het spel van slechts 3 acteurs maken deze film erg leuk.

Als je zin hebt in een avondje waarbij je binnen een minuut zowel ontroerd kan worden, als je de ballen uit je broek lacht, moet je Hope Springs zeker kijken. Daarbij geldt wel dat je dat waarschijnlijk thuis zult moeten doen: toen wij eind september gingen zaten er nog geen 20 mensen in de zaal, helaas.

Crazy, stupid, love (regie: Glenn Ficarra, John Requa)

Crazy, stupid, love

Beoordeling: 4 sterren

Crazy, stupid, love is een erg leuke comedy. In het begin is het een beetje afwachten: de film is wel aardig, maar waarom hij op IMDB een 7,5 krijgt, is nog niet zo duidelijk. Door de briljante opbouw komen de in het begin wat los lijkende elementen prachtig bij elkaar. Vanaf dat moment volgende gebeurtenissen zich in rap tempo op en komt het tot een (uiteraard) happy end, zonder dat het alleen maar feel good is.

Music of the heart (regie: Wes Craven)

Music of the heart

Beoordeling: 3 sterren

We waren voor een zaterdagavondfimpje op zoek naar een positief, gezellig, niet te moeilijk verhaalMusic of the heart voldoet aan die criteria. De film heeft een erg goede cast en laat zien dat kunst in het onderwijs van groot belang is.

Maar de film is eigenlijk meer geschikt voor de woensdagavond als Ware Woensdagavondfilm van RTL4 (waar deze vast en zeker eens is uitgezonden). De goede afloop is vanaf minuut één te verwachten, waarbij de tekst op de dvd-hoes bovendien alle mogelijke spanning over de weg daar naartoe wegneemt.

Ten slotte is de film ook nog erg zoetsappig en dat is een type film dat mij bijna nooit aanstaat. Omdat het binnen zijn genre wel een wat betere film is, krijgt  hij drie sterren: ik heb hem namelijk wel uitgezien en vond hem wel vermakelijk.

We bought a zoo (regie: Cameron Crowe)

Beoordeling: 4 sterren

Aan de ene kant is de film We bought a zoo erg voorspelbaar en past deze prima in het genre romantische komedie. Aan de andere kant is het een erg originele film. Het verhaal is leuk en vooral de teksten (gebaseerd op het boek van Benjamin Mee) zijn briljant. Ook het acteerwerk, vooral ook van de twee kinderen, is erg goed en dat draagt ook bij aan mijn enthousiasme over deze film. Bovendien maken alle dieren het plaatje mooi. Vier sterren is deze film dan ook zeker waard!

Mission: Impossible: Ghost Protocol (regie: Brad Bird)

Mission Impossible: Ghost Protocol

Beoordeling: 3 sterren

Wanneer je een film uit de reeks Mission: Impossible aanzet, dan weet je wat je wilt: vermaak, actie, spannende plot en coole gadgets. En dat is wat je krijgt in deze zesde film uit de reeks Mission: Impossible. Verder ook niet te veel woorden aan vuil maken.