Mooie zinnenboek – Arthur Japin, “De overgave”

“De mens verkeert in het paradijs zolang hij dat onderscheid maar niet kent. Zolang hij niet kan bepalen wat goed is en wat kwaad blijft hij gelukkig. […] Maar God – wat een fatale slordigheid – verspreekt zich en laat zich ontvallen dat de dingen twee kanten hebben. […] Hij [de mens] wil precies weten wat dat dan voor kanten zijn en zodra hij daarachter is deelt hij alles in: dit is goed, dat is kwaad. Zo duidelijk. Zo veilig. Wat een geruststelling! Nu hij dit zo helder weet, dat is kwaad, dit is goed, hoeft hij niet meer te twijfelen. Hij kiest de kant van het goede, ondubbelzinnig, want hij is een beste mens, zodat hij voortaan zeker weet dat hij het recht aan zijn kant heeft en nooit kwaad doet.”

Uit: Arthur Japin, “De overgave”

Mooie zinnenboek – Arthur Japin, “De overgave”

” ‘Ze kunnen ons beter dompteurs noemen dan herders,’ zei John ooit toen we elkaar net kenden. ‘Het winnen van een ziel is als het temmen van een paard. Je gaat in gevecht met iemands wil, maar pak hem te hard aan en je breekt hem. Het dier zal je voor altijd volgen, heel gedwee, maar voor de strijd heb je er niks meer aan. In een noodgeval kun je er niet meer op vertrouwen, want het heeft verleerd zelf te denken. Dit is de pest met mensen: als ze eenmaal geloven bestaat het gevaar dat ze alles aannemen.’ ”

Uit: Arthur Japin, “De overgave”

Mooie zinnenboek – Remieg Aerts

“De geloofsgemeenschap vormde tot ver in de negentiende eeuw een primair identificatiekader voor de meeste mensen, naast standsbesef en verbondenheid met de eigen stad of streek. Staatsburgerschap, nationaliteit en politieke kleur waren veel minder belangrijk. Het staatsburgerschap was voor de meesten een abstract concept met een latente relevantie. Dat geldt ook voor ‘de natie’. Dit identificatiekader werd vooral geactiveerd bij bijzondere feestdagen of in perioden van dreiging.”

Dit citaat uit een artikel van Remieg Aerts in De negentiende eeuw (32 (20008) 3) over de visie van negentiende-eeuwers zou ook over de huidige visie van Nederlanders over Europa kunnen gaan. Het komt dus volgens mij wel goed met Europa.

Mooie zinnenboek – John Irving, “The world according to Garp”

Ze vond het maar vreemd dat ze [haar familie] haar als kind met zoveel aandacht hadden overladen en dat ze daarna, op een vaststaand en vooraf bepaald tijdstip, de stroom van genegenheid had dichtgedraaid en was overgeschakeld op verwachtingen – alsof je verondersteld werd gedurende korte tijd almaar liefde op te zuigen (en wel in voldoende mate) om daarna, tijdens een veel langere en zwaarwegende periode, aan allerlei verplichtingen te gaan voldoen.