Benny Lindelauf, Hele verhalen voor een halve soldaat

Beoordeling: 4 sterren

Vorige zomervakantie (2021) heb ik Hele verhalen voor een halve soldaat gelezen, maar pas door het lezen van het ander boek van Lindelauf, Hoe Tortot zijn vissenhart verloor, ontdekte ik dat ik er nog niets over had geschreven. Het boek is me zeker bijgebleven. Het verhaal is mooi en door de raamvertelling biedt het een rijke diversiteit aan verhalen. Alle verhalen zijn sprookjesachtig en de sfeer van het boek sprak me enorm aan. Ook is het boek prachtig geïllustreerd door Ludwig Volbeda. Mijn enige bedenking is dat het misschien wel erg haute cuisine is voor een kinderboek. Gaat dit kinderen of jongeren aanspreken? En zo ja, welke leeftijdsgroep?

Abdelkader Benali, De weekendmiljonair

Beoordeling: 3 sterren

Abdelkader Benali heeft met De weekend miljonair een leuke roman geschreven. Het is niet zo origineel, er zijn meer verhalen over vader-zoonrelaties en migranten in Nederland, zoals Eus. De parallellen tussen vaders oude en nieuwe leven zijn een mooi gegeven en er zitten mooie beschrijvingen in de roman. Bovendien helpt het hoopvolle einde, maar het is geen verhaal dat je bijblijft..

Jan Engelman, Tuin van Eros

Beoordeling: 2 sterren

Ik kende Jan Engelman nog niet voor deze bundel en ik denk ook niet dat ik na het lezen van deze bundel snel weer iets van hem uit de kast zou pakken. Ik vind zijn poëzie, hoewel ik kan zien wat anderen erin aantrekt, niet zo goed. En als zowel de vormkeuze niet je voorkeur heeft, als de erotische inhoud in élk gedicht je gaat tegenstaan, dan leg je zo’n bundel maar beter weer weg.

Astrid Sy, De brieven van Mia

Beoordeling: 4 sterren

Hoewel De brieven van Mia niet het origineelste jeugdboek is, is het wel een mooi boek. Het is prettig geschreven en de parallellie tussen Mia en Laila is mooi bedacht. Die structuur, met twee parallelle levens vol overeenkomsten zie je bijvoorbeeld ook in Gebr. van Ted van Lieshout en de wat moeilijke relatie tussen een oudere en jongere ken ik al uit Transit van Hella Haasse. Daar wordt door Sy ook nog wat Dan Brown aan toegevoegd met een zoektocht vol puzzelachtige aanwijzingen. De balans tussen al deze elementen is goed en de schrijfstijl is toegankelijk. Je kunt op een mooie manier meeleven bij de ups en downs in Laila’s zoektocht. Een aanrader voor veel lezers.

Frederik van Eeden, De kleine Johannes

Beoordeling: 4 sterren

Sommige klassiekers vallen tegen, maar De kleine Johannes is een mooi en rijk boek. Van Eeden schrijft beeldend, zoals we dat ook al uit onder andere Pauls ontwaken kennen. Maar dit boek is veel sprookjesachtiger en de naturalistische tendensen zijn veel minder sterk op de voorgrond. Het is minder medisch beschreven en dat is prettig. Ook komt het Pantheïsme erg mooi naar voren. Ik werd daar in 2002 al door geraakt toen ik hierover hoorde in mijn colleges negentiende-eeuwse letterkunde, maar het blijft ook nu een interessante gedachte.

Manon Uphoff, Vallen is als vliegen

Beoordeling: 2 sterren

Vallen is als vliegen is een mooi geschreven roman die intrigeert vanaf het begin. En dat ondanks het feit dat vanaf het begin helder is waar het heen moet (zoals bij Griet op de Beeck). Het grootste probleem met deze roman van Uphoff is echter dat zij over de helft in herhaling begint te vallen, zodat je je aan het einde van het boek afvraagt, wat nou het doel van het boek was. Ik snap dat mensen geraakt zijn, maar het boek heeft te weinig urgentie. Het is te veel poëzie, te weinig verhalend en zal geen breed publiek aanspreken. 

Marieke Lucas Rijneveld, Komijnsplinters

Beoordeling: 3 sterren

Komijnsplitsers is een toegankelijkere bundel dan Kalfsvlies, maar de wereld van Rijneveld blijft mij te ontoegankelijk. In haar romans is aan de ene kant mooi, aan de andere kant moeilijk leesbaar. In haar poëzie is het verhalende nog minder en de toeganklijkheid mij te klein. Haar taal is rijk en de gedichten interessant, maar niet geweldig.

Marieke Lucas Reijneveld, Kalfsvlies

Beoordeling: 2 sterren

Ik heb al romans gelezen van Marieke Lucas Rijneveld. Over De avond is ongemak was ik erg enthousiast, Mijn lieve gunsteling vond ik oké. Haar poëzie raakt mij minder. Ze heeft een bijzondere schrijfstijl, maar ze weet me niet te raken. Inhoudelijk hebben de gedichten te weinig interessante thema’s voor mij en de stijl is te veel stream of consiousness en te weinig verhalend. De roman dwingt de stijl van Rijneveld in een inhoudelijk keurslijf. Nu dat er niet is, blijft er vooral stijl over.

Renate Dorrestein, Het duister dat ons scheidt

Beoordeling: 3 sterren

Ik heb eerder werk gelezen van Renate Dorrestein en ik ben niet echt fan. Ook dit boek scoort bij mij niet echt punten. Het is een degelijk geschreven roman, minder voorspelbaar dan haar boekenweekgeschenk, maar ik krijg nooit écht een gevoel bij het lezen. Ik leef niet mee, ik word niet boos, verdrietig, blij, ik walg niet bij wat ik lees. Ik lees het, en dat is het. Het is goed geschreven, wel weer over schuld en boete als thema en niet voor mij.

Tom Verschaffel, De weg naar het binnenland

Beoordeling: 3 sterren

Na diverse delen uit de literatuurgeschiedenis die startte bij de middeleeuwen, voor mij in 2013, kwam ik nu toe aan het dunste deel uit de reeks: De weg naar het binnenland. Het betreft een later ingevoegd deel om ruimte te maken voor de Vlaamse literatuur uit de 18e eeuw. De inleiding kent dan ook een wat defensieve toon. Wel schetst het een goed beeld van het veld dat in het boek besproken wordt.

Het behandelen van de meertalige cultuur in de zuidelijke Nederlanden schetst een voor mij nieuw en goed beeld van het complexe veld waarbinnen de Nederlandse letterkunde zich bevindt in deze tijd. Het tweede hoofdstuk, over toneel, bevat veel jargon, hoewel de paragraaf over rederijkers juist weer heel goed leesbaar is. De nabijheid van het buitenland verdiept het beeld van de complexe wereld van de Nederlandse literatuur in dit gebied.

Het derde hoofdstuk, over de regels van de kunst, is leesbaar en leerzaam, maar wel erg gedetailleerd. Het lijkt erop dat er een gebrek was aan genoeg voorbeelden, dus dan maar iets te veel details per voorbeeld. Jammer. En ook het vierde hoofdstuk over vroomheid, lijkt niet echt over literatuur te gaan. Het spanningsveld tussen religie en katholicisme is interessant en toegankelijk toegelicht, maar wat is de toegevoegde waarde.

Het laatste hoofdstuk is dan weer een stuk interessanter, maar dat kan mijn persoonlijke voorkeur voor politiek zijn. De auteurs leggen goed uit welke rol literatuur speelt in het beeld van de koning. Maar dit hoofdstuk is opnieuw wel erg gedetailleerd. De geschiedenis is goed uitgelegd voor een breed publiek, want het gaat over een totaal onbekende oorlog die heeft gewoed rondom het keizerschap.

Al met al een interessant deel in onze literatuurgeschiedenis dat misschien wat dunner had gekund.