Wim Pelgrim » Boekverfilmingen

Categorie archieven: Boekverfilmingen

Warm bodies (regie: Jonathan Levine)

Door | | ,
Plaats een reactie

Warm bodies

Beoordeling: 4 sterren

De film Warm bodies hebben Jessie en ik op aanraden van een vriendin bekeken en in de eerste 15 minuten was de film zo vervreemdend, dat we hem bijna hadden uitgezet. Gelukkig hebben we dat niet gedaan, want Warm bodies is een leuke film met verfijnde grapjes en kritiek.

De basis voor het verhaal vormt het overbekende Romeo-en-Juliamotief, alleen dan in dit geval met een happy end. Ondertussen nemen de gedachten van R. (briljant gespeeld door Nicholas Hoult) het zombiegenre zelf al aardig op de hak. Daar komt bovendien bij dat zijn gedachtes en de ontwikkeling die hij doormaakt in de film je ook aan het denken zet over wat een mens, wat een maatschappij is en of wij als telefoonzombies niet eigenlijk aan het vervreemden zijn van elkaar.

Het verhaal ontwikkeld zich gestaag en met logische stappen richting een wat voorspelbaar, maar niet onaardig einde. De diverse spannende, emotionele en grappige scènes wisselen zich goed af. Toch blijf je met enige distantie naar de film kijken, doordat de vervreemding van de dystopische maatschappij van R je op afstand houd.

Night train to Lisbon (regie: Bille August)

Door | | ,
Plaats een reactie

Night Train to Lisbon PosterBeoordeling: 5 sterren

In de met loungebanken ingerichte bioscoopzaal 5 van de Verkadefabriek, heb ik Night train to Lisbon gezien. Jessie had het boek gelezen, ik niet. En wat een mooie film!

De sterke basis voor het verhaal ligt natuurlijk in het boek van Paul Mercier. Het verhaal van Gregorius, de vrouw in de rode jas en de Portugese opstandelingen loopt door elkaar heen, doorspekt met de filosofische bespiegelingen van Amadeu. Een rijke basis, maar wat nog sterker bijdraagt aan het mooie in de film zijn de prachtige omgevingen waar de film plaatsvindt, de goedgekozen belichting en de algehele sfeer die de film daardoor oproept.

Het enige kritiekpunt dat Jessie bij de film had, was het invullen van alle open plekken uit het boek. Geen onlogische beslissing; dat gebeurt vaker bij boekverfilmingen.

A Christmas carol (regie: Robert Zemeckis)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 5 sterren

Zoals gezegd in mijn vorige post: het is kerst geweest en dus is het tijd voor de kerstfilmrecensies.

Al sinds ik heel jong ben, vind ik A Christmas carol een van de mooiste kerstverhalen. Het feit dat meneer Harrie op basisschool Flora elk jaar (en ik heb drie jaar les van hem gehad) een diavoorstelling liet zien met dit verhaal heeft hier vast en zeker aan bijgedragen. Er zijn inmiddels vele versies van dit verhaal uitgebracht: boeken, strips, films, maar dit is wel de briljantste versie tot nu toe.

De bewerking is niet zo ‘Disney’ als verwacht, hij heeft zelfs wat duisters. Dat duistere randje geeft de volwassen kijker meer dan verwacht, maar maakt ook dat deze film iets minder geschikt is om met jonge kinderen te kijken. Daarvoor zijn er minder angstaanjagende versies gemaakt.

Daarnaast blijft de film behoorlijk dicht bij het originele verhaal en de originele illustraties uit de negentiende eeuw. De film doet daarmee recht aan de rijke traditie waarin de film staat en geeft het de kijker deels wat het graag wil zien: het bekende verhaal van Dickens in een Dickens-jasje, het Dickens-gevoel waarvoor tienduizenden mensen elk jaar naar Deventer afreizen.

Wat deze film aantrekkelijk maakt om naar te kijken zijn de briljante graphics. In de afgelopen jaren hebben de ontwikkelingen in deze techniek elkaar in rap tempo opgevolgd. De kwaliteit van de animaties is briljant en er is geen animatiefilm op mijn website die daaraan kan tippen.

Door de rolverdeling zit er in de film een zekere psychologische diepgang. Jim Carrey, die de rol van Scrooge op zich neemt en ook vorm geeft aan het geanimeerde personage, spreekt ook de stemmen in van de jongere versies van Scrooge én de drie geesten die hem bezoeken. Daarmee worden de geesten geen losstaande personages, maar onderdeel van de figuur Scrooge: de geesten uit zijn verleden en de angsten voor de toekomst uit zijn onderbewuste.

Al met al briljant gedaan en wat mij betreft de beste kerstfilm tot nu toe ooit gemaakt!

Turks Fruit (regie: Paul Verhoeven)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling:5 sterren

Na Als je begrijpt wat ik bedoel heb ik ook een andere grote klassieker gekeken: Turks Fruit. Ook deze film maakte de eerste keer dat ik hem zag zeer grote indruk op mij. En die indruk maakte de film de tweede keer ook en ook de derde keer en ook nu (ik gok de vierde keer dat ik de film zie) blijft de film indrukwekkend.

Niet alleen het goede verhaal van Jan Wolkers dat de basis voor de film vormt, maar ook de rauwe manier van filmen, het spel van Rutger Hauer en Monique van de Ven (en de acteurs van de belangrijkste bijrollen) en de onmiskenbare Turks Fruit-melodieën dragen bij aan de kwaliteit van deze film. Het is een prachtige film over liefde, die zowel de rauwe, aardse, bij vlagen ranzige kanten van de liefde laat zien, maar ook de diepere lagen, het mooie, eeuwigdurende van de liefde laat zien.

Het verhaal van Wolkers, dat de botsing tussen de opkomende jeugdcultuur en de verzuilde naoorlogse samenleving in de jaren ’60 laat zien, komt in deze film samen met het tijdsbeeld van begin jaren ’70 in Amsterdam. Dat beeld is zeer sterk in zowel de locaties die zijn gekozen als de aankleding van de decors.

En om nog maar een laatste dimensie toe te voegen aan deze lofzang op Turks Fruit: de ontstaansgeschiedenis van het boek, die in een aflevering van Benali Boekt wordt behandeld, is al even bijzonder als het succes van het boek in de decennia erna. Een vijfsterrenfilm die niet voor niets voor een Oscar was genomineerd.

Als je begrijpt wat ik bedoel (regie: Harrie Geelen, Bjørn Frank Jensen en Bert Kroon)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

De film Als je begrijpt wat ik bedoel heb ik vroeger, ik moet een jaar of zes zijn geweest, gezien en deze maakte destijds ontzettend veel indruk op me. Zoveel zelfs dat een plastic (destijds nog fosforescerende) draakje na deze film de naam Zwelgje kreeg. Een jaar of anderhalf geleden heb ik de film aangezet, maar was ik zo moe dat ik tijdens het kijken in slaap viel, dus het was hoog tijd om de film weer eens écht te kijken.

De verhalen van Toonder, dus ook deze film, zijn eigenlijk altijd goed. De film is prachtig getekend en de muziek is goed. Ook zijn de personages aandoenlijk en roept de film een hoop jeugdsentiment op.

Toch maakt de film vele malen minder indruk dan vroeger. Je snapt als volwassene de maatschappijkritiek van Toonder en de grappen die er voor de volwassen kijker in zitten wel veel beter, maar de magie van de film is er niet meer nu je ruim 20 jaar ouder bent en daarom maar vier sterren.

Water for elephants (regie: Francis Lawrence)

Door | | ,
Plaats een reactie

Beoordeling: 4 sterren

Water for elephants is een niet erg originele film. De opbouw van het verhaal doet erg denken aan Titanic (wat weer gebaseerd is op de traditie van Tristan en Isolde en Romeo en Juliet). Het einde, waar een dier de reddende engel blijkt te zijn, doet overigens denken aan de rol van de tyrannosaurus rex in Jurassic Park.

Het verhaal is echter boeiend genoeg om anderhalf uur te willen volgen, de karakters zijn goed neergezet en met acteurs als Reese Witherspoon en Robert Pattinson heb je ook mensen die een verhaal krachtig kunnen overbrengen. De dieren spelen een volwaardige rol in het verhaal en de decors, rekwisieten en omgevingen zetten een sfeer neer die direct aanspreekt. Een leuke film die meer is dan gemiddeld, maar geen absolute topper.

Coco avant Chanel (regie: Anne Fontaine)

Door | | ,
Plaats een reactie

Coco avant Chanel

Beoordeling: 1 ster

Als zelfs Jessie besluit om een film over mode uit te zetten, dan zegt dat eigenlijk voldoende. Deze film is ontzettend saai. Het verhaal verloopt veel te traag en eigenlijk gebeurt er niets. Je kijkt zo’n biografische film, omdat je meer wilt weten over de mens die centraal staat. In deze film leer je weinig boeiends. En als de mens die centraal staat je ook al niet interesseert, zoals in mijn geval, is het geven van één ster de enige logische conclusie.

Pluk van de Petteflet (regie: Ben Sombogaart & Pieter van Rijn)

Door | | ,
Plaats een reactie

Pluk van de PettefletBeoordeling:3 sterren

Pluk van de Petteflet is een fantastisch leuk kinderboek van de begenadigde, geroemde en nog steeds veelgelezen Annie M.G. Schmidt. Waarom maak je er dan zo’n weinig interessante film van? Waar Minoes, die ik een paar dagen geleden besprak, een familiefilm is die voor de hele familie leuk is, is Pluk van de Petteflet volledig gericht op een publiek van 3 tot 7 jaar oud.

Het boek van Annie M.G.Schmidt is omgezet in een cartooneske wereld, met respect voor het oorspronkelijke verhaal. Maar de kinderlijke acteerprestaties, overdrevenheid van de karakters en felheid van de kleuren in de film storen een volwassen kijker, evenals de dierenpoppen (die kwalitatief inferieur zijn) en amateuristische animaties.

Voor de gemiddelde kleuter zal de film een genot zijn om te kijken, zeker wanneer het kind het boek herkent, maar ik kon er niet zoveel mee.

Minoes (regie: Vincent Bal)

Door | | ,
1 reactie

Minoes Beoordeling: 5 sterren

Enkele jaren geleden las ik het jeugdboek Minoes van Annie M.G. Schmidt. Met wat vrije tijd over en een Annie M.G. Kids Box in huis vond ik het hoog tijd worden ook de boekverfilming maar eens te kijken en ik kwam niet bedrogen uit.

Het verhaal van Minoes, die eerst een kat was en daarna een mens, is mooi verfilmd met een cast die ook echt kan acteren. Dat lijkt logisch, maar dat is lang niet bij elke boekverfilming het geval. De sfeer in het verhaal is goed in film overgebracht, onder andere door de locatiekeuze. Bovendien zijn de graphics, ‘stunts’ en decors van hoge kwaliteit, zeker in vergelijking met veel andere Nederlandse films.

De kracht van het verhaal, dat het verhaal zowel kinderen als ouderen kan aanspreken, is ook de kracht van de film. Familiefilms zijn vaak films voor kinderen die ouders moeten uitzitten met hun kinderen. Deze film is anders: het is een film die leuk is voor de hele familie, die zowel volwassenen als kinderen aanspreekt.

Een aanrader voor iedereen!

The green mile (regie: Frank Darabont)

Door | | ,
Plaats een reactie

The green mileBeoordeling: 5 sterren

Al verscheidene keren kwam ik op tv langs The green mile gezapt, maar elke keer viel ik er middenin. In de voorjaarsvakantie heb ik deze prachtfilm eindelijk eens kunnen kijken en ik ben er helemaal verrukt over: wat een goede film.

Het verhaal, gebaseerd op een boek van Stephen King, is al fantastisch. Waar het verhaal eerst een realistisch verhaal lijkt te zijn, wordt dit langzamerhand een bijna magisch realistisch te noemen verhaal. Elke scène in deze film raak: het verhaal wordt mooi opgebouwd en de spanning zakt op geen enkel moment gedurende drie uur(!) in.

De personages, briljant gespeeld door een topcast, boeien vanaf het eerste moment en je voelt je direct verbonden met hun emoties en karakter: Coffey wekt medelijden op, aan Percey heb je vanaf moment een hekel en Del adoreert.

De filmografie en muziek ten slotte completeren de pracht van deze film: de omgevingen, decors, rekwisieten, manier van filmen, alles klopt. De muziek, hoewel deze niet echt opvalt bij het kijken, draagt onmiskenbaar bij aan de sfeer in de film en de kracht van de scènes. Een onmiskenbare topfilm die iedereen moet kijken. Ik ga ‘m in de toekomst zeker nog een keer (en daarna misschien wel nog een keer) kijken!