Bernlef, De een zijn dood

De een zijn doodBeoordeling: 4 sterren

De een zijn dood is in alles een typische Bernlef-roman. Eenzame mensen, op zichzelf teruggeworpen, leegte, mist, afstand, reizen naar het einde van de wereld in eenzame landschappen. Sober taalgebruik waarbij er op de juiste momenten toch voldoende details worden genoemd om een heel scherpe tekening neer te zetten van personen, omgevingen en situaties.

Het verhaal heeft, zeker in het eerste deel, een verloop dat aan Dode zielen van Gogol doet denken: een erfenisjager op zoek naar ergenamen om de Belastingdienst de winst te ontzeggen van een overledene zonder nabestaanden. De vier lagen die aan elkaar gehecht worden zijn erg mooi verweven en de opbouw van de delen doet in de verte denken aan Hersenschimmen, doordat een steed verwardere figuur aan het woord komt in de eerste drie delen.

Wanneer Bernlef het vierde deel weg had gelaten, had het verhaal meer diepte gehad, doordat er meer vragen over waren gebleven voor de lezer. Nu wordt het verhaal in het laatste deel te veel rondgebreid en in de laatste twee alinea’s afgeraffeld. Jammer voor zo’n mooi boek.

Deel dit bericht
Getagd , , , , , . Bladwijzer de permalink.

Over Wim Pelgrim

Vader van Noor en Daan | man van Jessie | docent Nederlands | skillspasport | eIDAS 2.0 | MIEExpert | podcast | D66 | 4daagse

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.