Beoordeling: 
De boeken van Roald Dahl doen het goed bij ons thuis en ook ik heb Matilda 10 jaar geleden met veel plezier gelezen. De verfilming is leuk en grappig en is zelfs bijna 30 jaar na dato nog steeds goed gemaakt. De cartooneske manier van spelen en de cartooneske decors en kleding is niet helemaal mijn ding. Maar zelfs zonder ondertiteling weten Noor en Daan zich er erg goed mee te vermaken.
Beoordeling: 
The BFG heb ik eerder gezien als tekenfilm en uiteraard heb ik het boek gelezen. Het verhaal wordt in deze verfilming erg mooi verfilmd, maar op de een of andere manier weet Spielberg het verhaal te langdradig te maken. Ik kan me er niet helemaal aan overgeven. Mijn kinderen evenmin. Het is wel erg mooi gemaakt, dat wel.
Beoordeling:
Call me by your name is een mooi film over een mooi thema met gespleten figuren die je in al hun kwetsbaarheid aantreft. De tijd (begin jaren ’80) is mooi neergezet en je kunt echt meeleven met het wat rauw weergegeven en onbeholpen opgroeien van de hoofdpersoon. Een mooie film, maar er zijn nog mooiere.
Beoordeling:
Ik heb al veel Disney-films gezien de laatste jaren en 101 dalmatiërs is een van de leukere. Het is een boeiend verhaal, de tekeningen zijn mooi en de karakters zijn sterk en typisch Disney. Waarom dan vier sterren? Omdat films als The lion king of Frozen nóg beter zijn.
Beoordeling:
In de kerstvakantie hebben we twee keer How the Grinch stole Christmas gezien. Eén keer in de versie met Jim Carey uit 2000 en één keer de versie uit 2018, gemaakt door Illumination (van de Minions onder andere). En vooral het vergelijken van beide versies is leuk.
Natuurlijk is het boek van Dr. Seuss een geweldig uitgangspunt om een verhaal van te maken. Zijn taal en poëzie zijn ijzersterk. En in beide films is die taal gelukkig ook ruimschoots aanwezig, in de versie uit 2018 zelfs nog wat sterker dan die uit 2000.
Wat opvalt bij de film uit 2000, is dat de Grinch gemener is. Hij lijkt daar vooral een slechterik waarbij je na verloop van tijd pas ontdekt dat daar een oorzaak aan ten grondslag ligt. Hij lijkt wat kwaadaardiger van inborst. Bij de versie uit 2018 is de nadruk wat meer op het zielige, het eenzame van de Grinch komen te liggen. En uiteraard is hij ook nu een gemenerik, maar minder kwaadaardig en vaker met een lach of grapje als resultaat.
En bij de nieuwste versie is de stijl van Illumination duidelijk herkenbaar. Deze filmstudio heeft een duidelijk ‘handschrift’ en die spreekt mij (en blijkbaar het brede publiek) zeer aan.
Al met al waren het vermakelijke dagen met Kerstmis en Nieuwjaar. En beide films krijgen een mooie beoordeling!
Beoordeling:
Na The Da Vinci Code en Angels and demons (naar Het Bernini Mysterie) is dit de derde film naar een boek Dan Brown die ik heb gezien. Over de eerste twee was ik lyrisch, deze film is ook goed, maar voor mijn gevoel net iets minder dan de vorige. Het zou kunnen zijn dat ik wen aan de Langdon-films, maar ik denk dat er ook een aantal zaken in de film zit die dit veroorzaakt.
Ten eerste is de spanning tussen de verschillende perspectieven in de film minder groot dan in de vorige films. Waar bij The Da Vinci code Silas’ verhaallijn bijdraagt aan de spanning en bij Angels and demons de sfeer rond het Vaticaan bijdraagt, ontbreekt een dergelijke lijn wat mij betreft. Bovendien gaan de verhoudingen in Browns verhalen je opvallen: je weet al vrij snel dat de mensen die je in het begin het meest vertrouwt, aan het einde de grootste tegenstanders blijken te zijn.
En toch, ondanks dit alles blijft het een mooie film: mooie beelden uit Florence, spannende whodunit-elementen, symbolische kunstgeschiedenis uiteraard en een mooie sfeer door de beelden en muziek. Zeker kijken.
Beoordeling:
Ik heb het boek Esio Trot nooit gelezen, hoewel ik best wel wat van Roald Dahl verslonden heb. De film was erg leuk, charmant gemaakt en goed gespeeld. En toch, wil hij niet echt beklijven, zoals de verfilming van Sjakie en de chocoladefabriek dat wel doet.
De opbloeiende liefde tussen mr. Hoppy en mrs. Silver is mooi en in het kleine stuk met slechts twee hoofdkarakters komt dat goed naar voren. Er staan dan ook twee acteurs met een briljante staat van dienst die het in grote blockbusters als Spectre hebben laten zien, maar vooral op dit kleine podium prachtig tot hun recht komen.
En daar zit dan ook mijn meeste sympathie bij deze film, het is een klein toneelstuk, alsof je in het lokale theater zit, maar dan op het grote scherm.
Beoordeling: 
De nieuwe verfilming van The jungle book is niet helemaal mijn film. Hij is prachtig gemaakt, maar erg traag en behoorlijk saai. De lichtheid is er wel vanaf, maar dat past op zich wel bij Rudyard Kipling als schrijver. Op IMDB en in de recensies is men lyrisch, maar ik niet. Jammer: 2 sterren.
Beoordeling: 
Niet alleen Boven is het stil, maar ook de film is erg stil. Zo stil, dat ik bijna dacht dat de speakerset bij onze tv kapot was. Het is te stil. Te saai. De beelden in de film zijn mooi, de acteurs spelen zonder tekst erg goed, maar voor een verhaal en film die je uit wilt kijken, heb je meer nodig.
Beoordeling:
The 100-Year-Old Man Who Climbed Out the Window and Disappeared, het boek was al briljant en ook de film is ontzettend goed. Het boek wordt mooi gevolgd. Het is echter jammer dat (zoals vaker bij boekverfilmingen) het volgen van het boek ertoe leidt dat het einde afgeraffeld moet worden.
Vele zijlijnen, interessante achtergronden van bijpersonages en de diepgang in het verleden van Allan worden weggelaten en plotsklaps wordt het verhaal rondgebreid. Jammer, want de sfeer, de manier waarop het boek in film is omgezet is ontzettend goed.