“Bij iedere geboorte ontstaan twee nieuwe mensen, een kind en een moeder.”
Uit: Arthur Japin, “De overgave”
“Bij iedere geboorte ontstaan twee nieuwe mensen, een kind en een moeder.”
Uit: Arthur Japin, “De overgave”
Briljant om te horen dat er makers van elektronische muziek zijn die ook nog eens erg muzikaal zijn.
Meester Long neemt zijn klas mee op schoolreisje naar Schiphol. Hij hoopt dat het voor iedereen een leuke dag wordt en dat alles ordelijk zal verlopen. Hij weet alleen ook dat er in zijn klas één heel groot gevaar rondloopt….Pietje Bell! Om te voorkomen dat de jongen in ‘onschuld’ half Schiphol op stelten zet, neemt meester Long een halsband mee. Pietje begrijpt dat hij zich moet koesthouden en tijdens de busrit naar Schiphol gebeurt er dan ook niets. Eenmaal op Schiphol weet Pietje het toch weer zo voor elkaar te krijgen, dat hij ‘verdwaalt’. Meester Long moet hem op de meest bizarre plaatsen weer komen ophalen. Tijdens een tweede bezoek aan Schiphol, mag Pietje even naast de piloot gaan zitten. Het is maar goed dat de piloot de reputatie van Pietje niet kent.*
17 jaar nadat ik het boek Pietje Bell gaat vliegen voor mijn eerste communie kreeg (mei 1992) heb ik het boek gelezen en na het lezen van het boek Pietje Bell dat ik erg leuk vond, viel dit boek me een beetje tegen. De inmiddels bekende Pietje Bellingrediënten zitten erin, zoals het kattekwaad en de goedbedoelde hulp die op een grappige situatie uitloopt. Maar toch is het verhaal niet boeiend genoeg om die grapjes aan elkaar te rijgen. Het zal me benieuwen of Kruimeltje spannender wordt.
*Bron: Bol.com
Een weer zat ik bij een live-optreden van Adele met kippenvel en tranen op de bank…
‘Ik ben altijd bang geweest om het complete verhaal te vertellen: het geleidelijke maar onstuitbare afglijden van een zachtaardig maar in zijn jeugd verwond man – vluchtend in het zwartste calvinisme – én het verdriet dat hij in zijn naaste omgeving veroorzaakt.
Het is ook het verhaal van een grote liefde. Een man en een vrouw: de een wil overleven in het hiernamaals, de ander in het nu.’*
Knielen op een bed violen is een prachtig boek van een fantastische schrijver. Het verhaal zit mooi in elkaar en Jan Siebelink heeft geen angst om de clichéscènes als ‘hoe krijgen ze elkaar’ over te slaan. De uitzichtloosheid en treurnis sluipen langzaam in het verhaal en waar ik me in het begin nog enigszins kon identificeren met Hans, slaat dat langzaam om en snap je die man totaal niet meer. Alles aan deze roman klopt: het verhaal, je gevoel als lezer, structureel en technisch; prachtig, gewoonweg prachtig! Eigenlijk meer dan vijf sterren waard.
*Bron: brief van de auteur aan zijn uitgever
“Familie is fijn zolang je de familie de baas blijft en niet andersom.”
Marion Bloem, “Ver van familie”