The lovely bones (regie: Peter Jackson)

Lovely Bones, The Beoordeling: 4 sterren

Toen de 14-jarige Susie Salmon werd vermoord, liet ze haar onvoltooide leven achter. Maar nu moet ze vanuit een vreemde, maar mooie tussenwereld haar vader helpen om haar moordenaar te vinden en haar gezin te beschermen. Pas dan kan ze eindelijk verder.*

The lovely bones begint erg traag, zo traag dat je denkt: waarom moet deze film ruim twee uur gaan duren? Maar als het verhaal eenmaal op gang is, blijkt het een mooi verhaal te zijn. Dat ligt grotendeels aan de auteur van het boek, die een bijzonder verhaal heeft bedacht. Toch levert niet iedere boekverfilming van een goed boek zomaar een goede film op. Het prima acteerwerk van de volledige cast, de mooie (hoewel niet allerbeste kwaliteit) graphics en de algehele sfeer die wordt neergezet, maken van deze film uiteindelijk een viersterrenfilm. De trage start is Peter Jackson dan ook vergeven.

*Bron: dvd-hoes The lovely bones

The Grinch (regie: Ron Howard)

Grinch, The Beoordeling: 5 sterren

Opgepast! Hij is groen…hij is gemeen… en hij haat Kerstmis! De Grinch is een slechtgeluimd, harig, groen schepsel dat in een grot bovenop Mount Crumpit woont, met uitzicht op het dorp Whoville. Terwijl de Whos uit Whoville ijverig voorbereidingen treffen voor het kerstfeest, besluit de Grinch voor eens en altijd een eind te maken aan Kerstmis. Op kerstavond steelt hij daarom al hun cadeautjes en kerstversieringen. en ontdekt dan dat de ware kerstgedachte veel meer betekent dan alleen engelenhaar en speelgoed.*

Bij kerst hoort een kerstfilm en wie zegt kerstfilm, zegt The Grinch. De film is grappig, lief en gezellig en zorgt met een kerstboom, kaarsjes en kaasfondue voor een supersfeervolle kerstavond. Jim Carey speelt de rol van zijn leven, de decors zijn prachtig, speciale effecten zijn prima en de muziek is prachtig. Ik moet nu alleen nog mijn handen op het boek en de tekenfilm zien te leggen. Zet deze film in elk geval maar vast klaar voor kerst 2011!

*Bron: Bol.com

The reader (regie: Stephen Daldry)

Reader, The Beoordeling: 5 sterren

In Duitsland, vlak na de Tweede Wereldoorlog, begint de 15-jarige Michael een gepassioneerde maar heimelijke affaire met de veel oudere Hanna. Hun relatie wordt intenser wanneer ze hun gezamenlijke liefde voor boeken ontdekken. Elke avond leest Michael zijn geliefde Hanna voor uit grote werken. Ondanks hun innige band is Hanna op een dag spoorloos verdwenen. Michael blijft aangeslagen achter… Jaren later komt Michael haar opnieuw tegen, wanneer hij als rechtenstudent een proces tegen oorlogscriminelen bijwoont. Hanna is een van de beklaagden. Michael ontdekt een diep geheim over de vrouw die hij ooit liefhad…*

The reader weet vanaf de eerste scène te boeien en is een prachtige film. Het knappe van het verhaal is dat je compassie voelt met een SS-bewaker, een personage waar je doorgaans geen enkele positieve emotie bij voelt. De kracht van deze film zit hem voor een groot deel in het verhaal, maar ook in het briljante acteerwerk van o.a. Kate Winslet, Ralp Fiennes en de jonge David Kross en de structuur van de film die je nieuwsgierig maakt, zonder dat je de draad van het verhaal kwijtraakt. Een aanrader voor iedereen, een prachtige film en een van de beste films die ik de laatste tijd heb gezien.

*Bron: dvd-hoes The reader

Watership down (regie: Martin Rosen)

Watership Down Beoordeling: 5 sterren

Verscholen tussen de glooiende heuvels en de vredige weilanden van Engeland leeft een groep konijnen. Wanneer hun kolonie wordt bedreigd, vlucht een groepje dappere konijnen de onbekende wijde wereld in op zoek naar een nieuw huis. Hun aanvoerder, de helderziende Fiver, de dappere Bigwig, de schrandere Blackberry en de eerbiedwaardige Hazel gaan onverschrokken alle uitdagingen aan; door hun kracht en sluwheid slagen ze erin te overleven en ook hun dromen te blijven nastreven. Op hun zoektocht sluiten ze vriendschap met de gekke zeemeeuw Kehaar en moeten ze het opnemen tegen de boosaardige generaal Woundwort, de wrede leider van een andere kolonie.*

Watership down is een prachtige film die zowel kinderen als volwassenen zal aanspreken. Het verhaal is spannend, de manier van verfilmen, de muziek en de tekeningen zijn prachtig. Bovendien bevat de film talloze historische verwijzingen, zonder dat deze er dik bovenop liggen. Het is een film die je vaker wilt zien, die je elke keer opnieuw kunt bekijken zonder dat hij gaat vervelen. En het boek staat vanaf nu op mijn lijstje!

*Bron: DVD-hoes Watership down

De ontdekking van de hemel (regie: Jeroen Krabbé)

Ontdekking Van De Hemel (Steelbook) Beoordeling: 4 sterren

God vindt dat de mensen er op aarde een rommel van maken. Hij wil dat de Stenen Tafelen met daarop de Tien Geboden terugkeren naar de Hemel. Zijn engelen moeten een mens ‘creëren’, die de Stenen Tafelen kan vinden, en die zijn leven opoffert om ze naar de hemel te brengen. De engelen plaatsen twee mannen en een vrouw bij elkaar: bolleboos Onno, vrouwenverslinder Max en de beeldschone, verlegen Ada. Uit deze gepassioneerde driehoeksrelatie wordt een bijzonder kind geboren: Quinten. Hij is de uitverkorene.*

Jaren geleden heb ik na het lezen van het boek deze film al een keer gezien. Toen vond ik het eerste gedeelte (‘het begin van het begin’ en ‘het einde van het begin’) beter dan het tweede gedeelte (‘het begin van het einde’ en ‘het einde van het einde’). Nu ik, zonder boek, de film nogmaals zie vind ik het tweede stuk als film juist sterker. De belangrijkste oorzaak is dat Jeroen Krabbé bij de het eerste gedeelte het boek nauwgezet volgt en in het tweede deel het tempo wat opvoert. Destijds vond ik dat de film beter was geworden als deze een half uurtje langer was geweest, nu denk ik dat het eerste gedeelte ook iets vlotter had gekund. Al met al is De ontdekking van de hemel een mooi voorbeeld van de dilemma’s die een verfilmer tegenkomt bij het verfilmen van een boek: in hoeverre moet ik het boek recht doen en in hoeverre kan ik een zelfstandig object maken. Wat je ook verkiest, feit blijft dat het tempo in deze film wat uit balans is.
De film is verder erg goed: het verhaal van Harry Mulisch is  briljant, de sfeer, acteurs, muziek en cameratechniek is magnefiek: het is een meesterwerk waarin de kwaliteiten van twee genieën samenkomen. Een aanrader voor iedereen.

*Bron: Bol.com

Charlie and the chocolate factory (regie: Tim Burton)

Sjakie en de Chocoladefabriek Beoordeling: 5 sterren

Wat voor wonderbaarlijks staat je allemaal te wachten in de fabriek van Willy Wonka? Je kunt er velden van zacht, muntig suikergras verkennen in de Chocoladekamer… langs de Chocoladerivier varen in een boot van roze suiker… je kaken lam kauwen op Eindeloze Toverballen in de Uitvindkamer… de getalenteerde eekhoorns gadeslaan in de Notenkamer en naar de Televisiekamer reizen met de Grote Glazen Lift. Je zult er heel wat ontdekken wat grappig is, en een klein beetje wat geheimzinnig is… en een avontuur zo zoet en heerlijk als een reep van Wonka’s allerlekkerste chocolade.*

In het vliegtuig op weg naar onze vakantie New York en Florida heb ik deze film gezien en ik ben er weg van! Nadat ik in het verleden al een paar keer de nogal lieve en zoete verfilming uit 1971 heb gezien, heeft Tim Burton aan deze film een morbide randje toegevoegd en Willy Wonka een diepere psychologische laag meegegeven. Deze aanvullingen maken de film vele maken leuker om te kijken. Ook de vormgeving, special effects, decors, het kleurgebruik, kleding en make up voegen bijzonder veel toe aan het verhaal van Roald Dahl. De moraal, die ook al in het boek zit, past erg goed in de Verenigde Staten en is her en der wat sterk aangezet, maar past goed in het geheel van de film. Een absolute topper!

*Bron: Bol.com

Madelief – Krassen in het tafelblad (regie: Ineke Houtman)

Dit artikel verschijnt in het kader van de Guus Kuijerweek op www.wimpelgrim.nl van 20 t/m 25 september

Madelief - Krassen In Het Tafelblad Beoordeling: 4 sterren

De inmiddels tienjarige Madelief heeft nooit contact gehad met haar grootouders wanneer zij op een dag van haar moeder te horen krijgt dat haar oma is overleden. Tot Madeliefs verbazing is er behalve haar grootvader niemand op de begrafenis aanwezig en zijn noch haar moeder, noch haar grootvader echt bedroefd. Om haar grootvader wat afleiding te bezorgen, gaat Madelief bij hem logeren. Daar ontdekt ze in de verwilderde achtertuin een mysterieus huisje dat van haar grootmoeder is geweest. Ondanks het verbod van haar grootvader gaat ze toch op onderzoek uit en ontdekt ze allerlei spullen uit verre landen. Bovendien raakt ze gefascineerd door een mysterieuze tekening, die in het tafelblad van oma’s bureau gekrast staat. Madelief is vastbesloten uit te zoeken welk geheim haar oma met zich meedroeg.*

Na het boek Krassen in het tafelblad was ik uiteraard ook erg benieuwd naar de boekverfilming hiervan. Meestal roept iedereen “het boek was beter” en hoor je anderen roepen “je moet ze op hun eigen merites beoordelen”. En dat laatste kan in dit geval prima. De film is sterk gebaseerd op het boek, maar kent ook een aantal typisch filmische toevoegingen in het verhaal om het wat spannender te maken. Deze toevoegingen, zoals het mysterie rond het tuinhuisje dat is vergroot, zijn echter niet storend en werken prima in de film.
Een belangrijke kwaliteit van de film is de manier van filmen. Het verhaal en de sfeer zijn zo neergezet dat het gevoel binnen de familie van Madelief zeer goed wordt overgebracht op de kijker. Je voelt de moeilijke omgang tussen de opa en moeder van Madelief op de bank.
Wel is in de setting voor een dijkhuisje in de polder gekozen waar uiteraard een jongen in een blauwe overal rondloopt: een beetje stereotiep en dat had wat mij betreft niet gehoeven. Ook zijn de jongen in het blauw en de actrice die Madelief speelt soms niet zo goed als je zou willen…
De belangrijkste kwaliteit van de film is echter dat (Guus Kuijer indachtig) de moeilijke materie rond dood en verstoorde familieverhoudingen niet op een kinderlijke wijze wordt neergezet. Er wordt niet gebukt voor de 10-jarige, maar de 10-jarige wordt op gelijk niveau gebracht met de volwassenen. Een erg goede verfilming, een goede film die alles behalve een typische kinderfilm is.

*Bron: Flaptekst Madelief – Krassen in het tafelblad

The notebook (regie: Nick Cassavetes)

Notebook, The Beoordeling: 5 sterren

Een doorleefde man beschrijft vanuit zijn versleten dagboek het ongelooflijk meeslepende liefdesverhaal van Allie en Noah: De jonge Allie Hamilton wordt op haar vakantie hopeloos verliefd op de knappe Noah Calhoun en ze beleven een onvergetelijke zomer vol hartstocht en passie. Onder druk van haar ouders verliezen de twee elkaar uit het oog. Als Allie op het punt van trouwen staat met de man die wel door haar ouders goedgekeurd wordt, slaat de twijfel toe. Kiest ze voor de liefde van haar leven of kiest ze voor haar ouders goedkeuring. Een bijna onmogelijke opgave en… Kan ze haar Noah vinden? Hebben ze na al die jaren echt nog zulke warme gevoelens voor elkaar of zijn de herinneringen mooier dan de werkelijkheid?*

The Notebook is een prachtige film. Het verhaal is niet heel erg origineel, maar de uitvoering is zo ontzettend goed gedaan dat je helemaal wordt meegesleept. Dit meeslepende is wel volledig op het emotionele niveau, veel dieper gaat het niet, maar dat geeft niet. Voor een romantische avond op de bank is dit een prima film. Zet wel de zakdoekjes klaar voor hen die het nodig hebben 🙂

*Bron: Bol.com

De kleine blonde dood (regie: Jean van de Velde)

Kleine Blonde Dood Beoordeling: 2 sterren

Valentijn is een jonge, veelbelovende schrijver met een heftig en wild leven. Als hij op een nacht in een telefooncel de liefde bedrijft met zijn vroegere schooljuf Mieke heeft dat verregaande gevolgen. Mieke, die een waanzinnige maar onbeantwoorde liefde voor Valentijn koestert, raakt zwanger en besluit het kind te houden. Als hij ontdekt dat de inmiddels verslonsde Mieke de kleine Mickey slaat, neemt Valentijn hem mee naar huis en moet opeens zijn leven aanpassen aan dat van zijn zoontje. Valentijn verzet zich hevig als Mieke het kind weer terug wil hebben en een rechtszaak aanspant. Het tragische einde van Micky vormt de climax van het verhaal.

De kleine blonde dood blijft een erg slechte boekverfilming: het verhaal over de jeugd van Valentijn (Boudewijn in het boek) wordt in een paar minuten afgedaan. Daardoor is het thema van het boek echt geweld aangedaan. Daarnaast zijn de acteurs niet briljant. De muziek is dan wel weer prima en Olivier Tuinier blijft een leuk jong. Toch maar het boek lezen!

The devil wears Prada (regie: David Frankel)

The Devil Wears Prada Beoordeling: 2 sterren

Als assistente van de gevreesde en veeleisende New Yorkse mode- redactrice Miranda Priestly heeft Andy Sachs een baan waar “een miljoen vrouwen een moord voor zouden doen”. Helaas blijkt deze baan als Miranda’s voetveeg voor Andy minder hemels dan gedacht.*

De eerste keer dat ik deze film zag (in de bioscoop, een jaar of twee/drie geleden) vond ik ‘m best grappig. Ook als niet-modefanaat zat er genoeg knipoog in om om de film te kunnen lachen en een vermakelijke anderhalf uur mee door te kunnen brengen. Het probleem is nu dat voor een niet Prada-adept de humor er na de eerste keer kijken wel vanaf is en dat ik bij de tweede keer (2010) me stierlijk heb verveeld. Een tweede sterretje voor het acteerwerk van Meryl Streep en de humor van de eerste keer kijken, maar zolang je niet zelf graag als fashionable door het leven wilt, laat deze dan maar staan.

*Bron: Flaptkest The devil wears Prada